Help alsjeblieft ?
A
Hoi, het is best lang geleden dat ik weer is iets heb geplaatst. Ook omdat het n tijdje heel goed ging en ik niet echt behoefte had. Maar nu gaat het best slecht. Ik zit nu al 1 jaar en 3 maanden op een gesloten instelling. En ik mag nu naar een open groep. Dat is best fijn maar ook niet want ze hadden me beloofd om naar huis te laten gaan maar omdat ik veel drugs gebruikte en snachts uit huis er uit naaide om drugs te gebruiken en te chillen. Maar nu ben ik 1 week thuis en voel weer dat ik me zelfmoordgedachtes krijg en boosheid op me zelf, op alles en iedereen. En ik heb al een arm vol dikke littekens wil dr niet meer maken maar weet niet zo goed wat ik hier tegen kan doen want als ik het met iemand deel. Dan denken ze weer daar komt zij weer aan want mijn leven gaat al 2 jaar. En iedereen is mij n beetje zat heb ik zon gevoel. Ik weet niet of iemand dit ook heeft maar alle gedachtes enzo komen telkens terug en het gaat niet weg.
A
Hey,
Vervelend dat het weer slecht gaat met je. Maar ik denk dat het gevoel dat mensen je zat zijn niet helemaal gelijk heeft. Het kan zijn dat mensen het zat zijn dat je je zo slecht voelt, maar dat zou dan waarschijnlijk komen omdat het al een lange tijd aan de gang is en ze willen juist zo graag dat het nou een keer beter met je gaat; ze zijn jou niet zat, ze zijn je slechte gevoel zat. Het is misschien juist dat ze het jou zou gunnen je beter te voelen.
Over jezelf pijn doen: je kan als alternatief een elastiekje om je pols doen en daar aan trekken en hem op je pols laten komen. Het doet pijn maar je krijgt er geen littekens van. Je kan ook met een tattoo pen (dus niet een echte tattoo) op je arm tekenen als afleiding. Of je kan buiten gaan joggen, harde muziek op zetten, tv / YouTube / Netflix kijken, breien / borduren, en ik zelf keek vaak een horrorfilm aangezien dat m’n gedachten er helemaal van af haalden omdat er sterke angst gevoelens voor in de plaats kwamen.
Heb je misschien een therapeut of iets dergelijks? Of een school mentor die je kan helpen? Zij weten ook vaak wat je kan doen tegen jezelf pijn doen en ze zullen je nooit “zat” zijn
Vervelend dat het weer slecht gaat met je. Maar ik denk dat het gevoel dat mensen je zat zijn niet helemaal gelijk heeft. Het kan zijn dat mensen het zat zijn dat je je zo slecht voelt, maar dat zou dan waarschijnlijk komen omdat het al een lange tijd aan de gang is en ze willen juist zo graag dat het nou een keer beter met je gaat; ze zijn jou niet zat, ze zijn je slechte gevoel zat. Het is misschien juist dat ze het jou zou gunnen je beter te voelen.
Over jezelf pijn doen: je kan als alternatief een elastiekje om je pols doen en daar aan trekken en hem op je pols laten komen. Het doet pijn maar je krijgt er geen littekens van. Je kan ook met een tattoo pen (dus niet een echte tattoo) op je arm tekenen als afleiding. Of je kan buiten gaan joggen, harde muziek op zetten, tv / YouTube / Netflix kijken, breien / borduren, en ik zelf keek vaak een horrorfilm aangezien dat m’n gedachten er helemaal van af haalden omdat er sterke angst gevoelens voor in de plaats kwamen.
Heb je misschien een therapeut of iets dergelijks? Of een school mentor die je kan helpen? Zij weten ook vaak wat je kan doen tegen jezelf pijn doen en ze zullen je nooit “zat” zijn
A
Hoi
Het is een tijdje beter met je gegaan, maar nu voel je je weer slechter. Je bent thuis, net terug van een gesloten instelling, en je voelt weer nare gevoelens opkomen.
Niemand is jou zat. Zoals @Kweenie zei, zijn mensen rondom je vast bezorgd, maar zat zijn ze je niet. Als je aangeeft dat het weer slechter met je gaat, zullen ze er alles aan willen doen om ervoor te zorgen dat je je beter voelt.
