Hey
Wat vervelend voor je dat je het even niet meer weet 
Laten we beginnen over je broertje. Niet fijn dat hij je uitdaagt, en je dan nog eens een mietje genoemd wordt wanneer jij verstandig afstand probeert te nemen. Ik kan me voorstellen dat dit op een bepaald punt teveel wordt, en dat jij dan naar hem uithaalt.
Echter is het niet ok om, ook als jij getreiterd werd, zelf agressief te worden. Als jij agressief doet, ziet je broertje dat hoogstwaarschijnlijk zelfs als een “go” om zich nog agressiever te gaan gedragen. Verstandiger zou zijn om je ouders te betrekken, en te vertellen wat er aan de hand is.
Wiskunde lijkt je niet te liggen. Denk je dat je, eenmaal de scholen weer openen, om bijles kan vragen? Op die manier krijg je op je eentje of in een kleine groep de stof nog eens stap voor stap voorgeschoteld. Vraag daarbij gerust uitleg aan een medeleerling wanneer dat kan.
Niet fijn om je onzeker te voelen. Denk je dat je dit met je vriendinnen zou kunnen bespreken? Je zou ze eventueel één per één kunnen spreken, als dat je minder eng lijkt. Wie weet kunnen ze je geruststellen, en in de toekomst rekening houden met jouw onzekerheden.
Wat vervelend dat dingen die jouw uniek maken, nagedaan worden. Jammer genoeg lijkt het me lastig om dit gedrag tegen te houden. Echter vermoed ik dat jij de dingen die jou uniek maken, langer vol zal houden dan dat degenen die jou nadoen dat zouden doen, bijvoorbeeld bij het ukelele spelen.
Iedereen heeft wel zo’n dingetje van zichzelf. Bij jou is dat misschien het dragen van een hemd. Persoonlijk vind ik dat helemaal geen reden om jou ‘vreemd’ te gaan vinden; hoe zouden anderen er namelijk last van hebben dat jij graag een hemd draagt?
Als duistere gedachten je besluipen, neem je best contact op met 113. Daar wordt je door een vrijwilliger door de moeilijke gedachten heen gegidst, zodat voorkomen kan worden dat je jezelf kwetst. Daarnaast zou het verstandig zijn om deze gevoelens met een vertrouwenspersoon te bespreken.
Hey
Wat ontzettend vervelend voor je dat dit allemaal speelt!
Ten eerste je broertje: ik snap dat het ontzettend moeilijk is, maar probeer het te negeren! Als het goed is houd hij dan vanzelf een keer op. Geweld is niet de oplossing. Hoe fijn het soms ook kan zijn. Probeer ook door te zetten als iets niet lukt. Het is oké om te huilen. Vergeet dat niet!
Ook ontzettend naar dat je ouders dit doen. Heb je hier al eens met iemand over gepraat?
Van je vriendinnen vind ik het heel flauw dat ze zo doen. Dan kun je ze niet echt vriendinnen meer noemen in mijn ogen. Hoe lastig ook. Probeer gewoon altijd jezelf te zijn en te blijven! En als hun zo kinderachtig gaan doen is dat hun probleem, niet die van jou.
En alsjeblieft… ga jezelf niet snijden of zelfmoord plegen! Daar ben je een veel te mooi persoon voor! Dat weet ik zeker!
