Ik heb het zo lang volgehouden.
Te lang eigenlijk.
Ik ben er zo klaar mee.
Ik snijd mezelf.
Ik haat mezelf.
Ik wil echt dood.
Misschien reageert er iemand, wat hoogst onwaarschijnlijk is, maar het heeft toch geen zin. Hoe kan iemand mij helpen wanneer ik zelfs niet eens weet hoe ik dat zou moeten doen?
Ik heb al een psycholoog gehad, en zij heeft alleen maar bevestigd wat ik al die tijd al dacht.
Ze hoort je verhaal, noteert wat en zodra je moed hebt verzameld om haar te vertellen over je problemen, dan zie je haar denken 'oh shit we hebben er weer een' en ze stuurt me verder naar een andere die van luisteren naar andermans problemen zijn beroep heeft gemaakt.
Ik ben daar gewoon klaar mee. De maatschappij vindt het een vreselijk zonde als er iemand voor de trein springt, maar zodra ze vragen hoe het met je gaat en je bent eerlijk, veroordelen ze je.
Ik weet dat ik een negatieve instelling heb, maar dit is fuking oneerlijk. Weet je wel niet hoe moeilijk het is om zo iets te zeggen? En sterker nog, om jezelf niet te haten voor wat je hebt gedaan? Nee, dat begrijpen mensen niet.
Het is ook precies de reden waarom mijn psychologe het niet begreep; ze heeft het zelf nooit meegemaakt.
Dus, hoe durven ze mij te vertellen wat ik moet doen om het te stoppen, als ik zelf geen controle heb? Ik heb niet voor mijn depressie en eetstoornis en andere shit gekozen, het is er nu eenmaal.
Dus ja, misschien pleeg ik wel zelfmoord, maar wat zou het uitmaken? Dan ben ik alleen maar weer die 15 minuten extra vertraging, of een volgende overdosis slachtoffer. In alle realiteit, het maakt niemand geen fuk uit als je dood gaat, tenzij je knap, beroemd of rijk bent.
Ik ben het alledrie niet, dus in de ogen van de samenleving ben ik opvulling voor de wereld. Eentje meer of minder maakt toch niet uit?
En ook al komen er reacties van mensen die zeggen 'och nee je bent het wel degelijk waard', kom op zeg. Dat is medeleven wat je voelt, en een dag later ga je weer naar school of zoiets.
Dus leuk dit allemaal, ik moest gewoon even mijn gedachten kwijt, negeer het maar.
Ben ik toch wel gewend haha
*Ik ben er klaar mee*
A
A
Hey,
Ik reageer toch.. ? Om de simpele reden dat jij eigenlijk soort van mijn twin bent... Ik denk namelijk precies zo! Hoe kan iemand mij ooit helpen als ik zelf niet eens weet wat er eigenlijk aan de hand is en hoe ik dat moet oplossen?! En nee, ik heb ook niet voor mijn depressie en halve eetstoornis (misschien wat overdreven maar ja) gekozen... En wie kan het ever schelen als ik dood ben? Ik wil dus ff laten weten dat je niet alleen bent... Klinkt waarschijnlijk zoals iedereen het zegt maar tis toch echt zo want ik voelde me ook zo... Maar er is dus één feitje wat ik zeker weet, we zullen allebei gemist worden.... Eigenlijk heb ik ( en jij miss ook) dat genoeg niet - of wil ik het niet hebben- maar er zijn mensen die ons gaan missen. Ik ga jou sws missen. Om de simpele reden dat ik me met jou verbonden voel als een 'twin'. Jij niet dit meedeleven. Is het ook. Maar niet op die manier dat ik dit morgen al weer vergeten ben. Sorry, maar dat krijgt ik niet voor elkaar. Ik zal je niet vergeten. Als je het niet wil geloven; prima, jou probleem. Maar ik lieg niet. Dit is bloed serieus. Hoe ik het dan volhoud? I don't know.... Gwn doorgaan denk ik. In de hoop dat je het overgroeit ofzo. Ik heb niet veel wijze woorden maar ik hoop dat ik je misschien een heel ienimieni beetje heb kunnen helpen....
