haii,
dit is helemaal niks voor mij, maar misschien helpt dit. dus ik probeer het maar.
ik zal dan maar gewoon mijn verhaal vertellen.
het begon al vanaf de dag dat ik geboren werd. Ik miste wat in mijn leven, mijn vader. mijn vader woont in Afrika en is ook Afrikaans. Mijn moeder heeft hem daar ontmoet, ze viel op hem en ze kregen mij. (dit is een beetje snel vertelt, maar je snapt het denk ik wel). Mijn moeder is terug gegaan naar Nederland, want ze wilde niet dat ik daar zou opgroeien. Dit zou ook bijna niet kunnen, want mijn vader heeft ook nog een andere vrouw. Ik ben ook in Nederland geboren. Pas toen ik 2 jaar was kwam hij hier naar toe en zagen we elkaar voor het eerst. De tweede keer was ik 3 jaar. Wat ik zelf het moeilijkst vind is dat ik me het niet meer kan herinneren, ik ben nu 14 jaar en verder in de jaren is hij hier niet meer geweest. Dat betekent ook ik hem mijn vrienden nog nooit heb kunnen laten ontmoeten en dat doet me vaak best veel pijn. ik heb daar ook nog 3 halfzussen en een stiefbroer. met mijn oudste zus ben ik erg close en mis haar heel erg. ik ben daar 2 keer geweest. om daar te zijn was heel bijzonder voor mij en mis het elke dag, ik weet niet of ik het nog langer vol hou om hun te missen. de laatste keer dat ik daar ben geweest is 2 jaar en ik denk dat het zeker pas volgend jaar wordt voor dat we er weer naar toe gaan. in mei is mijn ene zus bevallen van een meisje en een andere zus in juni ook van een meisje. ik heb hun nog niet ontmoet en ik ben heel bang dat als ik daar kom dat ze dan al heel groot zijn.
in mijn leven is er al veel gebeurt zoals er zijn 3 mensen in mijn leven overleden die heel veel voor mij hebben betekent of dat het op een afschuwelijke manier is afgelopen.
mijn opa is als eerste overleden aan een ziekte. hij was echt een voorbeeld voor mij en ik mis hem elke dag. als ik kijk naar de jaren die ik met hem heb mogen beleven ben ik daar erg dankbaar voor en hoop dat hij nu rust heeft.
daarna ik mijn oppas overleden. zij was geweldig ze was niet alleen een oppas, maar ook iemand die echt voor zorgde. zij is verongelukt wanneer zij met haar vriendje naar een festival was geweest en daar de laatste trein had gemist, dus toen zijn ze gaan lopen (wat echt nog een eind was). ze zijn moe geworden en aan de kant van een klein weggetje gaan liggen, omdat ze waarschijnlijk moe waren van het lopen. ze zijn daar geraakt door een auto en zij was opslag dood en haar vriendje heeft dit nog kunnen vertellen en is daarna overleden. mijn oppas was 17 jaar.
en als laatste de broer van mijn oppas. hij heeft zelfmoord gepleegd, omdat hij teveel verdriet had van de dood van zijn zus en dat hij vroeger erg is gepest. hij was 20 jaar. dit allemaal heeft heel veel indruk op mij gemaakt. ik kon niet goed slapen en zag alles voor me in mijn slaap. ik schrok huilend of gillend wakker.
dit allemaal doet me nog elke dag pijn en die pijn wordt soms zo erg dat ik het niet meer aan kan, dus heb ik mezelf wel een paar keer gesneden. ik heb dit laatst aan een vriendin van mij vertelt en die begon te huilen, want ze had het het helemaal net verwacht. dit komt denk ik door dat veel mensen op mij leunen voor steun en dat andere niet hebben gezien dat ik daar zelf onderdoor aan ging. iedereen ziet mij als een sterk iemand, maar de laatste tijd twijfel ik er aan op ik dat wel ben. ik doe het nu al even niet meer, het snijden, want dat heb ik afgesproken met die vriendin. ik weet alleen niet of ik dat kan vol houden. het doet zo veel pijn en praten kan, maar wat schiet ik heb het vertelt en dan. het missen van mijn vader helpt echt niet met praten, het voelt soms gewoon dat hij er niet meer is. ik durf het mijn moeder niet vertellen dat ik mezelf heb gesneden ik ben bang dat het haar kapot maakt.
ik ben blij dat ik het een keer zo uitgebreid heb opgeschreven of het helpt weet ik niet, maar ja. ik moet door en ik hoop dat het ooit gemakkelijker wordt.
xxx roosje
ik weet niet of ik het nog trek
A
A
Hi roosje, ik heb een oplossing voor het snijden, ga ergens in een parkje op een bankje zitten en kijk om je heen, dat ik heel erg rustgevend. Je hebt zeker erge dingen meegemaakt, als ik jou was zou ik misschien iemand zoeken waar je mee kan praten, als je dat wilt. Sterkte meis
Groetjess
Groetjess
A
haii anoniem61,
dankjewel voor je tip. ik zal het zeker proberen
xx
dankjewel voor je tip. ik zal het zeker proberen
xx
A
Hoi!
Dat is een heel verhaal. Jij hebt al een hoop meegemaakt. Je bent een sterk persoon volgens mij. Je zegt dat veel mensen op je steunen, maar dat betekent niet dat je onkwetsbaar bent. Het is normaal dat jij ook hulp nodig hebt, en die vriendin schrok even, maar dat is normaal. Het is heftig, snijden, en om dat te horen van iemand om wie je geeft, daar schrik je van.