Groetjes
Just Myself
lieve,
Ik weet hoe jij je voelt. Ik heb dit ook gehad vroeger. Maar weet je, alles komt goed. Hou dit in je hoofd. Wat ik vroeger altijd geadviseerd kreeg is ga praten. Ik weet het makkelijk gezegd als gedaan. Ik vond het ook heel moeilijk om met mijn ouders te praten en nu nog hoor ben er echt geen ster in. Maar uiteindelijk zal dit wel helpen. Ook met je broertje. Als je bang bent dat je emotioneel word (wat totaal niet erg, gek of raar is) schrijf op wat je wil zeggen. Gewoon op papier. Vermeld dan hierbij wel dat je het lastig vind. En wil je mij wat beloven? blijf lekker jezelf! en in jezelf geloven. Ik draag ook een hemd onder mijn kleding je bent echt niet de enige die met dingen struggeld 
en als je lekker jezelf bent weet ik heel zeker dat er een vriendje rondloopt. Ga lekker dingen doen doe jij blij maakt en gelukkig! jij bent ook een mooi mens daar hoef je niet bang voor te zijn. Het is nu alleen een periode waar je het even zwaar hebt met alles daar kom je door heen. En als je wil kan ik je misschien ook wel helpen met wiskunde. Doe de dingen die je lief hebt. alles komt goed. Bekijk de dingen positief. En ik weet dat heeft tijd nodig maar dat is het echt waard.
ik hoop dat ik je kan helpen, en je kan bij me terecht als je dat wil alles komt goed!
liefs, Dionne
Heel erg bedankt voor al jullie lieve reacties! Het zijn hele handige tips. Ik zal mezelf proberen te blijven. Ik heb een soort dagboek waarin ik al m’n gevoelens in kwijt kan, dus daar schrijf ik veel in op. Maar heel erg bedankt!
Liefs 
Heeyyy
Ik wil even zeggen dat iedereen uniek is. Je voelt je anders zeg je, mede omdat je een hemd draagt. Nou moet ik zeggen: dat doe ik ook, en ik ken geen meisje uit mijn klas die dat niet doet. Jij vindt dat fijn, en daar heeft niemand iets over te zeggen. Iedereen is anders, en heeft zijn of haar eigen meningen en dingen die hij of zij fijn vind.
Dat je vriendinnen de dingen die jou uniek maken ook doen, is irritant, dat snap ik heel goed. Ik heb dat vorig jaar ook gehad met een vriendin, en ik heb haar daar, samen met een andere vriendin die dat ook merkte, vriendelijk op aan gesproken. Ze snapte het niet helemaal, maar is er wel mee opgehouden. Nu is er weer een andere vriendin die het ook doet. Misschien ga ik binnenkort ook met haar praten. Er is vaak wel een reden waarom ze dat doen, denk ik. Bij de vriendinnen waar ik het over had, hadden eigenlijk niet veel andere vriendinnen behalve mij, vandaar dat ze heel de tijd achter me aan liepen en dezelfde dingen te doen als ik, zij willen er ook bij horen. Nu weet ik natuurlijk niet hoe dat bij jouw vriendinnen zit. Het hoeft natuurlijk niet persé te zijn wat ik net zei, maar ze vinden het bijvoorbeeld wel leuk dat jij ukelele speelt, anders zouden ze dat zelf niet gaan doen. Nogmaals, ik snap heel goed dat het het irritant vind, maar probeer er ook eens zo naar te kijken.
Greetzzz Daniëlle
Heyy, even een update. Ik wil mezelf echt gaan snijden. Ik heb gisteren een uur in m’n bed gehuild omdat ik me echt depressief voelde. Mijn beugel maakt me onzeker en die mag er nog lang niet uit door corona, alles op school gaat fout, mijn vriendinnen blijven me nadoen wat mijn moeder maar niet begrijpt. Mijn moeder vindt dat ik me aanstel. Mijn vriendin doet echt alles wat ik doe, nu heeft ze aan mijn andere vriendin (die sinds kort ook een ukelele heeft) akkoorden geleerd om MIJN zelf geschreven liedje te spelen. Dat vond ik echt niet leuk. Nu zei ik ook dat ik nieuwe liedjes op mijn ukelele kon spelen en toen vroeg zij of ik die wilde leren. Ik heb het nog niet geleerd maar dat verwacht ze wel.
Misschien stel ik me aan maar ik wil me zo graag uniek voelen en als zij steeds doet wat ik ook doe dan voel ik me helemaal niet speciaal. Wat moet ik doen
Hey
Wat jammer dat je je zo down voelt 
Vervelend dat je beugel er nog niet uit mag. Helpt de gedachte dat je momenteel, met de quarantaine, toch niet veel mensen ziet? Daarbij valt een beugel vaak in jouw ogen feller op dan dat die dat doet in andermans ogen.