Boks, twin ?
Helpless
Ik reageer toch.. ? Om de simpele reden dat jij eigenlijk soort van mijn twin bent... Ik denk namelijk precies zo! Hoe kan iemand mij ooit helpen als ik zelf niet eens weet wat er eigenlijk aan de hand is en hoe ik dat moet oplossen?! En nee, ik heb ook niet voor mijn depressie en halve eetstoornis (misschien wat overdreven maar ja) gekozen... En wie kan het ever schelen als ik dood ben? Ik wil dus ff laten weten dat je niet alleen bent... Klinkt waarschijnlijk zoals iedereen het zegt maar tis toch echt zo want ik voelde me ook zo... Maar er is dus één feitje wat ik zeker weet, we zullen allebei gemist worden.... Eigenlijk heb ik ( en jij miss ook) dat genoeg niet - of wil ik het niet hebben- maar er zijn mensen die ons gaan missen. Ik ga jou sws missen. Om de simpele reden dat ik me met jou verbonden voel als een 'twin'. Jij niet dit meedeleven. Is het ook. Maar niet op die manier dat ik dit morgen al weer vergeten ben. Sorry, maar dat krijgt ik niet voor elkaar. Ik zal je niet vergeten. Als je het niet wil geloven; prima, jou probleem. Maar ik lieg niet. Dit is bloed serieus. Hoe ik het dan volhoud? I don't know.... Gwn doorgaan denk ik. In de hoop dat je het overgroeit ofzo. Ik heb niet veel wijze woorden maar ik hoop dat ik je misschien een heel ienimieni beetje heb kunnen helpen....
Boks, twin ?
Helpless
A
Genoeg moet zijn genoeg.
Niet moet zijn vindt.
Sorry ?
Niet moet zijn vindt.
Sorry ?
A
Ik snap je blik op het leven totaal en ik heb geen medeleven met je. Als ik jou was is het tijd om een vriend te zoeken. Dat is het enige. Meer niet.
~loneguy17~
~loneguy17~
A
Maat ik snap je totaal. Het leven is gwn zo oneerlijk. Ik begrijp je echt en geef je groot gelijk dat het leven 1 grote kut plek is. 1 ding weet ij wel echt heel goed en dat moet je niet vergeten. Als je gelukkig wil worden moet je hetgene doen wat je zou willen doen of worden. Je zult daar echt hesl hard voor moeten werken en je zult echt tegenslagen krijgen. Ik beloof je dat al deze tegenslagen je alleen maar gaan helpen. Blijf alsjeblieff doorgaan en laat weten hoe het gaat? Ik hou van jou en k ben echt trots. Blijf doorgaan en uiteindelijk zul jij er komen vertrous me.
A
Thanks voor je reactie, aardig van je
En fijn dat je me begrijpt, maar helaas, als ik besluit ermee op te houden kan ook mijn 'twin' me niet op andere gedachten brengen.
Ik ben er zo klaar mee en ik ben zo ongelooflijk fucking boos, niemand kan me daarbij helpen, behalve mijn spotify playlist.
Ik zal het toch helemaal alleen moeten doen, of ik nu mezelf verhonger, mezelf snijd of mezelf haat.
t h a t ' s l i f e
Dus, bedankt voor je reactie, maar het zijn mijn problemen
En fijn dat je me begrijpt, maar helaas, als ik besluit ermee op te houden kan ook mijn 'twin' me niet op andere gedachten brengen.
Ik ben er zo klaar mee en ik ben zo ongelooflijk fucking boos, niemand kan me daarbij helpen, behalve mijn spotify playlist.
