De Kindertelefoon.nl

Hey!

Nou, ik heb het Rick vandaag gevraagd en hij zei dat hij gewoon niet verbaasd was omdat ik vaker met slecht nieuws kom. Dus eh ja, die doet een beetje pijn?

Gister ben ik niet naar school gegaan en in de avond heb ik een pittig lange crisis gehad. Het kwam er op neer dat ik niet wilde trainen (voel me zowel fysiek als mentaal niet lekker) en mijn moeder daar heel erg boos om werd. Dus toen raakte ik in crisis. Vervolgens kwam mijn vader thuis en vond het zielig dat ik in crisis zat en begon me aan te raken (wat ik niet prettig vind en dat heb ik ook laten merken) en hij bleef maar doorgaan met vragen of hij iets kon doen en waarom ik in crisis zat. Toen werd mijn moeder erbij gehaald en toen hield ik het al helemaal niet meer. Mijn ouders bleven maar doorgaan met vragen stellen en ze wilden maar niet stoppen, waardoor het alleen maar erger werd. Op een gegeven moment vroegen ze of ze iemand moesten bellen (ja wie dan? Het is 9 uur in de avond, dan is alleen Rick bereikbaar) of dat ze de huisarts moesten bellen. 

Toen zei ik dat ik met rust gelaten wilde worden en warempel, een kwartier later was ik weer zo goed als rustig.

Alleen ik heb de hele week door die crises niet kunnen leren en vanwege een gebrek aan energie kon ik het ook niet opbrengen om te douchen. Dus vanochtend werd ik wakker en kon ik mezelf er niet toe zetten om uit bed te komen en mijn toets scheikunde in te halen. Maar mijn ouders werden helemaal pissig en zeiden dat ik moest gaan. Dus ik heb Rick gemaild dat ik de toets niet ging maken en ben toen gaan douchen en ben naar school gegaan. Gelukkig had Rick er wel begrip voor, maar nu voel ik me toch weer klote dat ik die toets niet heb gemaakt. We hadden het er nog over of het een geldige reden was en dat was het eigenlijk niet, maar hij begreep het wel en vond het daarom wel een geldige reden... 

Op school was er niet veel te doen. Vanwege de Romereis zijn veel leerlingen niet aanwezig en nu ook nog die stakingen erbij zorgt ervoor dat het erg rustig is op school. Ik ben wel nog naar mijn mentor geweest om het over die toets scheikunde te hebben en toen hebben we afgesproken dat ik de boekopdracht (die ik vandaag in moest leveren) morgen inlever en dat ik dan het schoolexamen geschiedenis maandag maak. Vind ik op zich wel prettig, want ik kan niet eeuwig uit blijven stellen. Echter moet ik dinsdag natuurkunde inhalen, heb ik donderdag een presentatie literatuurgeschiedenis (schoolexamen, en ik ben echt nergens, bovendien is het persoon waarmee ik samenwerk ook niet geweldig) en moet ik donderdag wiskunde inhalen. Help?!

Vervolgens had ik een afspraak met Sara en heb ik haar de brief voorgelezen. Ze vond het een mooie brief en begreep goed dat ik het gevoel had klem te zitten. Ze wist echter niet of ze me kon helpen. De stichting mag geen contact opnemen met school (had ik dat al verteld?), dus gaan ze met mijn ouders praten in de hoop dat zij dan toch een gesprek willen. Dit alles gaat echter heel erg lang duren, maar gelukkig zei Sara dat ze dat wist en dat we iets anders moesten bedenken als het niet snel genoeg gebeurde. Dan heb ik haar ook nog verteld over de poging. Ze ging er voor de rest niks mee doen, maar vond het wel belangrijk dat ik het mijn ouders ga vertellen. Alleen hoe ga ik dat doen? Daar mocht ik nog even over nadenken. Suggesties?

Ik merk nu dat ik op een punt ben dat ik het moeilijk vind om iedereen alles te vertellen, niet omdat ik het niet wil, maar omdat het zo veel is. Ik ben dus bang dat ik nu de klap ga krijgen vanwege het feit dat ik niet meer met Rick mag praten, dus ja? Be prepared?

Groetjes,

Anoniempje

hey 

weet je wat je opvalt van de laatste tijd je raakt telken ik een crisis als je thuis bent. kan je niet alles je Sara iets beter kent gaan kijken of eventueel ergens anders wonen beter voor jou kan zijn? iets anders dan een opname bedoel ik dan. het is alleen een idee. als het je niks lijkt hoeft het niet he! 

nu ga ik op jou reactie reageren hoor!

eh het kan idd pijn doen dat hij er niet meer van schrikt maar het is toch ook fijn!?! want dan raakt hij niet meer in paniek. 

misschien hebben je ouders er wat van geleerd dat  je ook ff met rust moeten laten. 

en dat aanraken begrijp ik! ik moet ook niet aan geraakt worden als ik me slecht voel…

ik kan je niet helpen met school zaken daar ben je pin voor nodig

toen ik deze zin las zij ik perongelijk hard op ja. 

noop nee sorry. mijn ouders weten niet eens dat ik depressief ben laat staan over bijna pogingen 

ff google vertaler er bij gepakt ja ik kan gewoon geen Engels. 

ik ben er voor je als je binnen kort hier je gevoel kwijt wilt. of weet ik veel wat... je bent veel sterker dan je weet! ik geloof in je dat je het overwint  

groetjes blue 

Hey!

Nou, echt waar, met alle liefde: haal me hier weg! Het ding is alleen dat het niet mag. Ik moet het met mijn ouders 'oplossen'... Dus eh ja?

Eh, nou... Dan vraagt hij wel wat Sara heeft gezegd en dan verwacht hij dat ik het vandaag nog aan mijn ouders moet vertellen. Dan vertel ik dat mijn gewicht gemonitord moet worden door de huisarts (preventief) en dan verwacht hij dat ik al onder het minimum zit. Ik snap die hele kerel soms echt niet.