Kan je je mentor inlichten rond wat niet vlot gaat met school? Je zou meteen kunnen meegeven dat het emotioneel ook niet goed gaat.
Wat je moeder ook vindt; je stelt je niet aan. Ik vind het erg naar hoe je vriendinnen je nadoen. Ook nog eens jouw liedje gaan spelen? Echt stom. Houd je liedjes gerust voor jezelf; je bent helemaal niet verplicht om ze aan te leren. Echter snap ik dat dit niet evident is.
Neem je voor de zekerheid het topic ‘Alternatieven zelfbeschadiging’ eens door? Zo ken je alvast wat gezonde alternatieven voor zelfbeschadiging.
Gr.
bedankt voor de tips! Ik ga dat topic eens even goed doornemen, want hij is best lang!
Liefs
Hey,
Om te beginnen, zeg tegen je broertje dat je echt spijt hebt van je reactie en sat je je er echt schuldig over voelt!
Ik heb zelf tot nog geen 2 weken geleden erge depressie gehad, ik ben nogsteeds de oude, maar het gaat wel beter. Dus geloof me als ik zeg dat het goed komt! Ik heb mezelf boven de 30x gesneden. Ik hoop dat jij dit niet gaat doen! Denk goed na. Je kan me altijd nog een berichtje sturen op insta als je dat fijn vind, ik wil je echt helpen. Mij ouders mopperen ook vaak, maar ik weet zeker dat jouw ouders nogsteeds zielsveel van je houden! Zij zijn wel degenen die vroeger om 2 uur 's nachts met je door de kamer hebben gelopen omdat je onrustig was. Geef het misschien een beetje tijd. En als je vriendinnen roddelen, laat ze lekker. Jij weet beter! Als ze zo gemeen doen verdien je hun niet.
Ik begrijp dat je jezelf wilt blijven, ik vind het echt supergoed van je dat je dat ook gewoon doet! Maar blijf het doen, en ga je niet veranderen voor een ander. Dat ze je nadoen wil alleen maar zeggen dat je een voorbeeld voor ze bent!
Geef alsjeblieft niet op, je leeft maar een keer. Zet door, er zijn genoeg mensen die van je houden!
Je kan het!
-tekst verwijderd door kindertelefoon ivm forumregel 7-
@ik.wil.anoniem.blijven Bedankt! Je hebt gelijk. Ik kan je alleen geen berichtje op Insta sturen want ik weet je insta niet en volgensmij mag je geen contactgegevens uitwisselen, helaas.
Maar bedankt! Liefs
Heyy weer een update. Ik heb het tegen mijn vriendin gezegd over dat ze me na doet via een filmpje en ze zei wel 10x dat ze het raar vond, dat maakte me wel verdrietig, maarja. We praten nu gewoon weer elke dag (via WhatsApp door quarantaine)
Ik voel me nog steeds een beetje depressief en vooral over m’n verleden echt irritant.
Liefs
Heel goed dat je bij je vriendin aangaf dat je het nadoen niet fijn vond. Dapper van je. Dat zij deze opmerking ‘raar’ vond zou kunnen komen doordat ze zich betrapt voelde; dat ze niet had zien aankomen dat jij er wat van zou gaan zeggen. Wie weet deed ze het nadoen ook nog eens onbewust, waardoor ze er nu pas mee geconfronteerd werd. Nee maar, goed dat je er wat van gezegd hebt. Fijn dat jullie weer gezellig kunnen praten.
Niet fijn om je naar te voelen rond je verleden. Denk je dat je daar graag wat meer over vertelt? Hoeft niet hoor, als je dat liever niet doet. Het is maar dat praten en gehoord worden vaak erg oplucht. Eventueel kan het bijhouden van een dagboek, waarin je ook over het verleden schrijft, helpen. Bespreek je je verleden weleens met iemand?