Ik zal het toch helemaal alleen moeten doen, of ik nu mezelf verhonger, mezelf snijd of mezelf haat.
t h a t ' s l i f e
Dus, bedankt voor je reactie, maar het zijn mijn problemen
A
hahaha wow, een vriend zoeken? In tegenstelling tot veel anderen hier, heb ik er genoeg. Van die gelukkige leuke mensen die nooit hebben hoeven werken voor wat ze willen omdat ze rijk, knap, slim en dun zijn? Ja, die heb ik er wel een paar. Ik praat met ze, ik lach met ze, maar ik vertel ze niet alles. Misschien ben ik wel heel erg jaloers, maar wat de fuk maakt dat uit? Als ik ze mijn problemen vertel, zullen ze het toch niet begrijpen. En dat maakt ook niet uit, ik kan ze dat niet verwijten, iedereen is anders. Dus, een vriend zoeken? nEe, ik zal het toch alleen moeten oplossen en niemand kan me daarbij helpen.
thanks voor je reactie tho, maar ik heb niemand nodig
thanks voor je reactie tho, maar ik heb niemand nodig
A
Heej
Ik zie echt dat je laaiend bent en je vertrouwen kwijt bent in andere... k heb precies hetzelfde. Waarom zou je het doen? Ik vind je echt bezonder dat ke dir zo durft te uiten. Foen ik ne zo voelde durfde ik het niet. Maad alsjeblieft doe het niet. Blijf door gaan hou alsjeblieff vol! Ik beloof je dat als je doorzet je het gaat halen en je dan de gelukkigste zult zijn van de hele wereld. Alles is nu nog niet zeker en duidelijk maar tijd zal duidelijkheid geven. Ik hou van je blijf doorzetten.
Ik zie echt dat je laaiend bent en je vertrouwen kwijt bent in andere... k heb precies hetzelfde. Waarom zou je het doen? Ik vind je echt bezonder dat ke dir zo durft te uiten. Foen ik ne zo voelde durfde ik het niet. Maad alsjeblieft doe het niet. Blijf door gaan hou alsjeblieff vol! Ik beloof je dat als je doorzet je het gaat halen en je dan de gelukkigste zult zijn van de hele wereld. Alles is nu nog niet zeker en duidelijk maar tijd zal duidelijkheid geven. Ik hou van je blijf doorzetten.
A
Hoi!
Dat is een heftig bericht. Ik begrijp het wel, soms lijkt het allemaal geen zin meer te hebben.
Ik ben ervan overtuigd dat alles en iedereen een functie heeft. Ook al heb je die functie nog niet gevonden, je hebt er wel een.
Over dat "niets uitmaken" ben ik het niet met je eens. Als jij er niet meer bent, gaan daar personen verdrietig om zijn. Heel verdrietig zelfs. Misschien denk je nu dat dat wel zal meevallen, maar iemand verliezen aan zelfmoord is heel erg zwaar.
Heb je al eens gehoord van het 'Butterfly Effect'? Het houdt in dat, wanneer een vlinder op de juiste plaats op het juiste moment met zijn vleugels flappert, die een orkaan veroorzaakt ergens anders in de wereld. Ik zie daar wel iets in. Veranderingen die op het eerste zicht klein lijken, kunnen grote gevolgen hebben.
Er zijn zeker psychologen die kunnen helpen. Het kan dat jij de psycholoog die bij jou past nog niet gevonden hebt, maar het is het zoeken waard. Een goede psycholoog kan zo veel voor je betekenen, veel meer dan je je waarschijnlijk kunt voorstellen.
Geen enkel mens is hetzelfde, en geen enkele psycholoog is hetzelfde. Ze denken allemaal ietsje anders of hebben net een andere werkwijze, waar jij je misschien fijner bij voelt.
Ik zou zeggen: blijf zoeken. Blijf vechten. Zoek de juiste hulp voor jou, en hoewel dat misschien niet van de eerste keer lukt, is het wel de moeite waard door te zoeken. Zoals ik eens heb horen zeggen: 'Fall seven times, and stand up eight.'
Je kunt naast een psycholoog ook met iemand anders praten. Een vriend(in), familielid of mentor zijn prima. Het kan fijn en bevrijdend zijn om met iemand te praten die je al wat langer kent, en op de hoogte is van je situatie. Een vertrouwenspersoon is heel nuttig.
