Soms kan ik er niet meer tegen en dan snij ik mezelf. Ik ben er verslaafd aan geraakt en ik begon al op me 10e. Ik ben te bang om hulp te vragen en voel me alweer een tijdje depri. Iemand tips?
Ik ken iemand die dat deed de zus van mijn vriendin. Mijn vriendin was er achter gekomen en heeft het verteld aan haar pleeg ouder. (was ook niet haar echte zus) die zus ging naar een psycholoog. En ze is nu gestopt. Het is natuurlijk niet bij ieder gezin zo, maar ik ben heel erg open opgevoed. Ik denk dat het beste is om het te vertellen. En je kan ook zeggen ik beschadig mezelf misschien komt het dan zachter aan.
Gv kitten lover
(onnodige quote verwijderd door de Kindertelefoon)
Bedankt
Hee!
Ten eerste wil ik ff zeggen dat het heel goed is dat je hier op deze site bent om er over te praten.
Je bent niet de enige die het allemaal soms niet meer aan kan. Iedereen heeft zn up en down periodes en dat is niks om je voor te schamen of om raar te vinden. Volgens je profiel ben je geboren in 2007, je bent dus 13 of 12 jaar. Je pubertijd begint net en dat is juist een tijd waarin je jezelf beter leert kennen en waarin de wereld soms een hell lijkt.
Probeer iemand te vinden die je echt vertrouwt. Dat kan echt iedereen zijn, een vriend(in), ouder, opa of oma, een oude oppas, of gewoon mensen online, zoals op dit forum. Probeer er echter toch over te praten met mensen in je directe kring, de mensen waarmee je het meest omgaat. Als je het niet ftf durft te vertellen kun je ook een briefje schrijven en dat aan diegene geven. Zo kunnen ze je helpen en voel jij je minder alleen.
Qua het snijden heb ik niet echt tips, maar ik raad je vooral aan verder te zoeken op internet. Want internet staat vol met tips tegen snijden. Een hele goede tip die een van mn vrienden heeft geholpen is een anti-snijdoos maken. Daarin leg je de voorwerpen waarmee je jezelf snijd, en eromheen leg je spullen die veel waarde voor je hebben. Stop de doos daarna heel ver weg ergens. Zodat je jezelf niet zomaar pijn kunt doen. Probeer iedere keer dat je jezelf pijn wilt doen op te schrijven waarom, zodat je even duidelijk maakt voor jezelf waarom, en daarmee jezelf nier voor gek verklaart. Als je dan toch de doos pakt kunnen de voorwerpen die erin liggen je misschien tegenhouden. Beloon jezelf iedere keer dat je je toch niet snijdt, en leg een leeg briefje in de doos iedere keer dat het lukt, zodat je eraan wordt herinnert dat het je al eerder is gelukt om het niet te doen als je de doos toch opent.
Hou vol, dit zal niet voor eeuwig duren :)
Ik ken iemand die dat deed de zus van mijn vriendin. Mijn vriendin was er achter gekomen en heeft het verteld aan haar pleeg ouder. (was ook niet haar echte zus) die zus ging naar een psycholoog. En ze is nu gestopt. Het is natuurlijk niet bij ieder gezin zo, maar ik ben heel erg open opgevoed. Ik denk dat het beste is om het te vertellen. En je kan ook zeggen ik beschadig mezelf misschien komt het dan zachter aan.
Gv kitten lover
Bedank
Daar die ik het voor om me zen te helpen. (ik en 1 0
Hey Darkshad0w23
Ik heb niets toe te voegen aan de reacties hierboven, maar deel graag even dit topic met je. Daarin staan namelijk een hoop gezonde alternatieven opgesomd voor snijden. Lees het topic maar eens door, en haal er eventueel de dingen uit die je wat lijken. Op die manier heb je een lijstje met alternatieven die voor jou werken, voor als je het weer moeilijk krijgt.
Gr. Kenshin
Beste DarkShad0w23,
Waarom zouden je ouders hier boos om worden? Ze geven heel veel om je als het goed is, dus zouden ze gelijk helpen als ze het weten. Zolang je het niet vertelt, ga je verder in het ‘zelfmoord proces’, en dat wil je echt niet. Het leven is een cadeau, en dat moet je niet weggooien. Hetzelfde als je ouders voor je een nieuwe fiets koopt, en je zo ondankbaar bent dat je hem een rivier ingooit. Je moet je ouders dankbaar zijn voor dit leven, dus zeg het tegen hun zodat ze je kunnen helpen, en jullie samen nog lang en gelukkig kunnen zijn.
Beste DarkShad0w23,
Waarom zouden je ouders hier boos om worden? Ze geven heel veel om je als het goed is, dus zouden ze gelijk helpen als ze het weten. Zolang je het niet vertelt, ga je verder in het ‘zelfmoord proces’, en dat wil je echt niet. Het leven is een cadeau, en dat moet je niet weggooien. Hetzelfde als je ouders voor je een nieuwe fiets koopt, en je zo ondankbaar bent dat je hem een rivier ingooit. Je moet je ouders dankbaar zijn voor dit leven, dus zeg het tegen hun zodat ze je kunnen helpen, en jullie samen nog lang en gelukkig kunnen zijn.
Sorry, maar zo werkt het niet echt. Het is zelfbeschadiging en geen zelfmoord proces dat is heel anders met zelf beschadiging snij je niet diep anders was ze er al niet meer. Het is om de pijn van verdriet of stress weg te halen. Het beste ik denk ik naar een psycholoog gaan. Die kan je vaak het beste doen. Als je niet in een open gezin zit is het moeilijk. Je kan ook met stappen beginnen van: wat als je kind aan zelf beschadiging doet, wat zou je er van vinden. Zo zet je stappen. Misschien begrijp je het wel,maar zo klinkt het niet echt. Ik heb zelf een soort van meegemaakt lees daar oor mijn andere Rea. Maar je moet het rustig aan doen met dit soort dingen en ik wens haar/hem dat het overgaat.
Ik ken iemand die dat deed de zus van mijn vriendin. Mijn vriendin was er achter gekomen en heeft het verteld aan haar pleeg ouder. (was ook niet haar echte zus) die zus ging naar een psycholoog. En ze is nu gestopt. Het is natuurlijk niet bij ieder gezin zo, maar ik ben heel erg open opgevoed. Ik denk dat het beste is om het te vertellen. En je kan ook zeggen ik beschadig mezelf misschien komt het dan zachter aan.
Gv kitten lover
Bedank
Daar die ik het voor om me zen te helpen. (ik en 1 0
Zou je soms willen in vormeren of het beter gaat en het over is? Mensen helpen is mijn pasie. Daarom wil ik af en toe weten hoe het met je gaat.
Gv kitten lover
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.