Ik hoop het, maar ben bang van niet…

Haha, oeps!

Bedankt, de toekomst ziet er niet bepaald rooskleurig uit, maar fijn om te weten dat ik jullie nog heb. Als ik tenminste de energie op kan brengen om mijn verhaal iedere keer uit te typen…

Groetjes,

Anoniempje

hey

ehhh ik ben op een manier gaan regelen terwijl het niet mocht van de organisatie die ik had. ik heb zelf met de wijk choases contact gezocht. en via hun kan je kijken of er een mogelijkheid is dat je zo kan kijken of je uit huis kan. in een pleeggezin, groep, kamer training, gezins huis. die mogelijkheden heb je zwz die ik bij de naam ken. 

ik denk dat er ook iets in zijn leven speelt waardoor hij vager is geworden. 

is de toekomst dan blauw kleurig? zegt iemand die groen aan heeft (geen zorgen dit heb ik pas aan sinds dat ik thuis ben dus het blijft anoniem) 

ik zou het zwz niet roos kleurig willen hebben. dan is het leven ook saai

ik snap dat de toekomst zwart is of nou ja ik kan niet eens over morgen "zien" 

ik zou er altijd voor je zijn. misschien niet altijd met een snelle reactie of überhaupt een reactie. maar ik denk toch echt elke dag aan je en hoop altijd dat je een beetje een oke dag hebt… zelfs als ik me slecht voel hoop ik dat jij, pin en een aantal andere formurs zich goed voelen. 

zelfs als pin, fleur, rick, clay (,hannah) en ik niet kunnen luisteren of reageren. wees dan bewust we zijn er altijd voor je . je ziet ons niet maar we zitten bij je hard 

pin mag ik dit ook namens jou zeggen?

zelfs als je alleen het woordje kut of crisis typt kunnen wij waarschijnlijk al een tekst(je) schrijven om je te steunen

groetjes blue 

Hey,

Ik loop een beetje achter, dus ga wat dingen skippen. 

Sara wil dat je van die poging aan je ouders vertelt, maar je hoeft het niet te vertellen als je dat niet wil. Ik weet niet precies wat de regels zijn, maar ik denk dat ze het niet aan je ouders mag vertellen en jij het ook niet hoeft te vertellen. Als je het niet wil vertellen, wil ik je aanraden om hier met Sara over te praten. Mijn oude psycholoog heeft het simpelweg aan mijn ouders verteld, van mijn pogingen. Daar was ik het absoluut niet mee eens en dat heeft veel leed veroorzaakt.

Ze willen je niet weghalen bij je ouders, je moet het met hen oplossen. Bieden ze je dan wel hulp om dat te doen? 

Over school, als je het aangepaste schema niet redt, dan red je het niet. Misschien is het dan verstandig om eens te kijken of er andere maatregelen getroffen kunnen worden, waardoor het wèl haalbaar wordt.

Gr. Pin

Hey!

Hm, maar ik heb niet het gevoel dat mijn situatie ernstig genoeg is om apart te wonen. Denken jullie van wel dan?

Op zich wil ik het wel vertellen, maar ik vind het nu zo vers. Ik zie liever dat ik over een paar jaar zeg dat ik ooit eens een poging heb gedaan. Maar ik denk niet dat dat mag. Als ik ga weigeren gaat ze er waarschijnlijk allemaal toeters en bellen bij halen.

Eh bieden ze hulp? Op dit moment niet. Ik krijg wel systeemtherapie (over het systeem in je gezin), maar dat begint pas over 3 weken ofzo. Dan moeten ze eerst nog ons gezin in beeld krijgen en dan pas kunnen we daar aan de slag. En dat wordt hel, dat weet ik nu al.

Ja, nou, daar zou dan dus een leerplichtambtnaar naar moeten kijken, maar dat willen mijn ouders dus niet hè. 

Groetjes,

Anoniempje

Hey,

Ik denk dat het in ieder geval ernstig genoeg is dat je tijdelijk ergens anders zou wonen.

Ik word echt boos als ik zo hoor dat je denkt dat je het aan je ouders moet vertellen. Die keuze is ooit voor mij gemaakt en tot op de dag van vandaag ben ik daar ontzettend boos om. Als je het niet wil, zou ik dus uitzoeken wat er gebeurt en wat Sara dan gaat doen.

Hmm, systeemtherapie zou pas over 3 weken gebeuren. Da's kut. Misschien is dit een onderwerp waar je vaker met Sara over kan praten? Dan ziet ze misschien beter dat het echt niet gaat en worden er misschien andere dingen mogelijk.

Qua school, misschien moet je dan maar gewoon blijven verzuimen en toets blijven skippen als het niet lukt. Dan zien je ouders tenminste dat het nodig is en misschien komt het dan tot een level dat school verplicht is er een leerplichtambtenaar bij te halen.

Gr. Pin

Hey!

Hm, daar word ik een beetje bang van. Dus het feit dat mijn ouders vaak degenen zijn die mij, weliswaar onbedoeld, in crisis brengen zorgt ervoor dat het gerechtvaardigd is om mij tijdelijk ergens anders te laten wonen?

Ik snap heel erg goed wat jij bedoelt. Om eerlijk te zijn had ik er zo nog niet over nagedacht. Wel vraag ik me af of je vindt dat ik het ze niet ooit zal moeten vertellen en of dat nou erger of minder erg zou zijn? Dan is het wel minder vers, maar dan zullen ze juist heel boos worden dat ik het ze destijds niet heb verteld. Denk je niet?

Oh nee, we hebben het al meerdere keren over mijn ouders gehad. Ze heeft zelf ook gezegd dat ik er niet ga komen zonder systeemtherapie, maar ze kan er zelf geen invloed op uitoefenen.