Kan je bij de open groep aangeven hoe je je voelt? Zij willen er vast voor je zijn.
Dat je boosheid en zelfmoordgedachten ervaart, vind ik zorgwekkend. Bij de KinderTelefoon en 113 zijn ze steeds bereid naar je te luisteren.
Groetjes
x
Het is een tijdje beter met je gegaan, maar nu voel je je weer slechter. Je bent thuis, net terug van een gesloten instelling, en je voelt weer nare gevoelens opkomen.
Niemand is jou zat. Zoals @Kweenie zei, zijn mensen rondom je vast bezorgd, maar zat zijn ze je niet. Als je aangeeft dat het weer slechter met je gaat, zullen ze er alles aan willen doen om ervoor te zorgen dat je je beter voelt.
Kan je bij de open groep aangeven hoe je je voelt? Zij willen er vast voor je zijn.
Dat je boosheid en zelfmoordgedachten ervaart, vind ik zorgwekkend. Bij de KinderTelefoon en 113 zijn ze steeds bereid naar je te luisteren.
Groetjes
x
A
Hee dankjewel voor jullie reactie! En @kweenie k ga het proberen met die horror film misschien helpt het. Jaa ik heb wel mensen om mee te praten mn groepsleiding enzo maar ja, ik ben iemand die me dan vaak afsluit omdat ik het dan ff niet kan. En dit forum helpt mij daar juist bij en het is anoniem dus het is makkelijker. Dankjewel @100divergent11 & @kweenie
A
Heel fijn dat je je goed voelt anoniem op het forum. Je vindt het moeilijk om met mensen van je groepsleiding te praten, omdat je iemand bent die je vaak afsluit. Misschien helpt het als je die mensen mailt. Dat is minder direct dan een gesprek, maar daarin kan je ook aangeven wat er in je omgaat.
A
Yo bro,
Ik had ook een hele tijd dat ik mezelf kapot snee dat ik iedere keer aan zelfmoord dacht enz,
Maar er was 1 meisje dat het helemaal afmaakte, nu is het me ex, ze had het uitgemaakt en ik was daar zo verdrietig om dat ik op de rails ging liggen maar een mevrouw die had me van de rails getrokken en ging met me naar haar huis, ze vroeg me waarom ik voor de trein wilde springen ik had het haar helemaal uitgelegd, ze zei tegen mij dat ik ieder weekend naar haar toe moest komen en iedere weekend voelde ik me steeds gelukkiger ik ze zei tegen mij dat ik dit tegen me alles beste vrienden moest zeggen die al veel van me wisten, de de eerste dag dat ik me vrienden weer zag had ik het tegen hun en me mentor erbij verteld eerst geloofden ze het niet maar toen ze de littekene op me armen zagen wel, ze hadden zich meteen aangepast met hun gedrag ze negeerde me nooit meer, ze belden me iedere dag op en vroegen hoe het gaat ze hielpen me om afleiding te zoeken en sinds dien ben ik de gelukkigste jongen op aarde geloof me zeg het tegen je vrienden.
Ik had ook een hele tijd dat ik mezelf kapot snee dat ik iedere keer aan zelfmoord dacht enz,
Maar er was 1 meisje dat het helemaal afmaakte, nu is het me ex, ze had het uitgemaakt en ik was daar zo verdrietig om dat ik op de rails ging liggen maar een mevrouw die had me van de rails getrokken en ging met me naar haar huis, ze vroeg me waarom ik voor de trein wilde springen ik had het haar helemaal uitgelegd, ze zei tegen mij dat ik ieder weekend naar haar toe moest komen en iedere weekend voelde ik me steeds gelukkiger ik ze zei tegen mij dat ik dit tegen me alles beste vrienden moest zeggen die al veel van me wisten, de de eerste dag dat ik me vrienden weer zag had ik het tegen hun en me mentor erbij verteld eerst geloofden ze het niet maar toen ze de littekene op me armen zagen wel, ze hadden zich meteen aangepast met hun gedrag ze negeerde me nooit meer, ze belden me iedere dag op en vroegen hoe het gaat ze hielpen me om afleiding te zoeken en sinds dien ben ik de gelukkigste jongen op aarde geloof me zeg het tegen je vrienden.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
