Ik voel me alleen...

  • 6 February 2019
  • 3 reacties
  • 74 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
hey,
ik ben een meisje. ik ben 14 jaar, bijna 15. Ik ben slim, al zeg ik het zelf en heb leuke vriendinnen. Toch ben ik niet gelukkig, en dan denken jullie waarschijnlijk van; waarom zou je niet gelukkig zijn?
Ik heb niet het standaard leven als elk ander meisje. Ik heb geen goede band met mijn ouders, mijn vader rookt veel en daardoor heb ik ook bijna altijd ruzie met hem, en dan wordt mijn moeder ook boos op mij. Verder heb ik ook geen eigen kamer, jup ik deel mijn kamer met mijn zus. Geweldig is dat niet. Ik heb zo erg het gevoel alsof niemand mij begrijpt. En dan ga ik waarschijnlijk te horen krijgen; praat er met je vriendinnen of familie over. Nou zo makkelijk is het niet, anders had ik dat allang al gedaan. Mijn vriendinnen gaan het never snappen. Naast dat ze echt schatjes zijn, hebben ze een perfect leventje. Ik weet zeker dat ze mij niet gaan snappen. En mijn familie? Die gaan denk ik niet eens naar me luisteren. Ik heb het gevoel alsof ik de enige ben op deze aardbol die dit heeft. dat ik de enige ben die zo'n leven moet lijden. En ik vraag dan ook zo vaak; waarom ik? wat heb ik gedaan dat ik dit er aan verdien. Ik heb 2 jaartjes terug hele 'dark thoughts' gehad. And yet niemand wist er van. Laten we zeggen dat ik goed ben in mijzelf te verbergen. Ik weet niet wat ik wil bereiken met dit verhaal.. maar ik denk dat ik het echt echt even kwijt moest.
Als je alles hebt gelezen, dankjewel

3 reacties

Badge +1
Nou kijk, niemand heeft een “standaard leventje” mijn best friend word elke dag geslagen omdat ze 2 minuten langer haar huiswerk maakte en dus 2 minuten later kwam eten.. zo ken ik er wel meer.. mijn moeder is net niet overleden aan kanker maar heeft wel eventjes t licht gezien.. Mn ouders zijn gescheiden en zo kan ik wel ff door gaan.. ik snap dat t lastig is maar onthoud dat je hier niet alleen bent en dat je mensen op de wereld hebt die dan toch net zulke problemen hebben als jij en het ook verbergen waardoor je het van andere niet weet.. en dan mogen ze misschien niet in je omgeving zijn maar ze zij er wel..!
ik heb me ook zo vaak afgevraagd wat heb ik toch fout gedaan dat ik mijn moeder bijna verloor maar op sommige momenten kan je er niks aan veranderen en loopt je leven niet altijd zoals geplant of gewilt maar geloof me er zullen mensen zijn die je steunen en wanneer je er echt door heen zit dat ze dat aan je kunnen merken en je zullen helpen geloof me! Groetjes Sterre 😉
Hoi

Wat naar dat je je zo onbegrepen voelt. Het is vaak onverklaarbaar waarom onschuldige mensen getroffen worden door ongeluk. Alvast heel goed dat je je verhaal gedeeld hebt. Ik hoop dat je je hier geholpen zal voelen.

Als je graag even met iemand praat, kan dat anoniem bij de KinderTelefoon. Je verhaal doen lucht vaak op, en je krijgt vast nog wat nuttig advies mee. Als de dark thoughts terugkeren, kan je ook terecht bij 113.

Op school lopen mensen rond die je kunnen helpen. Je kan met je mentor praten, met een leraar die je vertrouwt, met de schoolpsycholoog, etc. Die mensen hebben geleerd hoe ze moeten luisteren, en zijn vaak bereid je te helpen. Heb je iemand in gedachten waar je je goed bij voelt?

Groetjes
Kenshin
Misschien is het een goed idee om een paar van je vriendinnen echt heel erg goed te gaan leren kennen, praat met ze en kom erachter wat in hun leven speelt. Iedereen heeft wel wat, de ene heeft problemen thuis en de andere is een familielid verloren...
Misschien helpt dit ook voor jezelf om je gedachten te realiseren, overigens kan je ook nog een hobby zoeken waar je wat van je tijd in kan steken.

Veel succes!

Reageer