Ja, nou, verzuimen tot ik een ons weeg, graag, alleen mijn ouders tolereren dat niet. Als ik een toets heb moet en zal ik naar school toe gaan. Moet ik dan maar gaan spijbelen? Niet echt mijn stijl om eerlijk te zijn.

Groetjes, 

Anoniempje

Waarom word je hier bang van? Ik vind het idd geen gekke gedachte dat dit genoeg redenen zijn om je in ieder geval tijdelijk ergens anders onder te brengen. Jouw thuissituatie is namelijk niet goed voor je.

Ik vind dat je het voor altijd geheim mag houden als je dat wil. Ik vind gewoon niet dat iemand het recht heeft om jou hiertoe te dwingen. Misschien worden ze wel boos, maar ze reageren sowieso niet zoals je zou willen. Misschien reageren ze later wel beter, als die systeemtherapie werkt. Idk, het is jouw keuze. Je weet hoe ik er in sta. Ik wil je verder niet ompraten ofzo. Ik wil dat je doet wat voor jou goed voelt.

Als je ziek bent en niet naar school kan, moet je gewoon niet gaan, ook al dwingen je ouders je. Laat ook maar aan hen zien dat het niet lukt…

Gr. Pin

hey 

ik vind zo als pin dat jou situatie niet goed is voor jou moeten ze toch kijken wat het beste voor jou is. 

uit mijn ervaring willen ze je niet het huis uit zetten tot het echt mis gaat. want het gaat bij organisaties en gemeentes alleen maar om geld. 

als je zelf niet vaak genoeg aan de bel gaat trekken dan gaan ze pas in overweging als het duidelijk mis is gegaan. 

dat kan ik uit ervaring zeggen want het is zo bij mij een bij mijn broer gegaan ze wouden pas iets doen als ze het niet meer kunnen negeren

ik zeg niet dat het perse ook bij jou moet gaan maar bij mij ging het zo. en ik wil niet dat het bij jou ook ze ver moet komen.  

groetjes blue

Hey!

Ik word er bang van omdat ik nooit had gedacht dat dit ooit zou gebeuren. Dat mijn ouders ooit 'slecht' voor me zouden zijn. Ik weet niet.

Ik weet dat je me niet om wilt praten. Om eerlijk te zijn had ik niet gedacht dat er nog een andere optie zou zijn. Vandaar dat ik heel erg graag jouw kijk erop wil zien. Je zegt dat het jouw ouders onnodig leed heeft veroorzaakt. Mag ik vragen hoe hun reactie was? Dat is namelijk een ding waar ik heel erg bang voor ben. Mijn theorie is (van wat ik van jouw verhaal weet probeert je moeder zo begripvol mogelijk te zijn en heb ik een positieve mening over haar gevormd) dat als jouw ouders al slecht reageren die van mij helemaal door het lint gaan. Ik weet niet of jij dat onredelijk vindt, maar oké.

Oké, spijbelen dus. Ik laat het zien. Ik kom niet uit bed en als ze vragen of ik kom reageer ik niet of begin ik te woelen en te schoppen. Meestal eindigt het ook in huilen, maar ja. 

Daar zijn zij het dus niet mee eens. Dat mijn situatie ernstig genoeg is. Ze willen dat ik gewoon thuis blijf.

Ja, dat ben ik ook aan het doen. Vertellen dat mijn ouders me steeds in crisis brengen. 

Ik heb zojuist even gekeken en kan niet echt veel begeleid wonen voor jongeren vinden eerlijk gezegd. Dan zijn er ook nog een aantal eisen. Voor wat ik kan vinden moet je minstens 17 of 18 jaar zijn (en ik ben nog 16). Daarnaast moet je gedragsproblemen hebben. Heb ik gedragsproblemen? Volgens mij niet.

Ik ben sinds vrijdag ook fysiek ziek. Het gaat dus echt gewéldig. Ik probeer wel wat aan school te doen, maar mijn concentratie is 0 en mijn perfectionisme werkt me echt heel erg tegen. Na een uurtje geef ik het dan op. Mijn ouders zeggen ook meestal dat ik maar gewoon de volgende dag moet proberen en mezelf niet onder druk moet zetten. Gister niet, toen kwamen ze met allerlei suggesties: mijn boek voor laten lezen, me laten overhoren, paracetamol nemen ( ik kan geen pillen slikken en als ik keelpijn heb wil ik het dus niet eens proberen ), met zout gorgelen, iets eten (ik had al een beetje oorlog in mijn hoofd en totaal geen eetlust, dus wilde ik niets eten omdat ik geen zin had in nog meer oorlog). Dus toen werden ze boos, omdat ik alles weigerde en niets wilde proberen. Dat ik niet zo zielig moest gaan zitten doen en gewoon moest gaan proberen. Ze begonnen ook te schreeuwen omdat ik niet naar beneden wilde komen. Toen was ik uiteindelijk gekomen en kreeg ik een hele preek. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ik niks meer mocht verplaatsen (toetsen) en dat ik serieus moest nadenken om een VMBO-diploma te halen en dan maar te gaan werken. Toen was ik er dus echt helemaal klaar mee, maar ik mocht niet naar boven. Dus moest ik mijn telefoon inleveren (ik was namelijk gewoon naar boven gegaan). Ik was eigenlijk van plan dat ding kapot te smijten, maar mijn vader was al naar boven gekomen en toen heb ik het alleen voor zijn voeten gegooid. Vervolgens was ik van plan om weg te lopen. Maar goed, waar naartoe? Ik dacht aan Clay, want daar zouden ze me niet gaan zoeken (ze woont nogal ver weg, vandaar. Echter was dit ook het grote nadeel, ik zou 8 uur moeten lopen. ) dat werd hem dus niet. Uiteindelijk heb ik gewoon boos op mijn kamer gezeten en letterlijk niks uitgevoerd. Mijn vader is naar boven gekomen. Ik zat ineengedoken op de bank en hij wilde me aanraken (aaien, knuffelen), maar dat wilde ik niet. Ik heb gezegd dat hij van me af moest blijven, maar dat deed hij niet, dus begon ik te schoppen. Dat wilde hij juist, want dan liet ik mijn gezicht zien, dus ging hij expres door. Toen ben ik helemaal in het hoekje van de bank gekropen en was ik echt heel erg pissig. Hij heeft een tijdje tegen me gepraat, maar ik reageerde niet. Hij ging weg en kwam later weer terug omdat hij dacht dat ik had geroepen. Hij wilde me weer aanraken, dus ik begon te schreeuwen en te schoppen. Toen zei hij dat ik maar naar beneden moest komen zodat ik iemand kon bellen die me wel mocht aanraken. Nou, ik was er helemaal klaar mee. 

