allereerst sorry mensen dat ik zolang offline was het ging enorm slecht met alles..
Alles word niet meer beter..
me moeder heeft nu minstens 2 keer per week een hartritmestoornis dat ambulance komt is nu wekelijks.. ik kan er niet mee omgaan ik raak compleet in paniek en word helemaal gek... Ik weet niet meer wat ik ermee moet..
Erover praten dan krijg ik te horen.. het komt allemaal wel goed terwijl ze ook zeiden zolang ze het juiste middeltje niet vinden gaat me moeder binnen een jaar dood door een hartstilstand omdat ze alles niet onder controle krijgen..
Ik word helemaal gek, me vader daar gaat t slecht mee met mij en me moeder en me zusje die peert hem vaak en die wil er niets meer mee te maken hebben. ze wil de pijn niet meer voelen en sluit zich dagen lang op in haar kamer..
Ik ben altijd diegene die de ambu belt ik kan het niet meer het telkens uitleggen wat er is.. afgelopen keer toen me moeder meegenomen werd.. al tijdens bellen was ze niet meer aanspreekbaar dus toen midden in de nacht gebeld rond 2 uur s nachts en alles uitgelegd en toen met sirenes kwamen ze.. en ik kan daar helemaal niet tegen ik raak dan altijd in paniek omdat t onverwachts is maar op zulke momenten moet je wel handelen naaar hoe nodig is ik kan het niet meer..
gesprekken helpen niet meer
Op school vinden ze dat ik er niet mee moet zitten en er nu eenmaal niets aan te doen is en dat maakt me zo ontzettend kwaad omdat ze hele tijd zeggen het komt goed maar het komt nooit meer goed en het is ook nog eens erfelijk ik heb binnekort onderzoek of ik het ook heb geerft.... ik ben zo op van t vechten me eetstoornis gaat compleet mis zit nu in een rolstoel en mag bijna niets meer ik word gek .... ;c help
wat kan ik nog doen;c
Liefs een hopeloze Pinkie
ik ben zo enorm op...
A
A
Wat een heftig verhaal zeg,
Probeer zo spoedig mogelijk professionele hulp voor jou en je familie te vinden.
Dit is een ongelooflijk moeilijke kwestie waar je niet zo snel 123 uit kan komen, maar met de hulp van een professionele deskundige wordt alles hopelijk een stukje makkelijker en beter bespreekbaar.
Veel sterkte en let op jezelf!
Probeer zo spoedig mogelijk professionele hulp voor jou en je familie te vinden.
Dit is een ongelooflijk moeilijke kwestie waar je niet zo snel 123 uit kan komen, maar met de hulp van een professionele deskundige wordt alles hopelijk een stukje makkelijker en beter bespreekbaar.
Veel sterkte en let op jezelf!
A
Hoi !
Deze situatie is enorm heftig inderdaad !
Je mama heeft een moeilijk te behandelen hartritmestoornis .Daardoor komt de ambulance heel vaak bij jullie thuis . Die sirene en dat gedoe in het algemeen maken jou erg bang . Dat is heel begrijpelijk . Jij houdt ontzettend veel van je moeder en bent bang voor jullie toekomst .
Ik denk dat als de dokters haar naar huis laten gaan dat de beste optie zal zijn voor haar . De geneeskundige wetenschap ontdekt in een razend tempo nieuwe medicijnen . Het kan dus zeker zijn dat er snel goede medicatie voor haar komt , geef de moed zeker niet op .
Is het misschien een mogelijkheid om een soort alarmknop te krijgen die je mama altijd bij zich kan dragen , zodat jij 's nachts de ambulance niet telkens hoeft te bellen ?
Aan haar ziekte kan jijzelf momenteel niets veranderen . Aan jouw eetstoornis echter wel . Oké , zelf is wat omslachtig , maar het is echt heel nodig dat ook jij terug gezond wordt !
Je emoties rond je mama beïnvloeden jouw eetstoornis op een negatieve wijze , dat is heel begrijpelijk . Het zal je echter nog meer in een negatieve spiraal doen terechtkomen .
Heb je reeds begeleiding hiervoor ?
