Ik ben dus dimitri en ben 17 jaar. Zelf heb ik problemen met deppressie. Ik zat in het 2de leerjaar toen mijn leven veranderde, het was eerst heel normaal alles. Totdat ik een maandje in mijn nieuwe klas zat, want ik moest van school veranderen. Dus ik zat in die nieuwe school en alles ging mis. Ik was 7 jaar en ik had geen vrienden, ik had niemand, ik was alleen. Ik werdt ook gepest door mijn klas, door te zeggen dat ik nergens mee mocht doen enz, en mij negeren enz. Dat was een klas van 30 kinderen. Uiteindelijk ben ik 6 jaar lang gepest geweest. Mijn ouders weten hier zelf een deel van, en in die periode is mijn zusje die toen 5 jaar was, ziek geworden aan kanker, de ergste tumor die er bestond, en alle aandacht ging naar haar. Ik werdt letterlijk in de steek gelaten, ik zat toen 24/7 alleen in mij kamer te niksen, wat op mijn telefoon zitten die ik had gekregen van me ouders om hun te bellen enz, maar ik heb hun nooit gebeld. En ik graakte toen al in een depressie ik wouw toen al een eind aan mijn leven maken, en me moeder kwam daar achter maar nam dat niet serieus, ze zei: denk daar maar gewoon niet aan oke. Maar ik zat wel in pijn, ik heb langer als 6 jaar een eige werelde gehad in mijn hoofd ik was er gewoon niet bij meer. Uiteindelijk ben ik dan in het zesde leerjaar (groep 8) blijven zitten. Niet omdat ik dom ben ofz, maar omdat ik niet meer gemotiveerd was, niks lukte mij meer, ik scoorde zo laag dat ik lager als een c- attest had, dus ik bleef zitte. Dat was de eerste keer dat ik bleef zitten ook. En dat jaar ging alles goed, er was dan terug 1 jongen die me wel peste, en voor de rest ging alles goed, de klas groep was leuk enz. 1 middelbaar ging ook vlotjes, en in het 2de middelbaar ging het weer mis, me ouders maakte toen ruzie heel de tijd door. En ik kon het ni meer aan, dus ik belande in depressie 2, en tussen deppressie 1 en 2 ben ik eigenlijk nooit hersteld geweest, dus ik bleef weer zitten omdat het niet lukte en ik ben dan van school verander en ook naar een andere richting, een technische school waar ik graag IT'er wouw worden, 2de keer 2de middelbaar ging goed, goede cijfers goeie vrienden, en nog steeds in die deppressie, het 3de middelbaar ging fout, ik zat in de richting die ik wouw, maar door mijn afwezigheid in de klas kwa opletten ging het niet meer, dus ik ben dan afgezakt naar bso elektriciteit en ik wouw gewoon niet meer leven, ik had nergens zin in, me moeder besefte het niet eens, het enige waar zij baar kijkt is cijfers niet eens naar mijn mentale staat, ik ben dan ook 2 keer naar school gestuurd terwijl ik zeer ziek was, 40% graden koorts, en ik zette door. En dan heeft mijn moeder besloten om mij buiten te gooien omdat ze het ni meer aankon, ik was mij aan het afsluiten van de ecbte wereld, ik was bezig met mijn vrienden die mij er toen doorsleurde, ik had 1 hele goeie vriend toen waarmee ik echt goed kon praten, maar hij had me uit de vrienden groep gegooid omdat er een meisje was die me ni hate leek het wel. Ze zat heel de tijd vervelend tegen mij te doen en tegen de rest niet. Dus ik was na 4 maanden met die vrienden groep om te gaan, weer alleen, uiteindelijk ben ik dan een bedrijf in ets2 begonnen, (euro truck simulator 2) het bestaa nu ongeveer een 4tal maanden en die vrienden groep ben ik gisteren verloren omdat ik veranderd ben, en ik ben me leven beu, ik zit al 7 jaar in depressie en ben nog steeda niet geholpen geweest, ik woon nu ook bij me vader, ik heb het contact met me moeder geblokkeerd, en ik heb nu ook besloten om vrachtwagen chauffeur te worden, maar ik heb nu hulp nodig met me mentale staat omdat ik het gewoon niet meer aankan. Ik ben het nu gwn beu
ik ben me leven beu.
Eerst sterkte! Je hebt heel veel meegemaakt. Het is echt verschrikkelijk jammer dat je zoveel bent kwijtgeraakt.
Zoek hulp. Bel naar de huisarts, maak een afspraak en ga er heen.