Gr. Kenshin
hallo weer bedankt voor je reactie! 
Ik houd inderdaad een dagboek bij waarin ik mijn gevoelens opschrijf. Ik bespreek mijn verleden eigenlijk nooit met iemand. Soms zeg ik weleens tegen mijn vriendin dat ik mezelf vroeger lelijk vond, maar ik praat niet echt. Ik wil dat wel graag tegen m’n moeder zeggen.
Ik wil het wel zeggen, want vroeger heb ik op YouTube reacties onder video’s geplaatst (die nu inmiddels verwijderd zijn) en die reacties waren bijvoorbeeld ‘Zij kan echt niet zingen’ of ‘Zij kan slecht tegen haar verlies’ Ik heb nooit gescholden of hele erge haatreacties geplaatst, maar ik voel me er toch schuldig over. Ik stond er ook met mijn hele naam (dus voor- en achternaam)
Vroeger heb ik ook veel ruzies met mensen gemaakt en hebben mensen mij uitgescholden. Ik ging vaak ruzies zoeken op Instagram / Whatsapp en daar voel ik me ook erg schuldig over. Ik heb ook gekke Instagram accounts gemaakt (Die nu inmiddels ook weg zijn) waar ik dan dingen op postte. Ze waren niet heel gek want het was gewoon van mijn hond of verzorgpony maar niemand anders doet dat.
Ik voel me dus erg schuldig en denk hier heel de tijd overna. Ik heb ook een depressie, angst, trauma en eetstoornis test gedaan bij Stichting dtv en daar kwam uit dat ik mogenlijk klachten heb van depressie, een trauma, een angststoornis en anorexia.
Ik wil het denk ik tegen mijn moeder zeggen en misschien moet ik dan naar de huisarts, dat heb ik gelezen op de site van Stichting dtv. Raden jullie dit ook aan of hebben jullie andere tips?
Jullie helpen me echt goed! Liefs 
Goed dat je een dagboek bijhoudt. Ook goed dat je je voorneemt met je moeder te praten. Zijn er momenten waarop jullie het goed kunnen vinden met elkaar? Op zo’n moment zou je je onzekerheden met haar kunnen bespreken.
Je plaatste vroeger onvriendelijke reacties onder video’s. Tjah, we doen allemaal dingen waar we later niet trots op zijn. Goed dat je de reacties inmiddels verwijderd hebt. Ik vermoed daarbij dat weinigen je naam zullen onthouden hebben.
Dat je ruzie zocht, ligt volgens mij aan een achterliggend iets. Misschien had je wel nood aan aandacht, en maakte je het niet meer uit of deze aandacht nu positief of negatief was. Die ‘nood aan aandacht’ bedoel ik niet als iets naars; iedereen heeft aandacht nodig, en verdient deze ook.
Oei, wat een ernstige resultaten die je kreeg op die testen. Ook in deze corona-tijden zou je een professional kunnen opzoeken, al was het maar om mee te chatten of videobellen. Naar de huisarts gaan lijkt me inderdaad een verstandige stap. Bespreek dit gerust met je moeder.
Gr. Kenshin
heyy, ik weer
confronteer je vriendinnen dat je het echt niet oke vind wat ze hebben gedaan. ik begrijp dat je je er heel kut door voelt, maar snijden is echt niet de optie. ik heb dit ook een jaar lang gedaan en die littekens gaan niet meer weg. ik durf niet in een t-shirt buiten te lopen. ga dit a.u.b. niet doen! je kan denken, dan heb ik iig ergens anders pijn dan in m’n hart, maar dat is maar voor even. zoek steun bij andere vriendinnen en of familie. ik weet dat je het kan. blijf jezelf en geloof in jezelf.
ik geloof in jou, je familie gelooft in je en iedereen op dit forum gelooft in je. jij kan dit!
als ik kon had ik je nu een dikke knuffel gegeven maar dat gaat helaas niet.
stay strong girl, you got this
xx
Jullie zijn echt lief, dankjewel