Hoe kan je nog naar school gaan als je zo verzwakt bent dat je in een rolstoel moet zitten ? Op school moeten ze toch ook doorhebben dat er iets niet klopt .
Je kan op school niet eventjes je zorgen en angsten uitzetten , zo werkt dat nu eenmaal niet .
Je gezondheid (psychisch en lichamelijk) staat altijd op de eerste plaats .
Als school hierdoor te moeilijk wordt moet je dat even aan de kant schuiven en therapie volgen .
Je zus' manier van omgaan met de spanning rond je mama is zichzelf opsluiten . Op zich kan je haar daar maar beter gerust in laten als dit haar manier van verwerken is .
Ik denk dat iedereen van jouw gezin gebaat is bij professionele hulp - dat kan ook samen - .
Het is misschien ook handig om gesprekken te hebben met bv. vrienden van jouw ouders .
Ook al lijken gesprekken niet meer te helpen , vaak luchten ze enorm op en merk je op iets langere termijn de effecten zeker wel .
Je kan ook steeds chatten of bellen met de KinderTelefoon : https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/ of 0800 - 0432 .
Dit is een heel moeilijke periode voor jullie allemaal maar je komt er wel doorheen !
Groetjes , Lot
(en sorry voor de nogal warrige reactie )
Deze situatie is enorm heftig inderdaad !
Je mama heeft een moeilijk te behandelen hartritmestoornis .Daardoor komt de ambulance heel vaak bij jullie thuis . Die sirene en dat gedoe in het algemeen maken jou erg bang . Dat is heel begrijpelijk . Jij houdt ontzettend veel van je moeder en bent bang voor jullie toekomst .
Ik denk dat als de dokters haar naar huis laten gaan dat de beste optie zal zijn voor haar . De geneeskundige wetenschap ontdekt in een razend tempo nieuwe medicijnen . Het kan dus zeker zijn dat er snel goede medicatie voor haar komt , geef de moed zeker niet op .
Is het misschien een mogelijkheid om een soort alarmknop te krijgen die je mama altijd bij zich kan dragen , zodat jij 's nachts de ambulance niet telkens hoeft te bellen ?
Aan haar ziekte kan jijzelf momenteel niets veranderen . Aan jouw eetstoornis echter wel . Oké , zelf is wat omslachtig , maar het is echt heel nodig dat ook jij terug gezond wordt !
Je emoties rond je mama beïnvloeden jouw eetstoornis op een negatieve wijze , dat is heel begrijpelijk . Het zal je echter nog meer in een negatieve spiraal doen terechtkomen .
Heb je reeds begeleiding hiervoor ?
Hoe kan je nog naar school gaan als je zo verzwakt bent dat je in een rolstoel moet zitten ? Op school moeten ze toch ook doorhebben dat er iets niet klopt .
Je kan op school niet eventjes je zorgen en angsten uitzetten , zo werkt dat nu eenmaal niet .
Je gezondheid (psychisch en lichamelijk) staat altijd op de eerste plaats .
Als school hierdoor te moeilijk wordt moet je dat even aan de kant schuiven en therapie volgen .
Je zus' manier van omgaan met de spanning rond je mama is zichzelf opsluiten . Op zich kan je haar daar maar beter gerust in laten als dit haar manier van verwerken is .
Ik denk dat iedereen van jouw gezin gebaat is bij professionele hulp - dat kan ook samen - .
Het is misschien ook handig om gesprekken te hebben met bv. vrienden van jouw ouders .
Ook al lijken gesprekken niet meer te helpen , vaak luchten ze enorm op en merk je op iets langere termijn de effecten zeker wel .
Je kan ook steeds chatten of bellen met de KinderTelefoon : https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/ of 0800 - 0432 .
Dit is een heel moeilijke periode voor jullie allemaal maar je komt er wel doorheen !
