Hee soppie,

Wat vervelend dat je je zo voelt, zelfmoordgedachten hebt en jezelf snijd. Goed dat je hulp wil vragen hierbij!

Je kan beginnen door er met iemand over te praten, iemand die je vertrouwt. Waarmee je deelt hoe jij je nou eigenlijk echt voelt en je verhaal kwijt kan. Misschien kan die persoon jou ook helpen met hulp zoeken, want dat is soms best moeilijk en spannend om te doen. 

Voor een verwijzing naar hulp kan je naar je huisarts gaan en het daarmee bespreken. De huisarts kan naar je verhaal luisteren en met je meedenken wat je het beste kan doen en welke hulp het beste bij je past, welke mogelijkheden je allemaal hebt. De huisarts kan je ook doorverwijzen naar een psycholoog of naar andere hulpverlening.  

Je kan een beroep doen op de geheimhoudingsplicht van de huisarts. Deze zal het dan niet met iemand anders bespreken, zoals je ouders. Als je 12-15 bent, kan je wel vragen om geheimhoudingsplicht maar beslist de huisarts of hij/zij het wel of niet met iemand bespreekt. Vanaf 16+ heb je recht op je eigen hulpvraag en zal de huisarts het geheimhouden. De huisarts kan je ook helpen als je het moeilijk vind om dit met iemand te bespreken, hij/zij kan het dan voor je vertellen, maar je kan het ook samen met de huisarts doen. Je kan dus samen met je huisarts dit met je ouders bespreken of je vraagt de huisarts of hij/zij het met je ouders bespreekt. 

Ik snap dat het lastig is om met je ouders te bespreken, voor nu hoeft het misschien nog niet. Bedenk wel dat het goed is om er over te praten en dat je ouders  of iemand anders je hierin waarschijnlijk graag willen helpen en steunen. En dat ze het fijn vinden als jij eerlijk bent en durft te zeggen dat het nu even niet lekker gaat. Het hoeft natuurlijk niet, maar het gaat je wel helpen.

Je hoeft je echt niet te schamen voor professionele hulp. Die mensen zijn er juist om jou te helpen. En je bent ook echt niet de enige!

Wat je kan doen is de online therapie van 113. Je hebt dan ongeveer 8 sessies met een vaste psycholoog, de therapie is gratis en anoniem. Het is echt anoniem, je ouders hoeven niet niet achter te komen.

Ook kan je in de therapie kijken wat jou zou helpen of wat voor mogelijkheden je hebt (bijvoorbeeld iets van hulp vragen). Het enige wat je nodig hebt is een mailadres om je te registreren en in te kunnen loggen. Ze hebben ook een zelfhulpcursus, die zou je ook kunnen volgen.

Meer informatie staat op www.113.nl

Je kunt ook gratis en anoniem, chatten of bellen met 113. Mocht je behoefte hebben aan een gesprek of heb je hulp/advies nodig kun je met hun een gesprek voeren. Ze zijn 24/7 bereikbaar.

Zelf ben ik ook depressief, heb zelfmoordgedachten en snijd mezelf. Ik had nooit aan iemand verteld dat ik met deze gedachten en ideeën rondliep. Ik wist niet hoe je dit moest bespreken en wat anderen ervan zouden vinden.  Tot ik niet meer zo verder kon. Ik besefte dat ik dit niet meer alleen kon dragen, dat ik mezelf kapot maakte en sloopte. Langzaam aan ben ik gaan nadenken en voorbereiden om aan mijn ouders te vertellen. 

Het waren een van de moeilijkste gesprekken uit mijn leven. Maar nu weet ik dat ik er niet alleen mee hoef te zitten en dat als het niet gaat ik ergens terecht kan. En het is er echt niet mee opgelost en het is nog steeds heel zwaar. Maar toch wel iets anders. En mensen zijn niet teleurgesteld in je, dat denk/dacht ik ook. Vaak vinden ze het alleen maar fijn en knap dat je zo eerlijk bent en willen ze je met alle liefde helpen. 

Ik zou je echt willen aanraden om erover te praten (met je ouders). Je kunt ook een brief aan ze schrijven waarin je het vertelt of die je zelf voorleest. Of een gesprek beginnen over dat je niet zo lekker in je vel zit en als dat goed voelt kan je meer vertellen. Bedenk van tevoren wat je wilt zeggen en schrijf dat op. Als je het dan even niet weet kun je op je briefje kijken. Als je het echt te moeilijk vind,kun je bijvoorbeeld een brief schrijven en die neerleggen/geven of een briefje schrijven met de vraag of je je ouders kunt spreken.

Over het snijden, er zijn veel andere gezondere manieren om je gevoel te uiten en daarmee om te gaan.

Er zijn lijsten met heel veel alternatieven voor zelfbeschadiging. Op de site van Stichting Zelfbeschadiging kun je er eentje vinden met 335 alternatieven: Alternatieven voor zelfbeschadiging – Stichting Zelfbeschadiging  Lees dat eens voor jezelf door.

Wat je denk ik het beste kunt doen is een aantal alternatieven waarvan jij denkt dat ze jou kunnen helpen op het moment dat je drang hebt opschrijven. Als je dan een moeilijk moment hebt, kun je dat lijstje erbij pakken en een alternatief gaan doen.  

Je kunt ook eens een kijkje nemen op de site www.sameninmijnschoenen.nl, daar kun je ook de lijst vinden met alternatieven voor zelfbeschadiging. Ook staat er wat meer uitgelegd over bijvoorbeeld waarom mensen zich snijden en wat voor effect het heeft. Je vind er ook tips over hoe je met iemand erover kan praten. 

Op die site heb je een kopje voor als je jezelf snijd, maar ook als je weet dat anderen zich snijden. Misschien kun je daar nog wat tips vinden voor je vriendin en jezelf.

Snijden lijkt nu misschien een oplossing om van je gevoel af te komen, maar het neemt je gevoel niet weg. Het komt steeds terug en vaak nog heftiger ook. Dan wil je jezelf weer snijden en omdat het heftiger is doe je het steeds meer en wordt het een verslaving. Dat is niet wat je wilt. 

Zoek iemand die je vertrouwt en praat daarmee. Je hoeft echt niet gelijk te vertellen dat je de neiging hebt om jezelf te snijden. Gewoon een goed gesprek met iemand kan je al enorm helpen. Dat er iemand is die naar je luistert, jij kan je verhaal kwijt en diegene kan met je meedenken. 

Je kunt bijvoorbeeld ook een app downloaden zoals 'I am sober’ of 'calm harm'. Daarop staan bijvoorbeeld alternatieven en is er een community met mensen om elkaar te steunen en te helpen.

Sterkte en succes gewenst,

Simply Me