Zet die Spotify playlist maar op, als die je helpt. Muziek kan een heel grote steun zijn.
Goed dat je je gedachten hier hebt neergeschreven. Het heeft je vast geholpen, ook al is het misschien onbewust. Lijkt je dat wat, een dag- of schetsboek bijhouden? Waar je je gedachten in kwijt kunt?
Groetjes
x
Dat is een heftig bericht. Ik begrijp het wel, soms lijkt het allemaal geen zin meer te hebben.
Ik ben ervan overtuigd dat alles en iedereen een functie heeft. Ook al heb je die functie nog niet gevonden, je hebt er wel een.
Over dat "niets uitmaken" ben ik het niet met je eens. Als jij er niet meer bent, gaan daar personen verdrietig om zijn. Heel verdrietig zelfs. Misschien denk je nu dat dat wel zal meevallen, maar iemand verliezen aan zelfmoord is heel erg zwaar.
Heb je al eens gehoord van het 'Butterfly Effect'? Het houdt in dat, wanneer een vlinder op de juiste plaats op het juiste moment met zijn vleugels flappert, die een orkaan veroorzaakt ergens anders in de wereld. Ik zie daar wel iets in. Veranderingen die op het eerste zicht klein lijken, kunnen grote gevolgen hebben.
Er zijn zeker psychologen die kunnen helpen. Het kan dat jij de psycholoog die bij jou past nog niet gevonden hebt, maar het is het zoeken waard. Een goede psycholoog kan zo veel voor je betekenen, veel meer dan je je waarschijnlijk kunt voorstellen.
Geen enkel mens is hetzelfde, en geen enkele psycholoog is hetzelfde. Ze denken allemaal ietsje anders of hebben net een andere werkwijze, waar jij je misschien fijner bij voelt.
Ik zou zeggen: blijf zoeken. Blijf vechten. Zoek de juiste hulp voor jou, en hoewel dat misschien niet van de eerste keer lukt, is het wel de moeite waard door te zoeken. Zoals ik eens heb horen zeggen: 'Fall seven times, and stand up eight.'
Je kunt naast een psycholoog ook met iemand anders praten. Een vriend(in), familielid of mentor zijn prima. Het kan fijn en bevrijdend zijn om met iemand te praten die je al wat langer kent, en op de hoogte is van je situatie. Een vertrouwenspersoon is heel nuttig.
Zet die Spotify playlist maar op, als die je helpt. Muziek kan een heel grote steun zijn.
Goed dat je je gedachten hier hebt neergeschreven. Het heeft je vast geholpen, ook al is het misschien onbewust. Lijkt je dat wat, een dag- of schetsboek bijhouden? Waar je je gedachten in kwijt kunt?
Groetjes
x
A
Ja klopt, je hebt gelijk; iedereen heeft een functie in het leven. Dit is dan ook wel de meest gehoorde cliche ever, en ik vraag me af waarom mensen zo graag een functie willen hebben? Is het zo belangrijk om ergens voor te staan? Waarom hebben we allemaal iets nodig wat we aan anderen kunnen laten zien als blijk van wat we allemaal wel niet kunnen? het is belachelijk dat we ons aan bepaalde standaards moeten houden. Natuurlijk kun je dat ook niet doen, maar ga even een paar artikelen over cyberbullying lezen en je komt er vanzelf achter waarom iedereen zich netjes aan de ongeschreven regels houdt. Nu doe ik het zelf ook hoor, en dat weet ik. Ik heb namelijk geen behoefte om op te vallen door anders te zijn, en die waardering van anderen hoef ik ook niet. Sommigen vatten dat op als koud en onverschillig, ik zie het liever als realistisch, omdat ik zo de wereld zie.
En ja, ik ben sceptisch en negatief over het feit dat psychologen kunnen helpen, ik zie ze namelijk gewoon als medemens, geen wonder dat problemen verhelpt. Bovendien, ik hoef eigenlijk geen hulp. Ik ben zelf verantwoordelijk voor wat ik doe. Ik snijd mezelf? Prima, maar dan zal ik ook de littekens moeten accepteren. Dat is nu eenmaal hoe de wereld in elkaar zit; alles heeft gevolgen.
