Skip to main content
Hee allemaal,



Ik kan na gisteren echt niet meer.

Eerst had ik een gesprek op school met mijn ouders. Daar kregen ze te horen dat ik mezelf weer heb gesneden en dat ik nogal in de knoop zit. Het is nu de bedoeling dat ik naar een psycholoog ga, ik vind het doodeng. Maar het is wel het beste.



Mijn vriendin heeft me de afgelopen 1.5 jaar heel veel geholpen. Zoveel dat ze er zelf aan onderdoor is gegaan. Dat stuurde ze me gisteren. Ze vond dat het haar schuld was dat ik was teruggevallen. Wat helemaal niet waar is. Ze wilde me zo graag begrijpen dat ze zichzelf meerdere keren heeft gesneden. Maar ze begreep me alsnog niet (gelukkig). Ze zat zo diep door mij en ik heb dat niet eens gezien.



Ik heb gisteravond echt op het punt gestaan om zelfmoord te plegen, ik vergeef mezelf nooit dat mijn beste vriendin zo diep zat door mij, en ik had het niet eens door. Ik heb haar kapot gemaakt. Het is mijn schuld dat zij zichzelf heeft gesneden. Het is mijn schuld dat ze het leven op een bepaald punt nauwelijks meer zag zitten. Dat schuld gevoel maakt me gek.



Ik weet echt niet hoe ik hier mee om moet gaan, ze betekend zo ontzettend veel voor mij en ik had gewoon niet door dat ze het niet trok. Ik ben echt helemaal kapot, gesloopt, ik vind dit zo erg.....



Ik heb zo verschrikkelijk veel spijt,

ik ben het eigenlijk niet meer waard om te leven. Niet na wat ik haar heb aangedaan.



Xxjee
Hey!



Wat Kenshin voorstelt lijkt me inderdaad een goed idee. Als je vriendinnengroep jou buitensluit, zul jij ook nieuwe vrienden moeten zoeken en kun je dus ook prima bij de vriendengroep van je beste vriend zitten. Vooral als ze je zo behandelen. Soms moet je even aan jezelf denken, in de ogen van die vriendin kun je het op dit moment niet goed doen...



Groetjes,

Anoniempje
@Kenshin



ik ga de laatste tijd al meer met die vriendengroep om, maar hun zijn al bevriend sinds de 1e klas. Dus daar kom ik niet zomaar tussen.



Het is gewoon zo'n klote situatie, ik wil mijn beste vriendin niet kwijt. Maar als ze zo doet heb ik geen leven. Ik durf haar ook gewoon niet zo goed te 'dumpen' om het maar even zo te zeggen.

Ze heeft zoveel voor mij betekend de afgelopen 3 jaar, te veel eigenlijk. Ik vergeef het mezelf niet dat ze zichzelf heeft gesneden, om mij te begrijpen. Ze heeft zoveel voor mij overgehad, dus ik kan haar ook niet zomaar loslaten. Dat zou ook niet eerlijk zijn. Alles ligt zo erg overhoop.



Xxjee
Je kan gerust met die close vriendengroep omgaan, zonder dat je er "binnendringt". Vriendschappen evolueren, en wie weet is jouw vriendschap net wat die vriendengroep nodig heeft :)



Ook als je vriendin veel voor je betekend heeft, geeft haar dat niet het recht jou slecht te behandelen. Het kan dat je vriendin vroeg of laat inziet dat haar huidige ingesteldheid niet ok is, maar op de manier hoe ze je momenteel behandelt, is ze jouw vriendschap niet waard.



Gr. Kenshin
Hey,



In de vierde gingen mijn vrienden naar een andere klas en ben ik ook in een nieuwe vriendengroep (met m'n vrienden weliswaar) gekomen die elkaar al heel lang kennen. Dat was niet in een paar dagen gebeurd, het had wel een tijdje nodig. Ik probeer alleen te zeggen dat het niet onmogelijk is.



Als je vriendin en je andere vrienden je buitensluiten, zou ik gewoon naar die andere groep gaat. Liever een overloper dan alleen. Zo krijg je ook de afstand die jullie nodig hebben.



Hoe gaat het nu met je? Ging het lichamelijk wel goed (i.v.m. de operatie) toen je naar school ging?