Die kan je doorverwijzen.
Waarom denk ik dat je hulp moet hebben: Als kind kun je bijna niets. Je ouders helpen je met eten, leren fietsen, naar school gaan. Zelf had je dat niet kunnen aanleren.
Maar wat jij hebt meegemaakt heeft niemand je op voorbereid. Het is een beetje alsof je ineens Chinees moet lezen: als niemand je daar bij helpt kom je er niet. Daar heb je professionele hulp voor; die kan dit.
Ga alsjeblieft naar je huisarts. Die kan je doorverwijzen naar iemand die je gaat helpen.
+2
Hoi Dnfplays,
We begrijpen dat je in een moeilijke situatie zit. Als je behoefte hebt kan je altijd bellen/chattenmet de Kindertelefoon.
We zijn elke dag bereikbaar van 11:00 tot 21:00 op nummer: 0800-0432
Sterkte,
De Kindertelefoon
Eerst sterkte! Je hebt heel veel meegemaakt. Het is echt verschrikkelijk jammer dat je zoveel bent kwijtgeraakt.
Zoek hulp. Bel naar de huisarts, maak een afspraak en ga er heen.
Die kan je doorverwijzen.
Waarom denk ik dat je hulp moet hebben: Als kind kun je bijna niets. Je ouders helpen je met eten, leren fietsen, naar school gaan. Zelf had je dat niet kunnen aanleren.
Maar wat jij hebt meegemaakt heeft niemand je op voorbereid. Het is een beetje alsof je ineens Chinees moet lezen: als niemand je daar bij helpt kom je er niet. Daar heb je professionele hulp voor; die kan dit.
Ga alsjeblieft naar je huisarts. Die kan je doorverwijzen naar iemand die je gaat helpen.
Dankje. Het enige wat ik te horen krijg van de huisarts is om naar de psycholoog te gaan, en daar ben ik al is naar toe geweest maar dat hielp helemaal niet.
Heyy
Jeetje dat is wel veel zeg.. Ik wil je ten eerste vertellen dat ik het super knap van je vindt dat je dit op het forum hebt gezet en als je meer kwijt wilt ben je hier ook altijd welkom! Wij zijn er voor je :)
Ik weet niet of dit aan de orde is, maar ik wil je vertellen dat als je denkt dat je jezelf wat aan wilt doen dat je dan altijd contact op kan nemen met 113 zelfmoordpreventie. Die zijn 24/7 bereikbaar op het nummer 0800-0113 en ook de chat is 24/7 bereikbaar.
Ook zou je iedere dag tussen 11:00 en 21:00 kunnen bellen of chatten met de kindertelefoon. De kindertelefoon is bereikbaar op het nummer 0800-0432. Ik denk dat de mensen daar ook goede tips voor je hebben en je verder kunnen helpen.
Ik weet niet hoe de band met je vader is, maar misschien kan je met hem gaan praten over hoe je je voelt? Dat is misschien een beetje lastig, maar je vader is er denk ik echt voor je en hij kan samen met jou kijken hoe je hulp kan inschakelen. Als je praten eng vindt zou je ook een brief kunnen schrijven aan hem waar je opschrijft hoe je je voelt. Dat is misschien makkelijker voor je.
Als je liever met iemand anders wilt praten die jij vertrouwd kan dat natuurlijk ook altijd. Je kan bijvoorbeeld met de huisarts gaan praten. De huisarts is er ook voor jou en kan je ook verder helpen. De huisarts kan je namelijk doorverwijzen naar een specialist zoals een psycholoog die jou hopelijk kan helpen om je mentale staat weer te verbeteren en om er weer boven te komen. Je kan natuurlijk ook altijd samen met iemand naar de huisarts gaan als je dat prettig vindt
Sterkte!
Groetjes,
NaamNietBekend
De band met mijj vader is niet het sterkste op dit moment, het blijft me vader, maar toen ik jong was dan was die altijd weg voor zijn werk. En nu dat ik ouder ben, praat ik bijna nooit over mezelf, want als ik het vertel tegen iemand van vrienden dan boeide dat niet echt ofzo leek het wel
+3
Hey Dnfplays,
Wat naar wat je allemaal hebt meegemaakt!
Wat een eerste stap kan zijn is alles aan iemand die je echt vertrouwd vertellen. Dat kan echt heel erg opluchten en diegene kan jou waarschijnlijk dan helpen.
