Hoi,  wat @Gagxqxjfbdbsnxjcjdjdbdb  zegt is goed. En je kunt misschien je gevoelens ook opschrijven en het ze laten lezen. Dat is minder heftig dan beginnen met vertellen. En als ze het dan hebben gelezen kunnen ze jou misschien rustig wat er over vragen. Zo is het minder eng. Succes !

Groetjes liefs Julian X

Hey, ik wil ook even mijn mening kwijt. Ik denk inderdaad dat onzekerheid “tussen je oren” zit. Echter snap ik heel goed dat je daar onder kan lijden, ik heb er zelf ook veel last van gehad. Ik had daardoor altijd een paar uur de meest heftige buikpijnen voor school. Ik heb geleerd daarmee om te gaan, wat mij helpt is om alles (soms iets te veel) te relativeren.

Ik heb een toets vandaag, wat als ik een 1 haal? Dan sta ik een 6, boeie.

Ik heb een presentatie vandaag, wat als ik stik in m’n woorden? Dan wordt ik uitgelachen en lach ik wss mee,  boeie.

Ook zou ik aanraden om als je je onzeker voelt je aandacht af te wenden naar iets relaxerends. Bijvoorbeeld even 15min YouTube of Netflix kijken, dat hielp mij in ieder geval ook heel erg. 
Om terug te komen op je vraag over je docent. Zelf heb ik nooit de moed gehad om naar een docent te stappen, ook niet toen ik werd gepakt op faalangst of toen een docent me vroeg waarom ik zo verdrietig over kwam altijd. Hier heb ik eerlijk gezegd altijd spijt van gehad. Ik zou je adviseren om je moed bij elkaar te rapen en af te stappen op de docent die je het meest vertrouwd. Ook zou ik adviseren om het haar te benaderen zonder het te laten weten aan je klasgenoten, just in case… Misschien is het handig om ze te berichten in somtoday/ magister/ teams/ whatever zodat je uitgebreid de tijd kan bemensen te bedenken wat je precies wilt zeggen.