Eh ja en nu zitten we hier. In de stress voor mijn presentatie (donderdag, heb nog niks af) en toets (maandag, slecht geleerd, maar heb er inmiddels een beetje vrede mee dat ik hem ga verprutsen) van komende week (die zijn beide voor mijn schoolexamen) en dan heb ik op dinsdag en donderdag nog een natuurkunde en een wiskunde toets die ik in moet halen van de toetsweek. Gaat echt top dit, geweldig.

Groetjes,

Anoniempje

Hey!

Ja, nou, is voor mij een beetje hetzelfde.

(Ja, hier ging iets mis met quoten.)

Ja, dat snap ik. Dat is ook zeker iets wat ik me afvraag en Sara ga vragen: wat heeft het voor nut?

Nee, ik ben het braafste kind van de klas. Natuurlijk zou ik dat niet doen. 

I know, I know. Ik vergeef het ze ook iedere keer. Aan de ene kant vind ik dat stom van mezelf, maar aan de andere kant komt het ook doordat ze het goed bedoelen. Ik zeg ook wel eens: ja, sorry, dat is de depressie, dat heb ik ook niet in de hand. Echter voelt het dan alsof ik dat als excuus gebruik, maar aan de andere kant lijkt niemand het te begrijpen. Zeg ik dan dat ik een depressie heb vragen ze meteen of ik nu officieel die diagnose heb en dan voelt het weer alsof ik lieg, omdat de psychiater heeft gezegd: 'Klinkt als een depressie, denk je niet?' en ik dus niet met 100% zekerheid kan zeggen dat ik dat label heb en dat label eigenlijk ook niet wil. Ah, dilemma's!

Jep, VWO 5. Ja, dat bedacht ik me ook. Mijn moeder werkt ook nog eens op school, waardoor ik het eigenlijk een beetje dom vind dat ze het niet weten, maar goed.

Ja, dat zou fijn zijn. Maar aan de andere kant heb ik ook al wel eens gezegd dat als ik een gesplitst examen moet doen ik er een einde aan maak . Maar goed, dat ga ik al helemaal doen als ik MBO moet doen.

Ah godzijdank. Dat moet ik echt wat vaker horen. Aan de ene kant wil iiedereen namelijk dat ik rustig aan doe. Aan de andere kant willen ze wel dat ik íéts doe. Ik kan gewoon die balans niet vinden en alles doen is te veel, dus dan blijft niks doen over.

Je bent wel al heel erg ver gekomen. Dat vergeet ik soms wel eens te zeggen. Dat ik jou (en Blue natuurlijk) niet ken, maar wel heel erg bewondering heb voor hoe je (jullie) het allemaal volhoudt en de vorderingen die je maakt.

Ja, voor mijn planning moest ik in blokken van een uur werken en een half uur pauze nemen. Het ding is alleen dat ik dus wel in taken werkte, dus als ik na dat uur mijn taak nog niet af had (wat eigenlijk altijd het geval was, aangezien mijn concentratie 0 is) ik doorging en  mijn hele planning in de soep liep.

Ja, dat hebben we al geprobeerd. Mijn ouders willen niks weten van een aangepast rooster zolang de stichting het niet aanraadt…

Groetjes,

Anoniempje

Hey,

Dat ik zei dat je ouders het goed bedoelen, was geen verwijt naar jou, dat jij dan een slecht kind bent ofzo. Ik snap jouw reactie juist goed. Ik zou hier ook gek van worden. Mijn vader is ook geen held als het om m'n mentale gezondheid gaat (zeg maar gerust een ramp). So I get you. Ik ben wel dankbaar voor m'n moeder

Niemand heeft ook recent de sticker depressie op me geplakt, maar als ik geen depressie heb, dan weet ik het ook niet meer. Ik gebruik het gewoon overal, ook al heb ik de sticker niet. Bij andere dingen pas ik meer op, zoals m'n tics (ik zeg nergens dat ik ewn ticstoornis heb, gwn tics). 

Sommige dingen zijn gewoon soms de schuld van depressie. Ik snap dat je je dan schuldig voelt als je depressie de schuld geeft, maar ja, mag je het dan niet de schuld geven als het zijn schuld is? 

Ik snap je helemaal hoor. Ik doe ook meestal niks, ook al heb ik dit systeem nu. Ik heb daarom ook geen planning, ik heb alleen een lijstje en dan begin ik gewoon bovenaan en ik zie wel waar ik eindig. Ik zeg maar altijd, je kan niet achterlopen op schema als je geen schema hebt

Welke vorderingen heb ik gemaakt? Lol, alles is alleen maar erger geworden.

Gr. Pin

Hey!

Nee, dat weet ik. Soms verwijt ik het mezelf wel en ja, sommige opmerkingen zijn dan voor mij een beetje een inkoppertje om mezelf te beledigen/dingen te verwijten.

Ja klopt, maar dat moet ik denk ik nog een beetje leren.

Haha, ja dat is ook een motto.

