Hi iedereenn, klinkt vrolijk maar ben ik niet zeg ik alvast.. ik ben 13 jaar en zit met een probleem.
Ik ben de laatste weken ontzettend somber en negatief en ik kan niet slapen en sinds kort ook weinig eten, elke avond huil ik in bed, ik voel me alleen, en het is alsof iedereen me haat. Ik heb 1 vriendin, waar ik wel bijna alles tegen vertel, maar die kan niks voor me doen. Ik ben bang dat ik depressief ben. En dan zegt iedereen altijd ja je moet het toch tegen je ouders vertellen. Maar is absoluut geen optie, heb mn ouders vanmiddag horen praten over mij: m'n moeder kan m'n gedrag niet meer aan zegt ze, t ligt allemaal aan mij, ze zei iedereen krijgt zo een hekel aan dr, toen zei m'n vader: ja maar dat doet ze ook zelf. En allemaal dat soort dingen. Word er ontzettend verdrietig van, maar dat denkt m'n moeder dat ik saggo ben en dan word ze boos, ik kan nooit iets goed doen! Gister zei ze: je moet op een briefje schrijven wat ik fout doe, en als ze dat niet doet, moet je normaal doen en je gedrag veranderen, want als je er niet iets tegen wil doen betekent dat dat je het wel prima vind. Elke ochtend, elke dag,word ik wakker, en vecht ik zo hard als ik kan tegen dit alles, maar het wordt niet gezien, m'n moeder denkt dat ik het bewust doe!

Verder kan ik het tegen niemand vertellen, het liefst wil ik zelfmoord plegen, maar ik heb twee kleine broertjes en zusjes, ik kan het nog niet, maar wat ik wel weet dat als dit zo doorgaat dat ik het wel ga kunnen, en dan is het te laat.

Gister ging ik al om half 8 naar bed omdat ik het zo zat was, ik sliep pas rond half 2. Ik ben zo uitgeput, m'n lichaam werkt niet meer mee. alles doet pijn. Deze quote heeft me geraakt omdat het zo erg klopt:
No one notices your tears.
No one notices your sadless.
No one notices your pains.
They all only notices your mistakes.

Weet iemand wat ik kan doen?