Hoi allemaal, zoals sommigen vast al hadden gezien in de eerste topic van
Komt het verhaal, ik hoop dat het niet te lang is ! @kindertelefoon, alles is fictie, dus de namen ook :) Ik heb het verhaal verdeeld over 2 topics want het paste blijkbaar niet in 1 topic…. sorry daarvoor !
Het verhaal van Revi
Ik ben Mikky, ik ben een meisje van 12 jaar, en ik ben zonet begonnen aan weer een schooldag in groep 8. Het is broeierig warm, en onze school staat gelukkig onder de bomen. Mijn vriendinnen staan buiten op het plein al op me te wachten. De school staat midden in de wijk, en van alle kanten zie je elke dag de kinderen aan komen lopen. Onze groep 8 is op zich een leuke klas met 12 jongens en 13 meisjes. We hebben een super aardige juf, en een invalkracht die net begonnen is.
Ik loop een beetje verlegen naar mijn ‘groepje’ want ik draag voor het eerst een nieuw jurkje met bandjes en niemand heeft me nog zo gezien. Julian, een aardige jongen uit mijn klas, lacht vriendelijk naar me een knikt goedkeurend. Ik bloos, maar voor verdere commentaren hoef ik niet bang te zijn, want het gesprek gaat, na het gebruikelijke ‘hoi Mayra, hoi Monique’ enzovoorts, wéér over ‘hem’.
“is hij nog ziek? “vraagt Mayra. “Hmm, ik hoop het eigenlijk wel” antwoord Monique. Ah, natuurlijk, ik weet al over wie dit gaat. Dit gaat over Revi, een jongen uit onze groep, en veruit de vervelendste persoon die er voor ons op aarde bestaat, zo vinden we. “Ah, eigenlijk mogen we niet zo denken” probeer ik nog in te brengen, licht geschokt door hoe we over hem praten. Je mag iemand toch niet ziek wensen? Maar de hoop dat het wel zo is, wint. Blijf maar liever thuis, denk ik van binnen.
Ik denk even aan hem. Waarom is hij zo? Maandag nog, waren we buiten met een paar kinderen aan het spelen op een wipkip en bij een klimrek, en Revi vond het nodig om daar met zand te gaan gooien, de wipkip heel hard aan te duwen met Vince er op, zodat hij er af viel, waarop Revi overdreven hard stond te lachen. Hij is helaas zo, altijd en elke dag weer. Hij pest niet zozeer persoonlijk maar ontregelt constant de groep. Dan weer door papiertjes rond te strooien, door met knikkers door het lokaal te rollen, veel te hard te hoesten of te lachen, alles lijkt hem te gaan om sfeer bederven. Ik betrap me erop, dat ik ook hoop dat hij lang wegblijft.
We gaan naar binnen. Juf staat in de deuropening en met haar lieve stem wenst ze iedereen goedemorgen. Gelukkig, denken we, Revi is er niet! Het wordt een rustige dag. En dat werd het ook. Zonder overdreven geschreeuw, gefluit, hard gelach en weer een object dat omvalt of door de klas rolt. Zelfs de jongens weten niet wat ze met hem aan moeten en vinden hem veel te ver gaan. Ook Julian, die leuke jongen die graag grappen maakt en af en toe een streek uithaalt, heeft lang niet zo’n straflijst als Revi. Hoe vaak die al op de gang heeft gemoeten, of voor de klas, ik zou het niet meer kunnen tellen. Bovendien maakt Julian veel minder vervelende grappen. Bijvoorbeeld bij iedereen een papierprop op de stoel leggen. Of een ploftouwtje in je la vastmaken, zodat je even schrikt als je hem open trekt. Ach, het kan er mee door. Hij staat heel af en toe even op de gang, maar de juf vind hem aardig en hij doet verder goed zijn best. En sinds de laatste keer, toen hij bij de gymles voor straf, handjes op de rug, in de hoek moest staan omdat hij echt even te ver ging, is Julian een stukje rustiger, en doet leuk mee in de klas. Julian is bovendien geen stereotype jongen, hij draagt soms een rokje en sieraden en is de enige jongen in de klas die met ons meiden over make up praat. Een leuke jongen waar iedereen wel wat mee heeft.
Revi is andere koek. Juf weet duidelijk niet wat ze met hem aan moet. En toch, ergens in mij, heb ik geen absolute hekel aan Revi. Hij is namelijk best knap, hij is intelligent, en hij kan, zo heb ik gezien, goed met dieren omgaan. Onze schooltuin grenst aan de kinderboerderij, en Revi gaat daar regelmatig naartoe en de dieren groeperen dan graag om hem heen. Er moet dus toch ergens wel iets goeds in hem zitten. Het komt er alleen in onze klas nooit uit.
De volgende dag. We zitten al klaar om de dag te openen, en we vragen ons af waar de juf op wacht. En dan gaat de deur open, en een soort zucht gaat door de klas, gezichten verstrakken, en ook ik voel dat de lach van mijn mond verdwijnt. Revi ! Hij is terug! Eelco, een jongen naast mij, kijkt met donkere blik naar mij en schud even zijn hoofd. Ik knik begrijpend en instemmend. Nee toch?
Vervolg in volgende reactie
( aangepast door de Kindertelefoon )