Hm, ja dat kan. Zo denk ik er zelf ook over, maar aan de andere kant heb ik zelf ook vorderingen gemaakt. Volgens mij ben je nu niet meer suïcidaal (in ieder geval niet meer zoals eerst), je doet minder aan zelfbeschadiging (in ieder geval minder diep), je hebt meer duidelijkheid over je gender (aangezien je je nu identificeert als transgender jongen) en van wat ik zo hoor ga je school gewoon halen. Dat zie ik als vorderingen/positieve dingen. 

Maar ik kan er ook naast zitten, je deelt natuurlijk ook minder, dus ik ken het hele verhaal niet. Echter van wat ik weet vind ik het er nog best positief uitzien.

Groetjes, 

Anoniempje

hey 

je toppic gaat even snel als de mijne ik kan het niet meer bij houden 

ben alleen maar een middagje gaan pokemonnen haha

ik andwoord meteen tijdens het lezen dus als ik iets zeg wat niet meer nodig is heb je pech. 

eh ja idk. bij mij heet het kamer training of een gezins huis. of een groep.

bij een groep woon je met 4 tot 11 andere jongeren in 1 woning (het zijn meestal grote huizen). en is er 24/7 leiding 

wacht ik ga ff kijken hoe een 'vriendin’ woont die kon niet meer bij haar moeder wonen en was toen ik haar leerde kennen 15. shit kan het niet vinden  ehm zij woont in een soort van gezins huis. 

daar waren 2 leidingen aan wezig die woonde ook gewoon is dat huis (een soort pleeg gezin) 

je heb ook natuurlijk pleeggezinnen. 

ik denk dat je zelf echt op zoek moet gaan. ik wil het wel voor je doen. maar ik moet dan eerst weten waar je ongeveer woont en dat kan niet vanwege de anonimiteit. 

over dat verhaal van je vader die juist wouw troosten en helpen. je weet dat dat niet hielp. maar weet je wel wat wel kan helpen? want dan kan je dat tegen je vader zeggen en dat hij het dan de volgende keer zo aan kan pakken 

sorry maar hier wil ik heel erg graag op reageren.

de braafste uit de klas  was ik tot dit school jaar ook haha. nu nee nu niet meer. ik ben het minst aanwezig van de klas haha. ik doe het slechts mijn huiswerk van de klas. en praat het meest van de klas door de docenten heen haha. ik ben ondertussen niet meer de braafste. ben er vorige week bijna uit gestuurd. hij zij als je nog 1x praat moet je de klas uit en toen ben ik zelf de klas uit gegaan haha. 

tot nu toe heeft het voor mij dat stampoltje nog geen verschil gemaakt haha. het is gewoon een onderdeel van mij geworden. kijk ja met een depressie kan je idd in eens heel erg van slag zijn. maar het hoort misschien ook een beetje bij je? je hebt niet expres een depressie maar het woord na een tijdje voor mijn gevoel wel een onderdeel van je zelf… 

klinkt dit vaag? ik vind van wel haha.

als ik veel huiswerk heb (tegen woordig heb ik van 6 tot 8 lessen huiswerk (echt geweldig) per week. 

ik heb met mijn mentor en leiding de afspraak gemaakt. ik zet muziek aan en ga aan me huiswerk. en dan tot ik geen concentratie meer heb (na een half uur tot 3 kwartier maar soms ook 2 uur) ga ik huiswerk maken. en dan ga ik gewoon netflixen (een hele goede motivatie om door te gaan) en dan ga ik een keer koken en eten. en als ik dan klaar ben ga ik weer huiswerk doen. tot ik geen concentratie heb (oke mijn concentratie voor het forum is op ) ga ik weer netflixen. 

en dan heb ik van de vakken die ik heb misschien maar 2 af eind van de week maar dat zal ook wel. want ik heb gehoord dat ik toch 3 examens op mijn vervolg pas hoef te halen dus dat heb ik lekker laten vallen haha. alleen als ik zin heb. 

pin ik snap dat je je voorderingen niet ziet haha. ik zie de mijne ook niet haha. voor mijn gevoel is ook alles erger geworden… maar heeft iemand niet ooit hier op het forum gezet dat eerst alles eerst tot op de bodum moet zijn gevallen voor dat je weer naar boven kunt klimmen. want je kan niet tijden het naar benden vallen weer naar boven toe gaan. zo iets schreef ooit iemand dacht ik  maar wel op een logischere manier

groetjes blue

Anoniem06 schreef:

Ja klopt, maar dat moet ik denk ik nog een beetje leren.

Lol, dit klinkt net alsof je een nieuw baantje hebt. "Ja, ik weet nog niet precies waar alles staat en wat alle knopjes doen. Moet het nog een beetje leren." "Geen zorgen, ik help je wel. Ik werk hier al 7 jaar."

Anoniem06 schreef:

Haha, ja dat is ook een motto.

Als je er helemaal doorheen zit door school en leren, raad ik je aan om toetsweek memes op te zoeken.

Anoniem06 schreef:

Volgens mij ben je nu niet meer suïcidaal (in ieder geval niet meer zoals eerst), je doet minder aan zelfbeschadiging (in ieder geval minder diep), je hebt meer duidelijkheid over je gender (aangezien je je nu identificeert als transgender jongen) en van wat ik zo hoor ga je school gewoon halen. Dat zie ik als vorderingen/positieve dingen. 

Lol, ik heb nu andere manieren om mezelf te beschadigen. Ik wil wel dood, maar zie gewoon dat ik het mensen niet aan kan doen. Ik heb idd m'n profiel aangepast, maar da's om ervoor te zorgen dat mensen (hopelijk) geen vrouwelijke voornaamwoorden meer gebruiken. Niet omdat ik het weet, want ik weet niks En ja, school halen zat er altijd al in eigenlijk (I know ik heb veel geluk). M'n cijfers zijn wel omlaag gegaan tho. 

Dit was dan weer een inkoppertje voor mij vrees ik. 

Blue schreef:

(een hele goede motivatie om door te gaan) ​​​​​​​

Lol ik merk idd dat ik huiswerk langer volhoud nu m'n series afgelopen zijn Whoops, Netflixverslaving?

