euhm, hey?

dit is de eerste keer dat ik hier ben en ik ben best bang om dit te vertellen maar ik ga het proberen.

Wat knap dat je hier je verhaal komt doen. 

ik ben een meisje van 13 en mijn leven is een grote puinhoop, en eerlijke  gezegd weet ik niet waar het is mis gegaan. ik heb altijd al het ‘perfecte leventje’ gehad.

Het perfecte leventje bestaat niet echt. Iedereen heeft wel eens last van een dip. Dat hoort er ook bij.

maar de laatste tijd gaat het alleen maar slechter. ik heb last van paniek aanvallen en dat neemt heel veel energie van me weg, ik vind het moeilijk om weer rustig te worden na een paniek aanval en de enigste manier is mezelf pijn doen. ik weet dat het slecht is en ik probeer er mee te stoppen maar het is moeilijk.

Wat vervelend dat je last hebt van paniekaanvallen. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat heel uitputtend kan zijn. Dat je self-harm als de enige oplossing ziet is ook heel vervelend. In dit topic staan een heleboel alternatieven hiervoor. Probeer eens of dat helpt.

ik heb de laatste tijd ook veel last van ‘depressieve symptomen’ ik lig bv hele dagen in bed omdat ik geen motivatie heb om er uit te komen, ik heb geen honger, dingen die ik eerst leuk vond vind ik nu niet meer leuk, de kleinste dingen kosten veel meer moeite, ik word heel snel boos enzo. 

Wat vervelend dat je je zo voelt. Weet je de oorzaak hiervan? Maar onthoudt dat dit tijdelijk is. Over een tijdje ben je weer uit deze dip geklommen, sterker dan daarvoor.

ik heb ook heel vaak het gevoel dat de wereld beter af is zonder mij, maar ik durf er niet over te praten wanr ik ben bang dat mensen me raar vinden....

Dat is echt niet waar! Als jij er niet meer zou zijn, zal iedereen in je omgeving, je familie, je vrienden, andere kennissen, met gigantisch verdriet en een enorm schuldgevoel machteloos achterblijven. Zelfdoding is echt niet de juiste oplossing. Het is een permanente uitweg voor een tijdelijk probleem.

Hierover praten is juist heel goed. Mensen zullen je zeker niet raar vinden, heel veel jongeren (ook ouderen trouwens) zitten met zulke gevoelens. Als je deze opkropt, kan je soms niet meer helder nadenken en ga je misschien domme dingen doen.

Als je het lastig vindt om met bekenden over je problemen te praten kun je altijd anoniem met de Kindertelefoon of 113 bellen of chatten. Dit is misschien een goede eerste stap voor je. Je plaatst hier een topic, dit zegt mij dat je het zelf ook liever anders ziet, dat je op zoek bent naar een oplossing. Deze oplossing is echt praten. Mensen kunnen jouw gedachten niet lezen. Het is misschien moeilijk, maar leer hierover te praten.

Je ouders houden veel van jou en ze zullen je alleen maar willen helpen. Zij zouden juist heel graag willen dat je het hen vertelt zodat ze je kunnen supporten en kunnen helpen met het zoeken naar oplossingen. Ze zullen echt niet boos op je worden omdat je je op het moment kut voelt.

Naast je vrienden, ouders, andere familie, de kindertelefoon en 133, zijn er ook nog andere mensen waarmee je kunt praten . Bijv de huisarts (misschien (kinder)psycholoog) en je mentor of een ander vertrouwenspersoon op school.

Zij zullen je allemaal heel graag willen helpen. Deze mensen zijn er voor jou.

ik wil hulp zoeken maar ik durf niet naar mijn ouders en mijn vrienden zetten me onder druk door te dreigen dat ze het aan mn ouders gaan vertellen.

Je vrienden doen dat waarschijnlijk omdat ze zich zorgen maken om jou. Zij willen je juist helpen. Je kunt bijv tegen ze zeggen dat je dit waardeert maar dat ze je op het moment meer zouden helpen om gewoon met jou te praten en het voor henzelf te houden.

​​​​​​​​​​

je hoeft hier niet perse op te reageren maar ik wou dit gwn even kwijt. sorry

Tuurlijk reageren we op jou. Jij bent het waard!