Het is wel goed dat je het haar verteld hebt. Ik ben ervan overtuigd dat praten helpt, en je verhaal hier neerschrijven heeft je volgens mij geholpen, ook al voel je dat misschien niet bewust. Misschien heb je nu meer orde in je hoofd, nu je alles eens neer hebt geschreven, of zit je hoofd minder vol, omdat je gedachten en gevoelens hier neer staan geschreven.
Je zou graag je familie in Afrika gaan bezoeken. Dat snap ik wel. Ze betekenen veel voor je, en nu er kindjes geboren en op komst zijn, is het helemaal normaal dat je die wilt zien.
Is het een mogelijkheid om op vakantie te gaan bij je familie? Als je bij hen kunt logeren, hoef je alleen je vliegtickets te betalen. Misschien is het wel leuk als jij met je familie een trip maakt in het gebied waar zij wonen. Je vader woont daar, dus die kent vast alle mooie plekjes.
Er zijn mensen in je omgeving overleden. Iemand verliezen door ziekte is erg, maar iemand verliezen door een ongeluk of zelfmoord is nog heftiger. Hier ben ik ervan overtuigd dat het helpt om te praten. Die nachtmerries duiden er volgens mij op dat je die gebeurtenissen nog niet helemaal verwerkt hebt, en praten kan helpen in dat verwerkingsproces.
Praten met die vriendin is prima. Met je moeder praten is ook een goed idee. Je hebt haar nog niet verteld over het snijden. Als je het vertelt, zal ze vast schrikken, net zoals die vriendin, omdat ze het niet verwacht had. Ze kan je steunen, en het is fijner als ze op de hoogte is, zo moet je het niet geheimhouden.
Goed dat je nu niet snijdt. Je hebt een afspraak met die vriendin dat je niet gaat snijden. Er bestaat een trucje om snijden te voorkomen, en dat bestaat erin om een vlindertje op je arm te tekenen en daar de naam van een geliefde bij te schrijven. Het idee is dat, als je snijdt, de vlinder, dus de geliefde persoon, zogezegd "sterft". Dat is heftig, maar het weerhoud je ervan te snijden, omdat het je eraan herinnert dat het de personen rond jou en jezelf veel pijn doet als je snijdt.
Je kunt het vlindertje zelf op je arm tekenen, of die vriendin kan dat doen. Het kan nog een sterker effect hebben als iemand anders de vlinder tekent.
Groetjes
x
Dat is een heel verhaal. Jij hebt al een hoop meegemaakt. Je bent een sterk persoon volgens mij. Je zegt dat veel mensen op je steunen, maar dat betekent niet dat je onkwetsbaar bent. Het is normaal dat jij ook hulp nodig hebt, en die vriendin schrok even, maar dat is normaal. Het is heftig, snijden, en om dat te horen van iemand om wie je geeft, daar schrik je van.
Het is wel goed dat je het haar verteld hebt. Ik ben ervan overtuigd dat praten helpt, en je verhaal hier neerschrijven heeft je volgens mij geholpen, ook al voel je dat misschien niet bewust. Misschien heb je nu meer orde in je hoofd, nu je alles eens neer hebt geschreven, of zit je hoofd minder vol, omdat je gedachten en gevoelens hier neer staan geschreven.
Je zou graag je familie in Afrika gaan bezoeken. Dat snap ik wel. Ze betekenen veel voor je, en nu er kindjes geboren en op komst zijn, is het helemaal normaal dat je die wilt zien.
Is het een mogelijkheid om op vakantie te gaan bij je familie? Als je bij hen kunt logeren, hoef je alleen je vliegtickets te betalen. Misschien is het wel leuk als jij met je familie een trip maakt in het gebied waar zij wonen. Je vader woont daar, dus die kent vast alle mooie plekjes.
Er zijn mensen in je omgeving overleden. Iemand verliezen door ziekte is erg, maar iemand verliezen door een ongeluk of zelfmoord is nog heftiger. Hier ben ik ervan overtuigd dat het helpt om te praten. Die nachtmerries duiden er volgens mij op dat je die gebeurtenissen nog niet helemaal verwerkt hebt, en praten kan helpen in dat verwerkingsproces.
Praten met die vriendin is prima. Met je moeder praten is ook een goed idee. Je hebt haar nog niet verteld over het snijden. Als je het vertelt, zal ze vast schrikken, net zoals die vriendin, omdat ze het niet verwacht had. Ze kan je steunen, en het is fijner als ze op de hoogte is, zo moet je het niet geheimhouden.
Goed dat je nu niet snijdt. Je hebt een afspraak met die vriendin dat je niet gaat snijden. Er bestaat een trucje om snijden te voorkomen, en dat bestaat erin om een vlindertje op je arm te tekenen en daar de naam van een geliefde bij te schrijven. Het idee is dat, als je snijdt, de vlinder, dus de geliefde persoon, zogezegd "sterft". Dat is heftig, maar het weerhoud je ervan te snijden, omdat het je eraan herinnert dat het de personen rond jou en jezelf veel pijn doet als je snijdt.
Je kunt het vlindertje zelf op je arm tekenen, of die vriendin kan dat doen. Het kan nog een sterker effect hebben als iemand anders de vlinder tekent.
Groetjes
x
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
