Jongen net 16 jaar hier. 3 jaar gezeik achter de rug.
Ik vind het belachelijk wanneer je ziek bent ( dus mentaal ziek bent ) dat je naar school moet. Ik zit al 1 jaar met dit probleem. Ik kan het gewoon niet meer aan. Voorheen ging ik naar school maar met de dag word het alleen maar slechter en slechter. In september weer begonnen (met tegenzin) maar het loopt alleen berg afwaarts. Ik kan er niks aan doen dat ik depressief ben. Nog anderen. Elke keer doe ik me best om naar school te komen dus denk aan douchen, ontbijten, tanden poetsen etc. Maar het lukt me gewoon niet aangezien ik mentaal ziek ben. Iemand die ziek is kan niet naar school. Zo simpel is dat. Waarom zou iemand die mentaal ziek is wel naar school moeten dan en word het volstrekt onserieus genomen? Ik zit nu ook aantal weken bij een psychiater. (waarvan ik nu allemaal pillen heb gekregen vitamine D etc)
Ik heb al zoon 3 jaar lang te maken met hulpverleners waarbij niks geholpen heeft. Nu zit ik ergens ( gezins hulp waarbij het gezin geholpen word met de problemen thuis) ( die er niet meer zijn maar goed ). Wordt er gezegd “Als je niet meer naar school gaat krijg je speciaal onderwijs” Dat is volstrekt niet normaal. Hoezo zou een kind die depressief is ( dus ziek ) en niet instaat kunnen zijn om naar school te komen naar speciaal onder wijs moeten? Het kind is ziek dus die heeft hulp nodig. Eerder moeten ze de psychiater verwijzen voor het fijt dat ik nog niet genezen ben en niet het kind. Trouwens over de leerplichtambtenaar gaan we het al helemaal niet over hebben. “je moet naar school school is verplicht” Wat nou als ik niet naar school kan? Wat nou als ik mentaal ziek ben? Dan kan dat toch niet? Ze zouden iets meer van die wet mogen afstappen van mij betreft. Kinderen die ziek zijn die zijn ziek. Ik ben geen persoon die zit te spijbelen nog rond hangt in de stad. Nee zwaar depressief. Ik zou heel graag naar school willen aangezien dat leuk is. Ik heb er trouwens eigenlijk nooit de kans voor gekregen om me best op school te doen aangezien ik depressief ben. Ik maak geen plezier, ik neem niks op puur depressie. Nu zit ik eindelijk op een leuke school maar ik ben nog steeds ziek. Of het is me niet gegund what ever. Ik ben nu moedeloos en weet niet wat ik moet doen.
Bladzijde 1 / 1
Hey Djaden
Het is inderdaad niet ok dat je naar school moet als je zwaar lijdt. Of dat lijden veroorzaakt wordt door een fysieke of mentale ziekte of aandoening, zou geen rol mogen spelen.
Soms zijn er aanpassingen in je lessenrooster mogelijk. Op die manier heb je al wat meer rust. Als een (tijdelijke) vrijstelling van school niet mogelijk lijkt te zijn, is dit misschien een optie.
Ik weet niet precies wat ik me bij ‘speciaal onderwijs’ moet voorstellen, maar misschien is dat wel onderwijs waar ze meer begrip hebben voor mentaal lijden. Het kan dat in speciaal onderwijs de leerkrachten en begeleiders meer getraind zijn in het luisteren naar en begrijpen van leerlingen.
Je zit bij een psychiater. Heb je daar fijne gesprekken mee? Heb je het gevoel dat die je begrijpt? Je psychiater zou je kunnen helpen met school. Als school weet wat er met jou aan de hand is, zouden ze hier rekening mee kunnen houden.
School mag er niet voor zorgen dat jij je slechter gaat voelen. Het is belangrijk dat je je nu op jezelf, en je mentale gezondheid, richt. Als die in orde zijn, kan er gedacht worden aan school. Iemand die ziek is en zich niet goed voelt, kan niet optimaal presteren.
Groetjes
Kenshin
Het is inderdaad niet ok dat je naar school moet als je zwaar lijdt. Of dat lijden veroorzaakt wordt door een fysieke of mentale ziekte of aandoening, zou geen rol mogen spelen.
Soms zijn er aanpassingen in je lessenrooster mogelijk. Op die manier heb je al wat meer rust. Als een (tijdelijke) vrijstelling van school niet mogelijk lijkt te zijn, is dit misschien een optie.
Ik weet niet precies wat ik me bij ‘speciaal onderwijs’ moet voorstellen, maar misschien is dat wel onderwijs waar ze meer begrip hebben voor mentaal lijden. Het kan dat in speciaal onderwijs de leerkrachten en begeleiders meer getraind zijn in het luisteren naar en begrijpen van leerlingen.
Je zit bij een psychiater. Heb je daar fijne gesprekken mee? Heb je het gevoel dat die je begrijpt? Je psychiater zou je kunnen helpen met school. Als school weet wat er met jou aan de hand is, zouden ze hier rekening mee kunnen houden.
School mag er niet voor zorgen dat jij je slechter gaat voelen. Het is belangrijk dat je je nu op jezelf, en je mentale gezondheid, richt. Als die in orde zijn, kan er gedacht worden aan school. Iemand die ziek is en zich niet goed voelt, kan niet optimaal presteren.
