Na 10 maanden weggeweest te zijn ben ik weer hier .
In de tijd dat ik weg ben geweest is er ontzettend veel gebeurd . Ik heb tekenen als hobby weer opgepakt , ben gestopt met snijden en ik ben langzamerhand over mijn depressie heen gekomen . Dat ging echter niet zonder tegenslag, ik ben namelijk blijven zitten in 4 vwo . Maar eerlijk gezegd , dat was een belangrijke stap richting beter worden , ik heb nu namelijk de tijd en ruimte om na te denken over wat ik later wil , dit jaar is toch alleen maar herhaling van wat ik al ooit geleerd heb .
Maar , toch ben ik weer hier .
Mijn depressie heeft namelijk plaats gemaakt voor een ongelooflijk veel zelfhaat . Iedereen vind wel iets niet leuk aan zichzelf , en ik weet zeker dat meerdere mensen op dit forum hier ook aan lijden , maar mijn haat is dodelijk .
Ipv mijn depressie heb ik nu "anxiety" dat ervoor zorgt dat ik niet meer normaal kan functioneren . Ik ben constant zo boos op mezelf dat ik nooit genoeg ben , en wat ik in de spiegel zie verafschuw ik . Ik ben altijd al een pessimist geweest , ik durf nu eenmaal niet positief te denken .
Want elke keer als er een klein positief iets gebeurt , volgt er gelijk iets negatief .
Bijvoorbeeld , ik heb een 7 gehaald voor mijn wiskunde toets en diezelfde avond nog escaleert een gevecht tussen mij en mijn ouders waardoor mijn vader nu op de spoedeisende hulp ligt . hij heeft een jaar geleden twee hartinfarcten gehad en omdat ik hem zo veel stress bezorg is zijn hart er nu nog slechter aan toe . Ik heb dus bijna mijn eigen vader vermoord met de stress die ik hem bezorg .
een ander voorbeeld : ik heb een stressloos weekend gehad waarin ik weer kon tekenen en mijn zaken op orde kon krijgen , en voor je het weet richt ik zoveel mentale pijn aan bij iemand waar ik van ontzettend veel om geef waardoor diegene nu al het contact heeft verbroken , ik zal diegene nooit meer terug zien of mee kunnen praten en ik ben weer eenzaam .
Verder heb ik nog last van verlatingsangst , heftige stemminsgwisselingen en oncontroleerbare woedeaanvallen waardoor ik mijzelf en anderen al meerdere keren fysiek heb verwond .
Ik ben diep ongelukkig , ik heb nergens voor te leven . Ik doe mensen pijn en buit hun gevoelens uit totdat ze zich net zo leeg voelen als ik . Ik zal mezelf nooit vergeven en de zelfhaat groeit alleen maar . Ik ben het meest egoïstische persoon dat ik ken , ik verdien helemaal niets .
Dat was weer genoeg pessimisne voor vandaag , als dit tot het einde hebt gelezen dan bravo en applaus , dat laat zien dat je in tegenstelling tot mij een goed persoon bent met doorzettingsvermogen
nog een fijne dag / nacht gewenst
als je je ooit klote voelt over jezelf bedenk dan dat er veel ergere mensen met kut persoonlijkheden bestaan; een daarvan ben ik
Mag ik vragen hoe je over je depressie heen bent gekomen? Heb je een manier van omgaan met zware gevoelens? Misschien kan je daar eens over nadenken, en bekijken of je een positief coping-mechanisme vindt voor de zelfhaat. 