Gr. Pin

hey 

hoe kan nou je netflix series zijn afgelopen. ik heb nog minstens 20 in mijn lijst staan. ik ben gister (ja gister volgens mij) begonnen met 3% en ja ik werd bij aflevering 1 er ingezogen oeps. in zit nu in aflevering 1 seizoen 2. seizoen 1 waren 8 afleveringen. verslaafd? ja dan ben ik zeker haha.

ik vind tegenwoordig (ja vroeger niet) netflix belangrijker dan dat stomme huiswerk. ik doe wel wat aan engels. maar dat is in de trein als er niks op het forum te doen is. ik probeer echt iets aan school te doen. maar ik heb gewoon schijt aan de wereld en aan mijn school haha. ik zit te denken om me morgen ziek te melden  want dat is de laatste dag dat ze niet naar me leiding kunnen bellen. maar nee ik moet wel haha. maandag is de leukste dag. 

ik ga maar veder met het afscheidscadeautje (ja echt motivatie voor school want ik lig normaal gesproken al 2 uurtjes in me bed te rollen haha. 

en die twijfels over je gender die blijven nog wel even denk ik. ik heb ook weer veel meer twijfels hoor. dus je bent niet de enige. 

groetjes blue

Hey!

Nou, om eerlijk te zijn heb ik ook een heleboel series in mijn lijst staan, maar soms is de drempel gewoon te hoog om een nieuwe serie te beginnen. Dus dan heb ik tijdelijk geen serie om te kijken  (ik moet wel zeggen dat ik de laatste tijd sowieso weinig series kijk omdat ik het veels te druk heb met school en in crisis raken).

Haha ja, zo voelt het soms ook. Dat is veel ervaring! Ik zou het maar op je cv zetten  .

Hm, bedankt voor de tip!

Ja, destructief zul je altijd blijven helaas. Daar moet je echt hulp voor krijgen, wil je er vanaf komen. Ik neem alleen wel aan dat deze manier van beschadigen minder permanent is? Dat mag je toch echt als vooruitgang zien, misschien een babystapje, maar het is een stapje. Zien dat je mensen dat niet aan kunt doen is ook vooruitgang. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je voor altijd deze reden zult hebben om te blijven leven, maar het ook oprecht gaat willen. Voor nu is het best goed denk ik. Mijn vraag is nu wel: ga je ooit nog professionele hulp proberen? Want voor zover ik weet ben je nu niet echt ergens in behandeling en ga je niet van je problemen af komen zonder professionele hulpverlening. Ik snap aan de andere kant wel dat je inmiddels een beetje een vertrouwensprobleem hebt opgelopen, dus vraag me af hoe je dat gaat doen, maar goed. Geen vrouwelijke voornaamwoorden gebruiken deed ik altijd eigenlijk al om eerlijk te zijn. Heb je dan liever dat ik gewoon steeds naar je verwijs met 'Pin’, of heb je liever dat ik 'hem’ of 'hij’ zeg? lage cijfers zijn ook geen probleem (zo heb ik inmiddels geleerd), zolang je maar slaagt is alles oké. 

Oké, genoeg over jou.

Ik heb vandaag namelijk een hele goede dag . Vanmiddag zat er namelijk een kaartje voor me in de brievenbus van Hannah!!! Vervolgens heb ik als een gek door de woonkamer gesprongen en heel enthousiast Fleur gebeld, haha. Ze schreef dat ze trots op me is, dat ze me mist, dat ze echt om me is gaan geven en dat ze het heel erg leuk zou vinden om contact te houden. Dus ja, ik ben helemaal blij.

Alleen nu dus wel de vraag: wat zal ik doen? Moet ik niet reageren? Of zal ik juist een brief schrijven?

Voor de rest nog even een updateje: ik ben ziek en heb dus alleen mijn schoolexamen geschiedenis gemaakt (een 5,3 ...) en vandaag mijn schoolexamen presentatie Nederlands. Voor de rest heb ik allen maar thuis gezeten 

Dan heb ik afgelopen weekend ook nog pittig veel met Rick gemaild en ik weet niet zo goed wat ik met die aan moet (oh, ik had trouwens gevraagd waardoor het kwam dat hij zo had gereageerd toen ik vertelde over de poging en het lag er niet aan dat er iets in zijn persoonlijke leven was gebeurd, er is niks gebeurd). Moet ik nou mailen als ik een (persoonlijke) vraag heb waarvoor ik advies nodig heb of niet?

Hier een aantal stukjes van onze mail-correspondentie:

Ik: Dan wil ik ook nog even zeggen dat u zelf heeft gevraagd of ik u dit toch wilde vertellen en ik slechts op uw verzoek ben ingegaan. Ook wil ik even duidelijk maken dat ik vanaf het begin eigenlijk lak heb aan die regel, zoals wel te merken valt. Sorry daarvoor, ik zal proberen me beter aan de regels te houden.

Rick: Oke klopt, maar je hoeft je van mij echt niet aan die regel houden. Ik moet me vanuit mijn beroep er proberen enigszins aan te houden, maar zolang het geen onderdeel is van je behandeling vind ik het niet noodzakelijk.

Ik; Ik mag niet meer met u praten, weet u nog?

Rick: Ik mag inderdaad voorlopig niet met je praten, maar ik hoop dat dit niet voor eeuwig blijft gelden.

Dan is er nog meer (jeey)…

Mijn ouders willen dat ik medicatie ga slikken. Dat willen ze al een tijdje, maar nu beginnen ze er weer over en er komt waarschijnlijk weer een gesprek met de psychiater (schiet me nu opeens te binnen; had ik al verteld dat Sara wil dat ik mezelf regelmatig ga laten wegen? Als preventieve maatregel. En dat ik denk dat het averechts gaat werken? ). Nu hebben ze dus St Janskruid besteld en willen ze dus dat ik dat ga slikken. Ik wil dit dus niet. Wat zouden jullie doen? 

