Help, Ik ben er helemaal klaar mee!

  • 1 August 2018
  • 2 reacties
  • 245 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hoi,
Ik ben al een tijdje depressief en ik ben er helemaal klaar mee. Mijn linker pols zit vol met wondjes van mijn nagels, want als er iets gebeurt of als ik me niet goed voel knijp ik gewoon en ik heb lange nagels. Ik kan er niet mee stoppen en het gaat maar door, en gelukkig heeft nog niemand het gezien.
Ik ben pas ook getest, maar het duurt nu al heel lang tot de uitslag komt en ik wil het eigenlijk ook niet weten. Mijn ouders weten wel een soort van hoe het zit maar ik durf ze nooit wat te vertellen. Ik wil het liefst er helemaal niet over praten. Ik durf er alleen zo over te praten als niemand echt weet wie ik ben.
Mijn broer is ook depressief en ging een tijdje niet naar school. Nu weer wel maar ik denk niet dat hij het zo leuk vind. Omdat ik en mijn broer allebei niet zo lekker in het vel zitten zijn we vaak super gemeen tegen elkaar en hebben we vaak ruzie.
Over school, Ik vind het er ook echt super eng en moeilijk om naar school te gaan. Ik ben altijd bang voor wat er gaat gebeuren en of ik dan weer een onvoldoende heb of niet. Ik heb nooit zin in school en kom super moeilijk mijn bed uit. Ik slaap niet makkelijk in en ik word heel vaak wakker s' nachts. Ik weet dan nooit wat ik moet doen dus dan ga ik mezelf meestal pijn doen.

Help! Ik weet echt niet meer wat ik moet doen 😞

2 reacties

Hoi,

Vervelend dat je je nu zo rot voelt!

Ik ben pas ook getest, maar het duurt nu al heel lang tot de uitslag komt en ik wil het eigenlijk ook niet weten.
Door wie ben je getest? Door professionele mensen die je ook kunnen helpen? Waarom wil je het niet weten?

Je durft je ouders niet te vertellen over hoe je je voelt. Denk je dat je het wel durft te vertellen in bijvoorbeeld een brief? Dan hoef je niet te praten, maar maak je wel duidelijk wat er allemaal speelt.

Vervelend dat jij en je broer nu zo vaak ruzie hebben. Toen mijn zus ook depressief was, konden we juist beter met elkaar praten, omdat we elkaar beter begrepen. Denk je dat jij misschien wel met je broer zou kunnen praten? Dat jullie praten over wat jullie voelen en over de ruzies. Misschien kunnen jullie elkaar zo juist wel beter begrijpen.

Niet naar school willen, volgens mij ben je niet de enige die daar last van heeft :8 In jouw situatie zou het best mogelijk kunnen zijn om school wel dragelijker te maken, maar daarvoor zul je wel moeten praten. Eerst met je ouders en daarna met school. Dan kunnen er dingen veranderen. Ik bedoel, ze kunnen niet ruiken dat je je niet op je gemak voelt en ze kunnen dan al helemaal niet gokken hoe ze school kunnen aanpassen zodat het beter werkt voor jou.

Je kan niet goed slapen / in slaap komen. Sowieso is het verstandig een uur voordat je gaat slapen al je apparaten weg te leggen. Het blauwe licht houd je namelijk wakker.
Het kan helpen om melatonine in te nemen. Dat is te verkrijgen bij de drogist. Het is een lichaamseigen stof die ervoor zorgt dat je slaperig wordt. ((Blauw) licht remt de aanmaak van melatonine en daarom kun je daar moeilijk van in slaap komen) Dat kan je net het extra beetje geven, waardoor je wel in slaap komt. Het helpt mij in ieder geval goed.

Als je dan niet in slaap komt, kun je bijvoorbeeld iets gaan lezen, of een puzzel (als een kruiswoordpuzzel, sudoku of woordzoeker) maken. Automutilatie uit verveling is natuurlijk helemaal niet goed. Het klinkt al iets wat je relatief makkelijk kunt voorkomen door iets anders te doen.
Muziek luisteren kan ook helpen, maar zorg er dan dus wel voor dat je niet te veel op je schermpje kijkt.

Is verder je bed nog goed, je matras en ligt je kussen lekker? Al die dingen kunnen ook bijdragen aan een goede of slechte nachtrust.

Je automutileert. Doe je dit om een bepaalde pijn weg te drijven of doe je het - net als wanneer je niet kan slapen - meer uit verveling? Als je de oorzaak achterhaalt, kun je gericht naar een oplossing zoeken.

Sowieso lijkt professionele hulpverlening me bij jou wel op z'n plaats. Heb je dat dus al of niet?

Gr. Pin
Hoi

Wat vervelend dat je je zo voelt. Je bent al een tijdje depressief, en doet jezelf pijn. Je bent pas getest. Bedoel je op depressie? Heb je de stap naar hulp gezet?

Ik durf er alleen zo over te praten als niemand echt weet wie ik ben.

Wat een geluk dat we de KinderTelefoon en 113 hebben. Daar kan je anoniem je verhaal doen.

Niet fijn dat je vaak ruzie hebt met je broer. Hebben jullie buiten de ruzies een fijn contact?

Kan je op school met iemand praten? School mag geen negatieve invloed op jouw welzijn hebben. Misschien is er een regeling mogelijk.

Bij de huisarts kan je voor vanalles terecht. Van je depressie tot je slaapproblemen. Jullie zouden samen kunnen kijken wat jou zou kunnen helpen.

Groetjes
x

Reageer