Wat mij heel erg heeft geholpen, nou ja... geholpen.. Ik zit er eigenlijk nog middenin.
Maar ik heb de eerste stap bij mijn mentor gezet. Tijdens een mentorgesprek zei ik dat ik niet lekker in mijn vel zat en toen we verder aan de praat raakten kwamen de zelfmoordgedachten ook ter sprake. Na een aantal gesprekken zijn mijn ouders voorzichtig ingelicht en ik begin volgende week bij een psycholoog...

Dit heeft een aantal weken geduurd en die weken waren ook zeker niet prettig, maar je leert sommige dingen wel accepteren als je het tegen iemand vertelt en je mentor of een andere docent is misschien net iets minder eng dan je moeder.

Ik heb heel lang mijn eigen gevoelens op laten stapelen, totdat het niet meer ging en nu lijd ik aan een depressie. Het is echt heel erg vervelend en ik weet hoe moeilijk het kan zijn maar ga op zoek naar een vertrouwenspersoon, die jou verder kan helpen. Als er naast iemand als je moeder nog iemand is die je kunt vertrouwen en waar je makkelijker mee kan praten probeer het dan eerst zo en bereid je goed voor hoe je het wilt vertellen. Bedenk ook dat dit als een schok aan zal komen bij je moeder dus wees voorzichtig. Je moet haar alles vertellen waar je mee zit maar probeer het een beetje aan te kondigen dat ze iets vervelends te horen krijgt.
Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen, want het leven is het mooiste wat er is.

Hou het nog voor jezelf en praat er eerst over met iemand die gespecialiseerd is voor dat soort zaken.

@Ash_notmyrealname niemand in dit topic zit nog op het forum (topic is ook al heel oud, 7 jaar) Die persoon kan je dus geen antwoord geven helaas. Tip: als er Anonymous staat en je kunt er niet op klikken dan is dat profiel verwijderd.