Volgende vraag (de laatste).

Ik heb aankomende zaterdag een korfbalwedstrijd en we moeten best ver reizen. Het ding is dus dat de wedstrijd zo'n 8 minuten (met de auto) van de woonplaats van Clay is. Mijn vader zegt dat ik haar moet vragen of ze komt kijken.  Ik weet alleen niet of ik dat wel moet doen. Mijn ouders komen nooit kijken (wat best sneu is, maar goed) en ik vind het dus altijd echt heel erg speciaal als iemand voor mij komt kijken, ergens zou ik het dus wel leuk vinden. Aan de andere kant ben ik echt niet goed in korfbal, ik doe altijd maar wat, dus ja. daarnaast ben ik ook nog ziek geweest, dus ga ik nog meer prutsen dan normaal gesproken. Ten derde weet ik niet of ze wel wil komen, dan gaat ze in haar eentje kijken naar een wedstrijd (waar verschillende oud-leerlingen van haar in spelen), waar niet veel aan is (mijn moeder zeikt altijd dat er niks gebeurt). Bovendien heeft ze misschien helemaal geen tijd, het is namelijk best kortdag als ik het zou vragen. Wat denken jullie?

Zo, nu ben ik klaar. Was het veel leeswerk?

Groetjes,

Anoniempje

hey 

ik moet misschien van je leren dat ik juist meer ga doen aan huiswerk heb nog huiswerk liggen van 5 vakken moet allemaal dinsdag af zijn anders na blijven tot het af is. 

als ik een crisis heb (gemiddeld 2x per week de laatste tijd) kan ik niks anders doen dan Netflix kijken.

ik ben blij voor je! 

ik zal een (positieve) brief terug schrijven

we kunnen de hand schudden

ik zal naar je gevoel luisteren. 

je zou kunnen sturen. mijn vader stelde voor om jou te vragen of je naar me korfbal wedstrijd wilt komen kijken. dus als je wilt ben je welkom!

nee, beter dan jankend huiswerk maken. ja hier bij woord ik niet herinnerd hoe dom ik soms ben. toen ik vanmiddag mijn huiswerk pakte belande ik in een crisis en ja het is ook nog is een proef Examen Engels die ik moet proberen als ik deze verpruts mag ik in maart niet op examen 

groetjes blue

Hey!

Hm, bijzonder. Dat het een bij de een juist heel erg goed werkt en bij de ander juist helemaal niet.

Goed idee! Waar moet het over gaan? Want de laatste tijd lijkt niks meer positief... Ik ga wel sowieso een aantal vragen stellen waar ik geen positief antwoord op ga krijgen, maar ik moét het weten.

Gezellig. Ze zeggen dat het heerst.

Nou, ik heb het gevraagd. Nu nog wachten op een antwoord .

Ik ben vandaag wel gewoon naar Sara geweest. We hebben het dus gehad over wat het nut ervan is dat ik het mijn ouders vertel (en over de relatie met mijn ouders, was zeeeer gezellig). Ze dacht dus dat ik tijdens mijn ontslaggesprek de afspraak heb gemaakt om mijn ouders dit soort dingen te vertellen. Echter kan ik me dit niet meer herinneren, wel dat ik het moest zeggen als ik suïcidaal was, maar dit geldt toch niet? Dan vond ze het belangrijk om het ze te vertellen omdat ik dus zeg maar een muur om me heen heb gebouwd wat betreft mijn ouders (ook een beetje bij andere mensen, maar goed, daar hebben we het nu niet over). Als ik het ze niet zou vertellen zou ik zeg maar een extra laag op die muur metselen. Wil ik dat? Is dat handig? Dat is nu zeg maar de vraag. Ik moet haar dinsdag mailen met wat ik ermee ga doen. Met 'er' bedoel ik dus de situatie.

Help?

Groetjes,

Anoniempje

hey 

nou ja het is afleiding dat ik geen ideeën ga uit werken naar een plan. en ik heb ook wel eens een aflevering van en serie gekeken toen ik in een crisis zat dat iemand zelfmoord wouw plegen. ja dat hielp dan natuurlijk niet. 

ehm ja idk.. ik ben geen idee ‍♂️ ehm je kan vertellen dat je vriendinnen goed reageerde toen je het vertelde (das wel een poos geleden) 

over de uitslag van de wedstrijd waar clay misschien komt kijken en dan ook vertellen dat zij is wezen kijken (als ze komt)

haha ik luister niet naar zelf ben gewoon naar stage gegaan

heb er geen spijt van naar heb wel al een miljoen x lopen gapen en de radio al tich x zachter gedaan. 

das altijd spannend

het  kunnen zijn dat er 1 laag op komt als je het wel vertelt maar het kan ook zijn dat er meerdere lagen op komt als je het vertelt en ze dan boos of over emotioneel reageren. dus luister naar je gevoel. 

groetjes blue

Hey,

Ik vind het juist chill om Netflix te kijken in crisis. Ik krijg in crisis juist veel paniek en stress en dan ga ik in m'n hoofd zitten (of ik word vet agressief en schreeuwen en huilen, maar de rustige en apathische crisis komt meer voor). Dan kan ik in dat verhaal ontsnappen en je hoeft niks te doen. Dus ook geen motivatie-/ concentratieproblemen voor mij. Ik baal dus echt dat ik geen serie heb nu.

Anoniem06 schreef:

dus vraag me af hoe je dat gaat doen, maar goed.

Dat vertel ik liever niet, maar komt goed.

Ik vind het het chillste als je gewoon "Pin" zo veel mogelijk kan gebruiken. Hij/hem is daarna de beste optie. Thx voor het vragen.

Die zelfbeschadiging is vooral mezelf opzettelijk overprikkeld maken. Niet permanent dus.

Maar idd genoeg over moi.

Ja! Een brief van Hannah! Hoe kwam ze nou uiteindelijk aan jouw gegevens?

