Ik voel me dus vaak ellendig en typ dan dit soort dingen snachts.
Ik ben er slecht aan toe.
Ik ben in stukjes gehakt
Ik ben verdeelt over 100 plaatsen waar ik niet wil zijn.
Ik maak te veel mee
Ik moet te veel
Ik wil weer normaal en oprecht kunnen reageren op iemand
Ik wil zoveel dingen weer normaal doen niet dat het door corona komt maar gwn normaal kunnen reageren, niet tegen een afspraak op kijken, bij een uitnodiging denken "hoe kan ik evoor zorgen dat ik niet hoef te gaan"
Ik twijfel veel aan mezelf
Hoe leef ik weer normaal?
Ben ik nog normaal?
Ik wil plezief hebben in het leven, niet telkens aan kanker denken, aan de dood of aan een scheiding tussen opa en oma.
Wil ik dit nu nog zo blijven volhouden? NEE!!!! Maar hoe kan dit anders?
Dit is van een paar nachten geleden. Ik kan hierover niks tegen me ouders vertellen want dan krijg ik te horen dat ik werk moet gaan zoeken en dat ik dan zo me gedachten kan verzetten. Ik heb al wel gwn werk dus van waar komt dit lul verhaal.
Dit komt trouwens niet allemaal door corona want ik heb dit al 2 a 2,5 jaar dat ik me een beetje ellendig voel.
Ik hoop dat jullie een tip of tips hebben.
Groetjes van mij