Ook zeg je dat met een vertrouwenspersoon praten fijn is. Dat klopt, voor velen is dat fijn. Maar ik heb geen reden tot praten. Wat ik in deze berichten hier zeg is wat ik kwijt wil, en daar hoef ik verder niemand bij te betrekken. Bovendien, het zou niet veel zin hebben. Ik probeer namelijk niemand te overtuigen van mijn denkbeeld alleen maar omdat die van mij anders is, ik respecteer wat iedereen denkt en voelt.
Daarbij kom ik op het volgende wat je zei in je eerste alinea; 'Personen gaan verdrietig zijn om je zelfmoord.' Ja, weer een cliche die waar is. En geloof me, ik heb genoeg vrienden en familie die om me geven. Ik ben niet zo iemand die hopeloos is omdat ze denkt dat ze niet gemist zal worden. Ik weet heel goed wat de gevolgen kunnen zijn, net zoals het butterfly effect.
En om deze uitvaring tegen de maatschappij ook maar even in het engels te eindigen:
"We were all humans until race disconcerted us, religion separated us, politics divided us and wealth classified us"
En helaas, een bericht zoals deze op dit forum gaat daar geen verandering in brengen.
Bedankt voor je reactie tho, ik waardeer het zeer ookal lijkt het soms niet zo 🙂
En ja, ik ben sceptisch en negatief over het feit dat psychologen kunnen helpen, ik zie ze namelijk gewoon als medemens, geen wonder dat problemen verhelpt. Bovendien, ik hoef eigenlijk geen hulp. Ik ben zelf verantwoordelijk voor wat ik doe. Ik snijd mezelf? Prima, maar dan zal ik ook de littekens moeten accepteren. Dat is nu eenmaal hoe de wereld in elkaar zit; alles heeft gevolgen.
Ook zeg je dat met een vertrouwenspersoon praten fijn is. Dat klopt, voor velen is dat fijn. Maar ik heb geen reden tot praten. Wat ik in deze berichten hier zeg is wat ik kwijt wil, en daar hoef ik verder niemand bij te betrekken. Bovendien, het zou niet veel zin hebben. Ik probeer namelijk niemand te overtuigen van mijn denkbeeld alleen maar omdat die van mij anders is, ik respecteer wat iedereen denkt en voelt.
Daarbij kom ik op het volgende wat je zei in je eerste alinea; 'Personen gaan verdrietig zijn om je zelfmoord.' Ja, weer een cliche die waar is. En geloof me, ik heb genoeg vrienden en familie die om me geven. Ik ben niet zo iemand die hopeloos is omdat ze denkt dat ze niet gemist zal worden. Ik weet heel goed wat de gevolgen kunnen zijn, net zoals het butterfly effect.
En om deze uitvaring tegen de maatschappij ook maar even in het engels te eindigen:
"We were all humans until race disconcerted us, religion separated us, politics divided us and wealth classified us"
En helaas, een bericht zoals deze op dit forum gaat daar geen verandering in brengen.
Bedankt voor je reactie tho, ik waardeer het zeer ookal lijkt het soms niet zo 🙂
A
Ik zie echt dat je laaiend bent en je vertrouwen kwijt bent in andere... k heb precies hetzelfde. Waarom zou je het doen? Ik vind je echt bezonder dat ke dir zo durft te uiten. Foen ik ne zo voelde durfde ik het niet. Maad alsjeblieft doe het niet. Blijf door gaan hou alsjeblieff vol! Ik beloof je dat als je doorzet je het gaat halen en je dan de gelukkigste zult zijn van de hele wereld. Alles is nu nog niet zeker en duidelijk maar tijd zal duidelijkheid geven. Ik hou van je blijf doorzetten.
Hmm, bedankt voor je reactie.
Dat ik dit durf te uiten? Ach ja, dit forum is toch ergens voor bedacht? Je hoeft niet bang te zijn om hetzelfde te doen, je moet het gewoon doen zolang het jou helpt.