Groetjes
Kenshin
Hoi Djaden!
Het is inderdaad erg jammer dat de wereld moeite heeft met het begrijpen van het concept ''mentale ziektes''. Ze zijn niet zichtbaar (niet altijd ten minste), dus dan zullen ze er wel niet zijn hè... Jammer dat mensen niet verder kijken dan hun neus lang is.
Ik vind het vreemd hoe de hulpinstanties om jou heen reageren op het feit dat jij school wil verzuimen. Ik ben zelf ook depressief en vorig jaar ging het op gegeven moment niet meer. Toen ben ik een stuk minder les gaan volgen, dus ben ik uren gaan verzuimen. Dat mocht, in overeenstemming met de schoolarts. Door m'n goede cijfers kon ik gelukkig over, ook al had ik eigenlijk te weinig uren gedraaid.
Dit jaar volg ik ook geen volledig rooster. Ik verzuim nu zo'n 22%, maar ik mag 50% verzuimen. Met mij zijn er allemaal goede afspraken gemaakt samen met school, de schoolarts en passend onderwijs. Hierdoor kan ik gewoon lessen volgen op het reguliere onderwijs. En zo hoort het ook volgens de wet. Regulier onderwijs moet d.m.v. passend onderwijs zo veel mogelijk mensen met een ''rugzak'' onderwijs bieden. Speciaal onderwijs is een uiterste. Zeker als je 'gewoon' weer beter kan worden, lijkt speciaal onderwijs mij totaal niet van toepassing.
Ik heb een vriendin die een jaar niet naar school is geweest i.v.m. depressie. Daar stond wel tegenover dat ze 'dagbesteding' had. Dat was bij haar net even anders dan een actieve behandeling, maar het was wel iets van therapie. Een jaar later kon ze gewoon weer naar school en ze is nu (volgens mij) weer gelukkig. Ja, ze is blijven zitten, maar ze kon gewoon dat jaar niet naar school...
Dat moet toch best kunnen? School op pauze zetten?
Wat ik heb gehoord, is dat het helpt om direct met leerplicht te gaan praten. Met hen valt soms eerder goede afspraken te maken.
Misschien helpt het ook als je intensievere hulpverlening gaat volgen. Dat is voor jou misschien sowieso wel fijn. En dan ziet school en leerplicht dat je gewoon intensief bezig bent met je herstel. Kun je het hier eens met je psychiater over hebben?
Ik denk dat het gewoon goed is om naar jouw gevoel te blijven luisteren. Als het niet gaat, meld je dan af en neem rust. Doe wat jou helpt.
Ik hoop dat er een oplossing gevonden kan worden!
Gr. Pin
Het is inderdaad erg jammer dat de wereld moeite heeft met het begrijpen van het concept ''mentale ziektes''. Ze zijn niet zichtbaar (niet altijd ten minste), dus dan zullen ze er wel niet zijn hè... Jammer dat mensen niet verder kijken dan hun neus lang is.
Ik vind het vreemd hoe de hulpinstanties om jou heen reageren op het feit dat jij school wil verzuimen. Ik ben zelf ook depressief en vorig jaar ging het op gegeven moment niet meer. Toen ben ik een stuk minder les gaan volgen, dus ben ik uren gaan verzuimen. Dat mocht, in overeenstemming met de schoolarts. Door m'n goede cijfers kon ik gelukkig over, ook al had ik eigenlijk te weinig uren gedraaid.
Dit jaar volg ik ook geen volledig rooster. Ik verzuim nu zo'n 22%, maar ik mag 50% verzuimen. Met mij zijn er allemaal goede afspraken gemaakt samen met school, de schoolarts en passend onderwijs. Hierdoor kan ik gewoon lessen volgen op het reguliere onderwijs. En zo hoort het ook volgens de wet. Regulier onderwijs moet d.m.v. passend onderwijs zo veel mogelijk mensen met een ''rugzak'' onderwijs bieden. Speciaal onderwijs is een uiterste. Zeker als je 'gewoon' weer beter kan worden, lijkt speciaal onderwijs mij totaal niet van toepassing.
Ik heb een vriendin die een jaar niet naar school is geweest i.v.m. depressie. Daar stond wel tegenover dat ze 'dagbesteding' had. Dat was bij haar net even anders dan een actieve behandeling, maar het was wel iets van therapie. Een jaar later kon ze gewoon weer naar school en ze is nu (volgens mij) weer gelukkig. Ja, ze is blijven zitten, maar ze kon gewoon dat jaar niet naar school...
Dat moet toch best kunnen? School op pauze zetten?
Wat ik heb gehoord, is dat het helpt om direct met leerplicht te gaan praten. Met hen valt soms eerder goede afspraken te maken.
Misschien helpt het ook als je intensievere hulpverlening gaat volgen. Dat is voor jou misschien sowieso wel fijn. En dan ziet school en leerplicht dat je gewoon intensief bezig bent met je herstel. Kun je het hier eens met je psychiater over hebben?
Ik denk dat het gewoon goed is om naar jouw gevoel te blijven luisteren. Als het niet gaat, meld je dan af en neem rust. Doe wat jou helpt.
Ik hoop dat er een oplossing gevonden kan worden!
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