Groetjes , Lot
(en sorry voor de nogal warrige reactie )
A
@ GoodMemories
super erg bedankt voor je reactie allereerst 🙂 ik liep wel bij een psycholoog alleen de gesprekken helpen niet meer op 1 of anderre manier en heeft ze me daarddoro compleet laten vallen.. dus ik ga binnekort weer alles opnieuw proberen aan te vragen.
super erg bedankt voor je reactie allereerst 🙂 ik liep wel bij een psycholoog alleen de gesprekken helpen niet meer op 1 of anderre manier en heeft ze me daarddoro compleet laten vallen.. dus ik ga binnekort weer alles opnieuw proberen aan te vragen.
A
@ xLotx
ik vind zelf dat ik niet heel erg verzwakt ben en dat ik prima kan lopen maar ik mag het niet van wege me gewicht en bloedwaardes ik mag wel een paar uur naar school zodar ik niet alles mis maar kan niet meer hele dagen volgen.. me begeleiding die ik had zeiden dat ze er weinig tijd voor hadden etc.. ze hebben het wel door maar het boeit ze vrij weinig zolanfg ik goede cijfers haal vinden ze het best...
ik vind zelf dat ik niet heel erg verzwakt ben en dat ik prima kan lopen maar ik mag het niet van wege me gewicht en bloedwaardes ik mag wel een paar uur naar school zodar ik niet alles mis maar kan niet meer hele dagen volgen.. me begeleiding die ik had zeiden dat ze er weinig tijd voor hadden etc.. ze hebben het wel door maar het boeit ze vrij weinig zolanfg ik goede cijfers haal vinden ze het best...
A
Hey Pinkie
Wat heftig dat je moeder een hartritmestoornis heeft. Het lijkt me best eng om hier steeds mee geconfronteerd te worden. De hele situatie heeft een effect op je gezin. Het is heel begrijpelijk dat je het moeilijk hebt.
Op school zijn de gesprekken niet zo fijn. Heb je daar al met verschillende mensen gepraat? Ook met mensen van de leerlingenbegeleiding, de schoolpsycholoog of de huisarts? Misschien ben je de juiste gesprekspartner nog niet tegengekomen. Ik kan me voorstellen dat het vermoeiend is om je verhaal steeds opnieuw te doen, maar het is vaak de moeite waard om te blijven zoeken naar iemand waar je je goed bij voelt.
Binnenkort heb je een medisch onderzoek, om te kijken of je de aandoening geërfd hebt. Dat moet een hoop stress met zich meebrengen. Voel je vooral vrij om bij het onderzoek de vragen te stellen en onzekerheden aan te geven waar je mee zit.
Heb je hulp voor je eetstoornis? Zo niet, lijkt me dat aangewezen. Heel goed dat je opnieuw hulp gaat aanvragen.
Je hoeft je niet te excuseren voor offline zijn. Het forum is er voor wanneer je het nodig hebt, en wanneer je hoofd ernaar staat. Je bent altijd welkom, maar het is geen verplichting.
Groetjes
Kenshin
Wat heftig dat je moeder een hartritmestoornis heeft. Het lijkt me best eng om hier steeds mee geconfronteerd te worden. De hele situatie heeft een effect op je gezin. Het is heel begrijpelijk dat je het moeilijk hebt.
Op school zijn de gesprekken niet zo fijn. Heb je daar al met verschillende mensen gepraat? Ook met mensen van de leerlingenbegeleiding, de schoolpsycholoog of de huisarts? Misschien ben je de juiste gesprekspartner nog niet tegengekomen. Ik kan me voorstellen dat het vermoeiend is om je verhaal steeds opnieuw te doen, maar het is vaak de moeite waard om te blijven zoeken naar iemand waar je je goed bij voelt.
Binnenkort heb je een medisch onderzoek, om te kijken of je de aandoening geërfd hebt. Dat moet een hoop stress met zich meebrengen. Voel je vooral vrij om bij het onderzoek de vragen te stellen en onzekerheden aan te geven waar je mee zit.
Heb je hulp voor je eetstoornis? Zo niet, lijkt me dat aangewezen. Heel goed dat je opnieuw hulp gaat aanvragen.
Je hoeft je niet te excuseren voor offline zijn. Het forum is er voor wanneer je het nodig hebt, en wanneer je hoofd ernaar staat. Je bent altijd welkom, maar het is geen verplichting.
Groetjes
Kenshin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