Verder, dit is voor mij niet echt een kwestie van volhouden. Ja, ik ben er klaar mee, maar ik heb ook een redelijk duidelijk beeld van wat ik later wil doen. Ik heb wel degelijk een doel voor ogen en dat ga ik niet zo maar opgeven omdat de maatschappij me mentaal moe maakt. Dus ja, ik heb een doel, maar als ik doorzet dat ik dan de gelukkigste van de wereld word zeg je? Weer zo'n cliche, maar deze is niet waar. Ik hoef ook niet de gelukkigste te zijn, waarom zou ik boven de rest willen uitsteken? Ik heb zo mijn redenen waarom ik probeer door te zetten, maar de gelukkigste zijn is er niet een van.
En ook wat je zegt, dat het nu nog niet zeker is maar het na verloop van tijd wel wordt, dat klopt deels. Dingen veranderen inderdaad naarmate de tijd verstrijkt, maar dat wil niet zeggen dat ze perse beter worden. En helemaal zeker worden dingen ook nooit, dat is het enige dat zeker is.
Toch bedankt voor je reactie, ik waardeer het ook al lijkt het alsof ik dat niet doe 🙂
A
Kijk ik weet echt niet wat ik hiermee moet en eigk zit ik hier nu wel met traanogen. Geloof dit aub want t is echt waar. Mensen gaan je en zullen je missen. Zoek een doel in je leven. Als je jaloers bent zorg dan dat je erover praat met mensen. Nu je toch denkt je leven te be eindigen praat er voor 1 laatste keer met je vrienden over en biecht alles op. Als dit niet helpt weet ik niet wat ik voor je kan 😢 :(
En oja: ik heb ook zo'n periode in mijn leven gehad. Echt waar. Ik had geen vrienden en zag niet in waarom. Mijn hele klas pestte me en ik stond op t punt er ook "klaar mee te zijn", om 't maar zacht te verwoorden. Ik begrijp je en alles komt op een gegeven moment goed!!
En oja: ik heb ook zo'n periode in mijn leven gehad. Echt waar. Ik had geen vrienden en zag niet in waarom. Mijn hele klas pestte me en ik stond op t punt er ook "klaar mee te zijn", om 't maar zacht te verwoorden. Ik begrijp je en alles komt op een gegeven moment goed!!
A
Met die functie in het leven bedoelde ik vooral een passie waaruit je levenskracht put. Iets waar je voor leeft. Het is fijn als datgene geapprecieerd wordt door anderen, maar het is vooral belangrijk dat je er zelf energie uithaalt.
Psychologen zie ik als een medemens die zich heeft gespecialiseerd in het luisteren naar mensen, en zich proberen in te leven, om die persoon zo goed mogelijk te helpen.
Je hebt geaccepteerd dat je pijn lijdt, maar zou je niet liever geen pijn hebben? Zou je niet liever hebben dat die pijn weggaat en dat er in de plaats geluk komt?
Je respecteert wat iedereen denkt en voelt, dat is heel goed. Je lijkt mij heel verstandig, en misschien over analyseer je het leven wel. Het kan helpen om, hoewel stilstaan bij de dingen goed is, af en toe de dingen wat meer op jou af te laten komen, en ze minder te bestuderen.
Een bericht op dit forum kan volgens mij wel verandering teweeg brengen. Misschien niet op wereldschaal, maar de personen die dit lezen gaan misschien anders naar de wereld kijken.
"We were all humans until race disconcerted us, religion separated us, politics divided us and wealth classified us". Dat heb je mooi gezegd. Het klopt helemaal. De mensheid zou meer moeten focussen op wat we gemeenschappelijk hebben, in plaats van op wat we van elkaar verschillen.
Goed dat je een doel hebt. Dat kan die functie zijn waar ik het over had, namelijk hetgeen waar je sterk voor blijft, waar je voor blijft vechten.