Gr. Pin
hey,

oke, ik denk dat het inderdaad de beste optie is om gewoon met de andere vriendengroep om te gaan. Dat gaan mn 'vriendinnen' me niet in dank afnemen, maar dan hebben ze pech.



Hoe gaat het nu met je? Ging het lichamelijk wel goed (i.v.m. de operatie) toen je naar school ging?


School is nog wel echt heel vermoeiend, als ik thuis kom kan ik zo 2 uur slapen. Maar het lukt weer. Ik loop een week achter met alles, dus ik moet wel echt ff heel hard aan de bak.

Lief dat je het vraagt



Xxjee
Precies, ze hebben maar pech!



Je bent nog moe, maar verder gaat het goed. Dat is fijn om te horen!



Kan school je niet wat tegemoet komen met het werk dat je moet inhalen? Kun je dit met je mentor overleggen?



Groetjes Pin
soms vraag ik me af, hoe is het toch mogelijk dat ik zoveel verkeerd kan doen?



Ik ben zo onhandig. Ik maakte een opmerking op whatsapp en meteen flippen al mijn 'vriendinnen' ze waren echt boos. Enige voordeel is dat ze het nu in ieder geval niet erg vinden dat ik waarschijnlijk toch wegga. Ik bedoelde die opmerking niet eens gemeen.



dus ik was boos op mezelf dat ik die opmerking heb gemaakt, gevolg: ik sneed mezelf weer.

En nu heb ik weer spijt dat ik mezelf heb gesneden.



Waarom is alles zo verdomd moeilijk? Niks kan een keer normaal gaan, het eindigt altijd hetzelfde. Ik doe gewoon alles verkeerd. Bij alles wat ik zeg of doe kwets ik iemand, het is echt beter als ik er gewoon niet meer ben. Dan doe ik tenminste geen anderen pijn......



Ik voel me zo'n mislukkeling, ik stel iedereen teleur.



xxjee
Hey!



Kop op! Het kan best zijn dat je soms een beetje onhandig bent, iedereen maakt wel eens fouten. Probeer gewoon een beetje afstand te houden van je vriendinnen, misschien dat het over een tijdje weer goed komt tussen jullie.



Je hoeft je ook niet schuldig te voelen dat je jezelf hebt gesneden, dat kan ook wel eens gebeuren.



Je bent al helemaal geen mislukkeling en het kan best zijn dat je mensen soms teleur stelt, maar er zijn ook mensen die heel veel om je geven en die je nooit teleur kunt stellen. Niemand zou beter af zijn als je er niet zou zijn, je hebt mij bijvoorbeeld erg goed geholpen en volgens mij wel meerderen op dot forum, probeer vol te houden en je te omringen met mensen die om je geven.



Sterkte!



Groetjes,

Anoniempje
Op WhatsApp kan gemakkelijk miscommunicatie ontstaan. Ik denk dat iedereen dat wel eens heeft gehad. Dat heb ik ook gehad! Dat soort dingen gebeuren. Dat is overigens niet per se jouw schuld. WhatsApp is soms gewoon niet het ideale communicatiemiddel.



Je bent geen mislukking en we zouden helemaal niet beter af zijn zonder jou. Enne, niemand zei ook dat het leven makkelijk zou zijn, maar daar heb je natuurlijk ook niks aan.

Wat ik ermee bedoel, is dat iedereen moeilijke periodes kent in z'n leven. Net als goede periodes. Als jij straks uit deze periode komt, ligt er een goede op jou te wachten :)



Heb je dat gesprek met die psycholoog nu al gehad?



Gr. Pin
heey,



ik heb nog geen gesprek gehad bij de psycholoog. Ik heb binnenkort een intake gesprek, maar heb nog steeds niet gehoord wanneer....



ik ben vandaag iets meer opgetrokken met die andere vriendengroep, dat gaat gelukkig goed!

het voelt nog wel een beetje gek, maar het went vanzelf denkik



Xxjee
Fijn dat er een fijne sfeer heerste bij die vriendengroep 🙂 Het wordt waarschijnlijk even wennen, maar dat komt vast goed.



