Ik weet niet precies hoe ik er moet zeggen, maar ik denk dus dat ik hooggevoelig ben.

Het begon vanmorgen, toen mijn ouders heel boos op mij werden omdat ze vonden dat ik altijd schreeuwde en snauwde. Maar ik wist echt niet hoe het kwam dat ik altijd geïrriteerd was. En het vervelende was dat ik dan sorry zeg en op 1 of andere manier altijd moet janken. En toen werden mijn ouders weer boos dat ik begon te janken. Dus ik nog meer huilen. En dan gaan mijn ouders verder met ontbijten, maar ik huil nog steeds zachtjes omdat ik me dan gewoon zo onbegrepen voel. En dan vraagt mijn moeder waarom ik huil, en ik zeg: weet ik ook niet. Ok, misschien een béétje bot, maar ik was gewoon half verdrietig, boos. En dan flipt mijn vader helemaal, omdat hij niet wilde dat ik "schreeuwde". En dan en ik weer helemaal aan het janken. En ik weet echt niet waarom ik altijd moet janken.

Na het eten ging ik naar mijn kamer en zocht op Google naar: "Onbegrepen Voelen". En toen kwam ik opeens bij een artikel over hooggevoeligheid. En bijna alles was herkenbaar.

Bijvoorbeeld:
• Als het te druk wordt dan trek ik mezelf het liefst terug, en ga ergens alleen zitten.
• ik kan mezelf goed inleven in anderen.
• Ik ben vaak moe en vermoeid.
• Ik doe alles het liefst op mijn gemak.
• Ik kan niet goed tegen drukte en lawaai.

En zo zijn er nog wel meer dingen. Ik had ook een paar korte online tests gedaan en daaruit bleek ik ook hooggevoelig te zijn.

Ik ben wel blij dat er dus een verklaring kan zijn dat ik zo ben, maar ik weet dus niet wat ik nu moet doen...

X Galaxy