De gelukkigste persoon hoeft niet per se. Zoek dat maar eens uit, wie het gelukkigst is. Hoe meet je dat? Gewoon gelukkig zijn is al prima.
Groetjes
x
Psychologen zie ik als een medemens die zich heeft gespecialiseerd in het luisteren naar mensen, en zich proberen in te leven, om die persoon zo goed mogelijk te helpen.
Je hebt geaccepteerd dat je pijn lijdt, maar zou je niet liever geen pijn hebben? Zou je niet liever hebben dat die pijn weggaat en dat er in de plaats geluk komt?
Je respecteert wat iedereen denkt en voelt, dat is heel goed. Je lijkt mij heel verstandig, en misschien over analyseer je het leven wel. Het kan helpen om, hoewel stilstaan bij de dingen goed is, af en toe de dingen wat meer op jou af te laten komen, en ze minder te bestuderen.
Een bericht op dit forum kan volgens mij wel verandering teweeg brengen. Misschien niet op wereldschaal, maar de personen die dit lezen gaan misschien anders naar de wereld kijken.
"We were all humans until race disconcerted us, religion separated us, politics divided us and wealth classified us". Dat heb je mooi gezegd. Het klopt helemaal. De mensheid zou meer moeten focussen op wat we gemeenschappelijk hebben, in plaats van op wat we van elkaar verschillen.
Goed dat je een doel hebt. Dat kan die functie zijn waar ik het over had, namelijk hetgeen waar je sterk voor blijft, waar je voor blijft vechten.
De gelukkigste persoon hoeft niet per se. Zoek dat maar eens uit, wie het gelukkigst is. Hoe meet je dat? Gewoon gelukkig zijn is al prima.
Groetjes
x
A
Psychologen zie ik als een medemens die zich heeft gespecialiseerd in het luisteren naar mensen, en zich proberen in te leven, om die persoon zo goed mogelijk te helpen.
Je hebt geaccepteerd dat je pijn lijdt, maar zou je niet liever geen pijn hebben? Zou je niet liever hebben dat die pijn weggaat en dat er in de plaats geluk komt?
Je respecteert wat iedereen denkt en voelt, dat is heel goed. Je lijkt mij heel verstandig, en misschien over analyseer je het leven wel. Het kan helpen om, hoewel stilstaan bij de dingen goed is, af en toe de dingen wat meer op jou af te laten komen, en ze minder te bestuderen.
Een bericht op dit forum kan volgens mij wel verandering teweeg brengen. Misschien niet op wereldschaal, maar de personen die dit lezen gaan misschien anders naar de wereld kijken.
"We were all humans until race disconcerted us, religion separated us, politics divided us and wealth classified us". Dat heb je mooi gezegd. Het klopt helemaal. De mensheid zou meer moeten focussen op wat we gemeenschappelijk hebben, in plaats van op wat we van elkaar verschillen.
Goed dat je een doel hebt. Dat kan die functie zijn waar ik het over had, namelijk hetgeen waar je sterk voor blijft, waar je voor blijft vechten.
De gelukkigste persoon hoeft niet per se. Zoek dat maar eens uit, wie het gelukkigst is. Hoe meet je dat? Gewoon gelukkig zijn is al prima.
Groetjes
x
bedankt voor je reactie, ik weet dat ik je nu twee maanden te laat beantwoord, maar ik stel het zeer op prijs dat je - ondanks dat ik echt ontzettend boos was - toch kalm bleef en me probeerde te helpen, het heeft dan ook echt geholpen.
A
De enige functie in mijn leven is iedereen laten zien dat ze mij kunnen verwoesten, om more vervolgens weer te vergeten.
Een week later denkt er niemand meer aan mij, ben ik maar 1 van die idioten "die niet snappen hoe geweldig het leven kan zijn"
Een week later denkt er niemand meer aan mij, ben ik maar 1 van die idioten "die niet snappen hoe geweldig het leven kan zijn"
A
More = mij
A
@Laurenv, bedankt voor de update. Ik ben blij te horen dat de reacties hier je geholpen hebben. Ik hoop dat het nu al een stuk beter gaat.