Als je het gevoel hebt dat de huisarts niets meer over de doorverwijzing laat horen, mag je gerust contact opnemen met de vraag wanneer dat intakegesprek zal plaatsvinden.



Gr. Kenshin
@Kenshin



Ik moest een aanmeldingsformulier invullen, een paar vragenlijsten en gegevens. Die heeft de organisatie dus al, maar het kon nog tot 6 weken duren voor ik meer weet. Dus dat is afwachten.



xxjee
Hoi,



Wat fijn dat het goed ging bij die andere vriendengroep! Zoiets kost ook tijd, dus als je nu al een goed gevoel had, wordt dat hopelijk alleen maar beter :)



Jammer dat je zo lang moet wachten, dat heb je tegenwoordig overal helaas :(



Gr. Pin
hey,



ik heb vandaag na heel lang twijfelen toch mijn leraar, hij was vorig jaar mijn mentor, verteld dat ik me weer snijd. Hij schrok best wel erg, het is heel lang goed gegaan. Maar hij reageerde wel heel lief. Hij vond niet dat hij op school iemand erover moest inlichten, want daar schoten we de vorige keer ook helemaal niks mee op. Dus ik was best wel opgelucht dat ik het nu had verteld.



Alleen kwam hij net voordat ik naar huis ging bij me, ik moet het mijn ouders vertellen. Anders doet hij het. Ik heb gezegd dat ik niks beloof, ik weet nu al dat ik ze het niet kan vertellen.....



Echt mijn ouders flippen als ze horen dat het weer helemaal mis is. Dat kan ik niet aan.



Het is nog maar een paar weken tot ik hulp krijg, maar mijn leraar maakt zich zo erg zorgen dat hij vindt dat mijn ouders het persé nu moeten weten.

HELP



Hij vond de wonden op mijn arm 'diep' dat is niet eens waar. Het zijn echt oppervlakkige krassen. Maar dat wou hij niet geloven. Het was zo ongemakkelijk toen hij vroeg of ik het wou laten zien.



Ik wil heel graag stoppen met snijden, maar het lukt gewoon niet. Het blijft fout gaan.

Hoe ga ik ervoor zorgen dat mn leraar niet mijn ouders gaat bellen??



xxjee
Allereerst zou ik willen zeggen dat ik het heel dapper vind dat je naar die leraar bent gegaan. Je openstellen over iets persoonlijks is vaak lastig, en toch heb je er de moed voor kunnen opbrengen. Heel goed :)



Hoewel ik me kan voorstellen dat je ouders inlichten geen gemakkelijke taak is, begrijp ik dat die leraar zich zorgen om je maakt. Hoewel jij je naar hem hebt opengesteld, blijft het voor hem moeilijk om met zekerheid aan te voelen of jij geen gevaar zou kunnen vormen voor jezelf.



Weet je leraar van je vermoeden dat je ouders naar zouden kunnen reageren? Misschien ziet hij dat als argument om je ouders niet in te lichten. Het feit dat je binnenkort hulp zal krijgen, kan ook meetellen. Hoe opener je naar die leraar toe bent, hoe meer hij kan aanvoelen wat wél en niet een goede stap zou zijn.



Heeft de leraar met je afgesproken dat hij je ouders belt als je hen na vandaag niet ingelicht hebt, of bespreken jullie morgen de volgende stap?



Groetjes

Kenshin
hee @Kenshin

mijn leraar weet dat mijn ouders er waarschijnlijk niet goed op gaan reageren, ook weet hij dat ik binnenkort hulp krijg. Maar hij is bang dat het allemaal nog veelte lang gaat duren.



Ik snap zijn zorgen ook wel, maar ik ben het er niet helemaal mee eens. Dat heb ik hem ook wel verteld.



Ik moet vrijdag weer naar hem toe, dus voor dan moet ik besloten hebben of ik het vertel of niet. Maar ik weet het antwoord nu al, ik ga het niet vertellen aan mijn ouders.



Maar ik moet gewoon een argument vinden waardoor hij mijn ouders ook niet gaat bellen.....



Xxjee
Zou je aan je leraar de belofte kunnen maken dat je hem dagelijks een update geeft over hoe je je voelt? Je zou bijvoorbeeld af en toe een gesprek met hem kunnen voeren, of hem via berichtjes op de hoogte houden.