Ook kan je als je als je gewoon niet weet wat je moet doen, voor een korte of lange tijd, een doel voor jezelf opstellen. Iets waar je een langere tijd aan kan werken. Dan kan afleiden en dus fijn zijn. Dit kan natuurlijk ook iets voor school zijn als je weinig tijd hebt.
Het kan zijn zijn dat je door al deze gebeurtenissen een trauma hebt opgelopen. Als er een specifiek moment is waar je vaker aan terugdenkt op wat je pijn doet kan je een EMDR behandeling bij een psycholoog of huisarts vragen. Dat helpt je om een trauma te verwerken en om je beter te voelen.
Groetjes iemand.
Lost in life. Dankje voor je reactie.
Maar het is voor mij nu zeer moeilijk om iemand te vertrouwen die ik waarschijnlijk toch weer kwijt raak. En eerlijk gezegd ik heb het al opgegeven
+3
Er zijn echt wel mensen die voor je openstaan! En anders kan je ook eerst met de kindertelefoon of 113 bellen of chatten. Zij hebben misschien ook een oplossing hoe je iemand kan vinden om mee te praten.
Groetjes iemand.
Ik kan is proberen. Maar wat maakt het nog uit op dit moment
-Onnodige quote verwijderd-
Heey wat heftig 
overal waar je bent gaat het dus niet lekker. Op school niet, thuis niet. En wat rot dat vrienden jou in de steek laten. Hey en dat met 40 graden koorts toch naar school je bent dus een doorzetter je bent sterk, maar denk ook aan je eigen. Ik zou dan gewoon goed uitrusten en maar op bed blijven liggen ofzo. Dan kunnen ze je moeilijk verplichten te gaan. Want jouw gezondheid staat op 1. Kun je het niet een keertje proberen met je moeder er over te hebben met een goed gesprek hoe je je voelt, maar dat je niet serieus genomen word. Een moeder houd echt heel veel van haar kinderen dus ook van jou! Echt waar. 
Hey en jou droom als chauffeur.... Dat wil ik ook gaan doen 
blijf vooral waneer je je rot voelt iets doen wat jij leuk vind. Bijvoorbeeld ets2 spelen 
maar probeer als het lukt op jouw tempo waneer jij er aan toe bent een gesprek te hebben met je moeder. En anders misschien een vertrouwenspersoon / therapeut regelen waarmee je kunt praten. Die mogen niets doorvertellen als jij dat niet wilt en zullen ze dus ook niet gaan doen.
Houw je sterk
Groetjes stillegenieter
Ik kan is proberen. Maar wat maakt het nog uit op dit moment
Het maakt veel uit, je hebt gewoon hulp nodig om weer vrolijk te worden en te kunnen genieten van het leven. Echt waar alles op jouw eigen tempo maar als je eenmaal hulp krijgt zal het langzamer beter gaan. Aan het einde van een donkere tunnel is altijd licht. Alleen bij de een is de tunnel langer dan bij de ander. Blijf doorzetten en geef niet op. Hoop dat je snel hulp krijgt 💪🏻💪🏻
-Onnodige quote verwijderd-
Heey wat heftig overal waar je bent gaat het dus niet lekker. Op school niet, thuis niet. En wat rot dat vrienden jou in de steek laten. Hey en dat met 40 graden koorts toch naar school je bent dus een doorzetter je bent sterk, maar denk ook aan je eigen. Ik zou dan gewoon goed uitrusten en maar op bed blijven liggen ofzo. Dan kunnen ze je moeilijk verplichten te gaan. Want jouw gezondheid staat op 1. Kun je het niet een keertje proberen met je moeder er over te hebben met een goed gesprek hoe je je voelt, maar dat je niet serieus genomen word. Een moeder houd echt heel veel van haar kinderen dus ook van jou! Echt waar. Hey en jou droom als chauffeur.... Dat wil ik ook gaan doen blijf vooral waneer je je rot voelt iets doen wat jij leuk vind. Bijvoorbeeld ets2 spelen maar probeer als het lukt op jouw tempo waneer jij er aan toe bent een gesprek te hebben met je moeder. En anders misschien een vertrouwenspersoon / therapeut regelen waarmee je kunt praten. Die mogen niets doorvertellen als jij dat niet wilt en zullen ze dus ook niet gaan doen.
Houw je sterk
Groetjes stillegenieter
Dankjee wel. Dit geeft me echt steun, en neen ik wil me moeder eve ni spreken, wat ze heeft gedaan kan gewoon niet. En ik vertrouw op dit moment bijna niemans
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