Ik zou een brief terugschrijven! Vertel dan dat je ook contact wil houden. Geef je telefoonnummer en doe een voorstel voor verder contact (bv brieven blijven schrijven als ze nog steeds geen telefoon heeft).

Ah, een 5.3 is bijna een voldoende! Beter dan een 3 ofzo 0.2 erbij en niemand had moeilijk gedaan, maar 0.2 is echt niks, dus het maakt niet uit joh.

Huh, gebruik je altijd u als je tegen Rick praat? Lol ik doe dat altijd alleen bij oude docenten of bij docenten die ik niet mag en waar ik iets van nodig heb, lol.

Ik snap de mailwisseling en jouw vraag niet zo goed vrees ik.

Ik zou Clay gwn uitnodigen, als in; "Ik heb een wedstrijd die dichtbij jouw huis is. Je bent van harte welkom, voel je niet verplicht om te komen." O.i.d.

Wel goed dat je met Sara over het nut van het vertellen hebt gesproken. Ik denk dat dir afspraak die je met ze hebt, niet op deze situatie van toepassing is. Wel denk ik dat ze een punt heeft met die muur. Jullie zitten vast in een vicieuze cirkel. Jij zegt niks omdat zij kut reageren, zij reageren kut omdat jij niks zegt. Iemand moet beginnen met het verbeken van de gewoonte om een verandering op gang te brengen. Dat betekent niet dat dit nu vertellen de eerste stap hoeft te zijn. Het betekent wel dat als je het niet vertelt, je de cirkel sws in stand houdt.

Gr. Pin

Hey!

Ik snap het wel, maar ik kan mijn aandacht er dan niet bij houden. Ja, als iemand in de serie zelfmoord gaat plegen is dat inderdaad alles behalve helpend. 

Ja, bij mij thuis gedraagt iedereen zich alsof ik niet voor mezelf kan zorgen. Heel fijn.

Wow, filosofisch.

Hm, vertel. Wat vind je leuk? Misschien dat Blue of ik nog aanraders hebben?

Is goed, ik geloof je.

Oké, staat genoteerd!

Noem ik dus een vooruitgang.

Ik heb haar een kaart geschreven met al mijn gegevens erin. Dat wisten jullie je hebt nog zelfs gezegd dat ik de afzender niet op de envelop moest zetten Pin (geen verwijt, mijn geheugen is een vergiet).

Ja, goed plan! Ik ben wel meteen al bang dat ik veels te enthousiast overkom, maar oké .

Ja? Hebben we het ook al eens eerder over gehad, haha. Ik weet niet, pas als iemand zegt dat ik mat tutoyeren doe ik dat. Bovendien vind ik het lastig als ik een bepaalde leraar met 'je' aan moet spreken en andere leraren dan weer met 'u'.

Nou, het gaat er zeg maar ommaat ik eigenlijk niet mag mailen, bellen of appen (gewoon contact zoeken). Aan de ene kant zegt hij dat het niet mag, maar aan de andere kant is het wel oké als ik contact opzoek met hem, zolang hij het maar niet bij mij doet? En hij verwacht dus dat ik op een gegeven moment wel weer met hem zal mogen praten, maar daar geloof ik dus zelf niks van. Wat moet ik doen? Wel gewoon mailen of appen als ik een vraag heb, of braaf zijn en geen contact zoeken?

Ja, ik snap wat je bedoelt, ik zal er even over nadenken.

Clay heeft gereageerd! Ze wil wel komen kijken, maar heeft zaterdag iets. Dus zei ze dat ze aan het einde van de wedstrijd wel even wil komen kijken. 

Groetjes,

Anoniempje

hoi 

ik heb ff een trots momentje op me zelf

ik heb vandaag me bed verschoont en 3 vakken huiswerk gedaan en ben wel pas sinds half 6 thuis. dus op zich wel goed toch? ik moet nog 1 opdracht doen en heb 4 van de 5 vakken af. 

eh... ik ken het... deze week zit echt iedereen te zeiken dat ik meer moet gaan eten... 6x de opmerking gehad in 3 dagen dat ik anorexia zou hebben. 

vind je ik heb gewoon gekeken naar hoe je ouders zijn en hoe jij bent en hoe ik het zou hebben.

Riverdale is een leuke serie lijkt een beetje kwa soort op 13 reasons why 

was ik dat niet die verbaast was? want eh ik zeg gewoon de naam. want de regel van aanspreken is kinderachtig... maar dat gebeurd als je op speciaal en een laag niveau zit... we zouden serieus meester en juf moeten zeggen. maar dat ga ik mooi niet doen. en mijn mentor zou niet eens willen dat ik u zeg want ze is 66  gaat als ik van school af ga gaat zij met pensioen 

gewoon lekker contact zoeken

jeeeh gezellig! 

dat doe ik volgens mij al toch? ik zou het niet weten in real live gebruik ik hem/haar zij/hij jongen/meisje niet meer. nouja zo min mogelijk.

ik ben al elke dag zonder opzettelijk overprikkeld dus ik zou het niet express willen doen. 

groetjes blue

Ik wist niet meer of je die brief nu had verstuurd of niet Wel dus, lol.

Ik spreek ze eigenlijk gwn met "je" aan. Anders vind ik er zo'n grote afstand tussen zitten en dat vind ik gwn niet relaxed.

Ik denk dat je over het mailen moet mailen met Rick (). Vraag hem gewoon wat dan wel oké is en wat niet. Als hij niet duidelijk is, zoek jij gewoon de grenzen langzaam op. Gewoon mailen en dan steeds meer ofzo. 

Mijn Netflix interesses zijn vooral scifi en actie enzo. En dan geen gekke talen als Spaans of idk, want ik erger me echt dood daaraan Wou laatst een serie beginnen, kwam ik erachter dat ie was nagesynchroniseerd... Vreselijk, meteen mee gestopt.

Gr. Pin