Sinds ik kan denken is de vraag welk zin het leven heeft niet meer uit mijn hoofd gegaan. Van waarom willen organismes altijd maar voortleven, overleven? Ik bedoel je gaat daar niets mee bereiken als je erover nadenkt… Door simpel weg zo lang mogelijk te leven of je soort te laten overleven behaal je niets. heeft iemand hier een over na gedacht? heeft iemand anders door de realisatie dat we leven zonder enig hoger doel de motivatie om te leven verloren?
A
Ik denk dat we als organisme willen blijven voortbestaan. We bestaan om te bestaan zegmaar. Om vrolijk, verdrietig, sterk, zwak te zijn. Als we dood zijn is er niets (zover we weten ten minste).
Het idee van iets 'behalen' is eigenlijk iets wat we hebben bedacht. Het is gebaseerd op wat we belangrijk vinden in onze wereld. Als we geen betekenis geven aan de dingen om ons heen, dan is er geen reden om te leven. Als we wel dingen betekenis geven, dan zijn ze die betekenis, omdat betekenis door ons gemaakt wordt.
Dusja, wil je leven in een wereld met of zonder betekenis?
Ik denk dat ik hier ben om op allerlei manieren mezelf creatief te uiten en om mijn meningen te delen met anderen.
Het is een beetje chaotisch opgeschreven, maar mijn idee is basicly het existentialisme (zoek het badisprincipe maar op), alleen dan besluiten dat identiteit een reden geeft om te leven. (En we geven elkaar, als mensen, reden om te leven, en een identiteit)
(Ik heb hier een hele essay over geschreven voor filosofie en ik heb dit zo slecht uitgelegd, je kan vragen stellen als je het niet begrijpt hoor)
Hoe je je voelt is denk ik zo omdat je voor jezelf nog geen persoonlijk, of hoger doel hebt gemaakt
Reputatie 7
+9
Ja ik zit er vaak erover na te denken
Heb je die tekst zelf geschreven of heb je voor haar een tekst waar je het mee kan vinden van het internet gehaald? Want het is ongelooflijk goed? 😅
Hoi, ik snap dat je dat denkt. Ik zit vaak ook te denken over leven, de zin van het leven en na het leven. Ik vind het een van de vreemdste, angstaanjagende en mooiste onderwerpen die er zijn. Ik denk zelf dat de reden dat we leven nooit bekend gaat zijn, en we ook nooit zullen ontdekken hoe het leven, en alles is ontstaan, niet alleen het universum, maar de realiteit; het alles. Ik denk dat we hier zijn omdat we met z’n alleen heel veel geluk hebben gehad dat er uit het niets ineens iets is ontstaan, dat het (eigenlijk) onmogelijke is gebeurd. Ik vind het geruststellend om te denken dat we hier zijn om te leren, en dat we ook elke dag leren. Maar ik weet bijna zeker dat dat niet zo is. De reden dat alles is ontstaan word denk ik (hoe angstaanjagend het ook is) nooit ontdekt.
Reputatie 5
+5
Haii
Voor mij is de reden om te leven om mensen te helpen. Ik ben meer het type persoon die anderen de hele wereld gun, daarom help ik graag mensen. Op dit forum ook, het advies wat ik anderen geef kan mensen echt helpen. Met die gedachte sta ik op. Of ik me nou depri voel of geweldig, ik wil altijd wel mensen helpen. Zoals ook in me handtekening staat: karma gaat beide kanten op. Wie goed doet goed ontmoet. Voor mij is de zin om te leven het helpen van de mensen waar je van houd.
Reputatie 5
+3
Nou kijk het heeft gwn geen zin om te leven want ja je hebt soms leuke dingen die je kan doen ofzo maar er zijn ook zoveel tegenslagen in het leven dat ik vaak als ik in bed lig ofzo lig te denken hoe ik dit leven beter kan maken ofzo want op het moment is de wereld gewoon verrot met al die oorlog enzo
Reputatie 7
+11
Ik heb er ook zo over na gedacht, en ik weet wat je bedoeld, ik heb goeie cijfers op school, maar wat heb je er precies aan als je uiteindelijk toch dood gaat. Wat maakt het uit of je dood gaat in een normaal huis of in een villa vol met bediendes? Soms gaat het goed en is alles leuk, maar dan is er ook weer tegenslag en begin je weer bij het begin, zo eindeloos door. Er is altijd wel een probleem om op te lossen.
Ik vind dat het eigenlijk zinloos is om te leven, maar ik wil ook weer niet dood gaan. Het is zo ingewikkeld!
A
Haha nee ik heb het niet van het internet gehaald. Zoals ik al zei heb ik er een essay over moeten schrijven. Het moest over het existentialisme en ik vond het super logisch, maar het is ook een depressieve filosofie, die daarbij zichzelf deels tegenspreekt. Daarom heb ik er echt wéken over nagedacht, om dan op de laatste dag voor de deadline een heel verhaal te schrijven. Ik had allerlei veranderingen aan die filosofie gemaakt, zodat het positiever en waterdicht (denk ik) is. (Ik kreeg er niet zo een goed cijfer voor, want ik had soortvan de opdracht genegeerd, maar ik ben wel een beetje gematst met een 7).
Dus ja het komt niet zomaar uit mijn brein maar ik heb het niet gestolen. (Deels wel inspiratie uit het existentialisme en een random quote over het universum haha)
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