Gr. Kenshin
@Kenshin

Hij is maar 2x in de week op school.

Ik had dat ook al voorgesteld, maar ik heb ook geen les meer van hem. Dus hij vindt dat hij me dan niet genoeg in de gaten kan houden.



Morgen moet ik dus weer naar hem toe.....

Dus dat word een slapeloze nacht denken over hoe ik zorg dat hij geen contact opneemt met mijn ouders.



Xxjee
Ik wens jullie een goed gesprek toe. Hopelijk kunnen jullie tot een compromis komen. Zou er eventueel een andere leraar of begeleider zijn, die mee een oogje in het zeil zou kunnen houden? Misschien stelt dat je leraar gerust.



Heb je het gevoel dat je een gevaar zou kunnen vormen voor jezelf?



Groetjes

Kenshin
Shit, alles gaat helemaal mis.



De leraar die ik in vertrouwen had genomen is naar mijn mentor gegaan. Die gaat maandag mn ouders bellen.



Ik kan gewoon helemaal niks meer.

Ik snap best dat school niet de verantwoordelijkheid wil hebben over mij. Maar ik vorm geen gevaar voor mezelf. Dat geloven ze alleen niet.



School ziet blijkbaar niet in dat ze op deze manier mijn situatie alleen maar erger maken......



Ik heb die leraar verteld dat ze er alles alleen maar erger mee maken, hij begreep me wel heel goed. Ook gaat hij nog proberen om iets te overleggen met mijn mentor.



Ik weet wel dat ik de volgende keer wel niks meer zeg. Het enige gevolg is dat mn ouders worden gebeld, dus gaat het nog slechter met me.



Xxjee
Sommige mensen lijken graag op zeker te spelen, en willen ervoor zorgen dat ze ingedekt zijn, voor het geval het "misloopt". Inderdaad erg frustrerend, als je van jezelf weet dat je geen gevaar vormt voor jezelf.



Fijn dat die leraar je begrijpt. Wel jammer dat je het gevoel hebt gekregen dat praten zonder dat je ouders ingelicht worden, niet lijkt te kunnen. Dat herken ik heel goed.



Heb je dit weekend nog contact gehad met je leraar of mentor?



Gr. Kenshin
Hey,



Ik heb een tijdje niet gereageerd op dit topic. Sorry! Hoe gaat het nu?



Het is jammer dat mensen altijd de behoefte voelen om dit soort dingen te delen. Daarom probeer ik ook altijd voorzichtig bij dat soort dingen, maar het is echt stom dat dat nodig is. Hierdoor ga je inderdaad niet meer zo snel naar iemand toe.



Misschien is de volgende keer de Kindertelefoon een goede optie? Al zouden ze willen, zij kunnen niks doorvertellen. Ik weet dat dit anders is, maar het is toch iets.



Hopelijk gaat het beter als je die psycholoog ziet! Die heeft namelijk wel geheimhoudingsplicht.



Ik hoop dat het meevalt, hoe ze thuis gaan reageren!



Ben je lichamelijk inmiddels helemaal hersteld van de operatie?



Gr. Pin
Hey,

Ik heb na heel veel gedoe een deal kunnen sluiten met mijn mentor.

Ze gaat mn ouders niet bellen, maar als ik weer terugval is er ook geen discussie mogelijk. Dan belt ze sws.

Dus ik doe nu heel hard mn best om niet terug te vallen.



N de meivakantie staat het intake gesprek gepland, dus nog een paar weekjes....



Ben gelukkig weer volledig hersteld van de operatie!



Liefs,

Xxjee
Super, hou vol! We geloven er in dat je het kunt!

Probeer jezelf zoveel mogelijk af te leiden zodat je er niet te veel aan denkt.

Verdere tips om uit te stellen kun je ook nog in deze lijst vinden. Succes!



Groetjes

Lot
Goed dat jullie tot een compromis zijn kunnen komen. Fijn dat de stress van het inlichten van je ouders je bespaard wordt.



Ik wens je alvast een fijn intakegesprek toe bij een hulpverlener waar je je goed bij voelt :)



Gr. Kenshin

Reageer