Het is helemaal niet erg dat je boos was. Dat zijn we allemaal wel eens 🙂 Het is goed dat je je gedachten en gevoelens hier neergeschreven hebt.
@Asy Silivana, ik vind het jammer te horen dat dat de functie is die jij in je leven ziet. Mensen hebben helemaal geen recht je te verwoesten. Ik mag hopen dat ze dat inzien. Als je met een vraag of bedenking zit, of je verhaal eens wilt doen, kun je een topic aanmaken. Daar kun je veel steun uithalen.
Het is helemaal niet erg dat je boos was. Dat zijn we allemaal wel eens 🙂 Het is goed dat je je gedachten en gevoelens hier neergeschreven hebt.
@Asy Silivana, ik vind het jammer te horen dat dat de functie is die jij in je leven ziet. Mensen hebben helemaal geen recht je te verwoesten. Ik mag hopen dat ze dat inzien. Als je met een vraag of bedenking zit, of je verhaal eens wilt doen, kun je een topic aanmaken. Daar kun je veel steun uithalen.
A
Hee,
Ik wilde even zeggen dat ik je begrijp. Ik haat het ook allemaal heel erg. Ik heb een eetstoornis, depressie, verslaafd aan liefde, slecht op school, burenruzie, drugsverslaafde, allemaal. En ook heb ik al een keer zelfmoord geprobeerd te plegen. Ik kwam hierdoor in het ziekenhuis. Ik voelde me leeg en gefaald, ik schaamde me kapot. Maar het ergste vond ik hoe iedereen om me heen zich voelde. Mij boeide het niks of ik er wel was of niet. Maar iedereen in het ziekenhuis deed alles eraan om mij in leven te houden. Het is niet zo dat er niemand om je geeft, er is altijd iemand. Je moet je bedenken wat deze mensen meemaken als jij opeens weg zou zijn. Het is verschrikkelijk moeilijk om ermee om te moeten gaan. Dat jij er nooit meer zal zijn. Dit verlies zullen je ouders, broers en zusjes, familie, vrienden, mensen uit je klas, iedereen die je kent zal een schuldgevoel krijgen. Probeer iets van het leven te maken. Iedereen krijgt ooit in zn leven een donkere periode, hoe mooi zou het zijn om terug te kijken en te bedenken; daar ben ik mooi wel onderuit gekomen. Mijn motivatie elke dag is ik te bedenken dat je er ooit wel uitkomt. Gewoon blijven ademen, gewoon blijven leven, ook al zitten je gedachtes in een andere sfeer.
Ik wilde even zeggen dat ik je begrijp. Ik haat het ook allemaal heel erg. Ik heb een eetstoornis, depressie, verslaafd aan liefde, slecht op school, burenruzie, drugsverslaafde, allemaal. En ook heb ik al een keer zelfmoord geprobeerd te plegen. Ik kwam hierdoor in het ziekenhuis. Ik voelde me leeg en gefaald, ik schaamde me kapot. Maar het ergste vond ik hoe iedereen om me heen zich voelde. Mij boeide het niks of ik er wel was of niet. Maar iedereen in het ziekenhuis deed alles eraan om mij in leven te houden. Het is niet zo dat er niemand om je geeft, er is altijd iemand. Je moet je bedenken wat deze mensen meemaken als jij opeens weg zou zijn. Het is verschrikkelijk moeilijk om ermee om te moeten gaan. Dat jij er nooit meer zal zijn. Dit verlies zullen je ouders, broers en zusjes, familie, vrienden, mensen uit je klas, iedereen die je kent zal een schuldgevoel krijgen. Probeer iets van het leven te maken. Iedereen krijgt ooit in zn leven een donkere periode, hoe mooi zou het zijn om terug te kijken en te bedenken; daar ben ik mooi wel onderuit gekomen. Mijn motivatie elke dag is ik te bedenken dat je er ooit wel uitkomt. Gewoon blijven ademen, gewoon blijven leven, ook al zitten je gedachtes in een andere sfeer.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
