Skip to main content
Ik weet niet precies hoe ik er moet zeggen, maar ik denk dus dat ik hooggevoelig ben.



Het begon vanmorgen, toen mijn ouders heel boos op mij werden omdat ze vonden dat ik altijd schreeuwde en snauwde. Maar ik wist echt niet hoe het kwam dat ik altijd geïrriteerd was. En het vervelende was dat ik dan sorry zeg en op 1 of andere manier altijd moet janken. En toen werden mijn ouders weer boos dat ik begon te janken. Dus ik nog meer huilen. En dan gaan mijn ouders verder met ontbijten, maar ik huil nog steeds zachtjes omdat ik me dan gewoon zo onbegrepen voel. En dan vraagt mijn moeder waarom ik huil, en ik zeg: weet ik ook niet. Ok, misschien een béétje bot, maar ik was gewoon half verdrietig, boos. En dan flipt mijn vader helemaal, omdat hij niet wilde dat ik "schreeuwde". En dan en ik weer helemaal aan het janken. En ik weet echt niet waarom ik altijd moet janken.



Na het eten ging ik naar mijn kamer en zocht op Google naar: "Onbegrepen Voelen". En toen kwam ik opeens bij een artikel over hooggevoeligheid. En bijna alles was herkenbaar.



Bijvoorbeeld:

• Als het te druk wordt dan trek ik mezelf het liefst terug, en ga ergens alleen zitten.

• ik kan mezelf goed inleven in anderen.

• Ik ben vaak moe en vermoeid.

• Ik doe alles het liefst op mijn gemak.

• Ik kan niet goed tegen drukte en lawaai.



En zo zijn er nog wel meer dingen. Ik had ook een paar korte online tests gedaan en daaruit bleek ik ook hooggevoelig te zijn.



Ik ben wel blij dat er dus een verklaring kan zijn dat ik zo ben, maar ik weet dus niet wat ik nu moet doen...



X Galaxy
Sorry voor lange topic. ?
Hi,

Ik denk dat je misschien naar de huisarts kan gaan of met een vertrouwenspersoon op school praten.

En je kan er helemaal niets aan doen dat je moet huilen wanneer je ouders naar je aan het schreeuwen zijn. Dat heb ik ook heel vaak, maar je leert wel je tranen weg te bijten. Ik ga of aan iets heel anders denken of denken waarom ik mijn ouders niet mag. Werkt best vaak.

Maar ga dus met iemand praten en vertel hoe je je voelt.
Ik zou naar een familielid of mentor gaan ofzo iemand die je vertrouwd en met die gene er over praten.
Hoi Galaxy

Ik denk dat je hooggevoelig bent. Ik weet namelijk zeker dat ik dit ben en wat jij in het rijtje 'bijvoorveeld' hebt staan heb ik ook vaak. Het is niet echt nodig om er met iemand over te praten maar als je dat fijn vindt dan moet je dat doen.



JelmerHelper
Bedankt voor de reacties! Ik heb wat meer over hooggevoeligheid gelezen, en ik denk nu bijna 90% zeker dat ik het ben. Maar hie moet ik nu verder? Ik heb er nou niet zoveel last van dat ik met iemand moet praten. Moet ik gewoon naar mijn moeder gaan en zeggen: "Hoi, ik denk dat ik hooggevoelig ben."?!
Omg ben ik ook hooggevoelig? Alles wat jij zegt herken in precies?
Online testen zijn vaak niet erg betrouwbaar en ook:



• Als het te druk wordt dan trek ik mezelf het liefst terug, en ga ergens alleen zitten. -> Als het te druk is zoekt IEDEREEN rust op.

• ik kan mezelf goed inleven in anderen. -> Ok, niks bijzonders

• Ik ben vaak moe en vermoeid. -> Heeft iedere tiener wel

• Ik doe alles het liefst op mijn gemak. -> Niemand doet graag dingen gestressed en gehaasd

• Ik kan niet goed tegen drukte en lawaai. -> De definitie van lawaai is een onprettig geluid. Niemand vind een onprettig geluid prettig



Ik zou je niet al te druk maken, of als je het zelf fijn vind om toch een label op jezelf te plakken kun je altijd naar de huisarts voor een echt proffesionele test 🙂
Heyo,

Ik heb hsp en dat is hooggevoeligheid. Die testen online zijn niet te vertrouwen want als dat echt zou zijn dan heb ik nu allemaal ziektes, wanneer je op internet 1 symptoon neerzet krijg je meteen te horen dat je een ziekte heb.

Hoe kom je er wel echt achter? Door naar een dokter/psycholoog te gaan.

Iets wat mensen met hsp overigens wel hebben en de meeste "normale" personen niet is dat zij emotie kunnen voelen en zien, ik kan bijv naast iemand zitten en weten of diegene verdrietig is.

But dont worrie, ga naar een dokter/psycholoog en kijk wat daaruit komt
Ik ben hooggevoelig en herkende het nogal je emer was vol... Je weet niet waarom je huilt... Ja heel herkenbaar er zijn dingen gebeurd die je verdrietig en boos maaken maar dat stop je weg en uiteindelijk word het te veel en overspoel je jezelf in emoties van problemen die je niet meer hebt. Het enige wat daar tegen helpt is een grote emer (hij groeit vanzelf als Je ouder word) en wat nu helpt is is letterlijk je emoties er uitgooien als je ze voelt en niet wegdrukken.



Er zijn verschillende soorten hooggevoeligheid. Heb jij ook dat je anderen hun emoties overneemt? wand daar heb ik ook een tip voor. Namelijk stel je voor dat je een ei om je heen hebt en van binnen kan je er doorheen kijken maar van buiten is het een spiegel dus eigelijk wat je doet is als je iets voelt van een emotie word je bewust van die emotie en denk dat is niet van mij ik geef het terug beeldt je in dat je het door je voeten als wortels de aarden instuurd het helpt echt wel even oefenen.



Het is lastig maar als je het weet en mesen verteld dat je het hebt gaan hun het opzoeken en snappen je dan een beetje.



Mijn moeder en zus heben het ook (dat is heel me in gezin) dus onbegrepen door gezin niet wel andere famielie opa en oma. Maar voral leeraaren snappen je gewoon niet en als je het verteld helpt het echt❤️



Heel veel suc6 het komt wel goed❤️?
Ik wil ook even zeggen dat die dingen die je op een rijtje hat gezegd die heeft zo als gezegd iedereen. Maar hooggevoeligheid geeft dat extra ik kan na school niet naar buiten niet huiswerk maaken aleen ligen op de bank en staaren naar een tv en veel eeten. Niet omdat ik lui ben wand ik wil van ales maar ik kan het niet en dat maakt mij kapot... Mijn weekenden zijn het ergst ik heb ale tijd en wil van ales doen maar ik kan het niet als ik in het weekend bv naar de efteling ga of zelf naar de kermis heb ik daardoor nog minder energie door de week en moet dus op de momenten dat ik mij iets beter voel nogsteeds niks doen...om energie te sparen voor de school week....



Kwa lawaai ik kreeg een paniek aanval door ale drukte en geluid op een kermis en stond daar te huilen op die kermis en mijn famielie zo van wat is er nou ik zo van ik trek het niet ik moet hier weg... Ik heb dit niet aleen op kermissen maar ook op school niet dat ik huil op school perse wand daar zijn geen knipperende lichten en geen rare muziek.



Goed inleven in anderen is letterlijk anderen hun gevoelens voelen niet inleven VOELEN en dus ook overnemen en zo



Dus ja ze zeggen het op die sites in woorden die niet uitdrukken hoe erg het eigelijk is

Reageer