Hoi!

Dit klinkt inderdaad als dwang, of OCD (Obsessieve Compulsieve Disorder: een dwangstoornis).

Heb je ook dat als je het niet zou doen, je bang bent dat er iets gebeurt? Of voelt het alleen slecht om het niet te doen? (Kan allebei en kan door elkaar.)

Ik heb zelf ook jaren last gehad van een dwangstoornis, tot ik een fijne psycholoog ontmoette die me ervan af hielp. Dat deden we door middel van "exposure therapie". Daarbij stel je jezelf bloot aan de dwang en leer je het vervelende gevoel te verdragen. Ook zie je zo dat er niks ergs gebeurt als je het niet doet en dat het alleen maar gedachtes zijn. Wat je dan dus doet: je stopt (langzaam) de dwanghandelingen uit te voeren.

Dit zou je op je eigen houtje kunnen proberen, maar dat raad ik je af. Dat is namelijk erg lastig. Heb jij momenteel hulpverlening? (Dat was zo de vorige keer dat ik een bericht van je las, wat volgens mij al weer even geleden is.) Kun je het hen vertellen?
Valt het verder ook niemand op? Want het lijkt me dat dit een prominente rol in jouw leven heeft en daarom ook best op kan vallen.

Het lijkt me in ieder geval verstandig om dus hulp te zoeken. Ik denk dat je daar erg gebaadt bij kan zijn!

Gr. Pin

Hoi!

Dat klinkt inderdaad als dwang. Vervelend hé? De dwang lijkt je dagelijkse leven een stuk lastiger te maken, en daarom lijkt het me nuttig dit met hulpverlening te bespreken. Je kan van de dwang af geraken.

Deze video is een video van een Youtuber die vertelt over haar ervaring met een dwangstoornis. Het helpt mij om te zien dat meer mensen hier last van hebben, en dat ik hier niet alleen in ben, wat ik heel lang heb gedacht. Misschien herken jij je er ook wel in.

Groetjes
x

Hoi Pin.
Als ik het niet doet ben ik bang dat er iets gebeurd met iemand waar ik van hou.
Vooral ben ik bang dat er iets met mijn ouders broer pleeg ouders en pleeg broers of mijn kat gebeurd
Ik vind het dan moelijk om het dan niet te doen mijn ouders weeten dat ik last van dwang heb (rituelen noem ik het)
Maar zei weeten niet dat het zo erg heb maar dat wil ik ook niet vertellen ik ben dan bang dat ik het niet meer mag doen.
Ik praat er ook over met mijn psycholoog niet heel veel maar dat komt wel.

Op school valt het best wel op ze zeggen wat zit jij te doen ik zeg dan dat het niks is en dat ze daar niet op
Hoeven te letten.
De leerkrachten kan er goed mee om gaan maar de kinderen niet.
Ik ben raar voor hun en dat snap ik ook wel.

Mijn psycholoog wet het ook daar zeiden ze dat het dwang was ik wou het nog niet toe geven.
Zei kwam er het eerste mee en ze zei ook dat ik het me zelf moeilijk zit maken

Hebben veel menssen er last van ??

1000Divergent 11

Bedankt voor de video heb ik veel aan gehad.
Fijn om te weeten dat andere mensen er ook last van hebben.

Is het gewone dwang of een dwangstoornis ??


Groetjes angelv Xxx

Hoi,

Je bent zeker niet raar! Ik vind het vervelend voor je dat je dat zo voelt en/of denkt! Iedereen is 'normaal' op zijn eigen manier (het staat tussen aanhaligstekens omdat er natuurlijk niet zoiets is als normaal).

Je bent ook zeker niet de enige met een dwangstoornis. Ongeveer 1% van alle volwassenen in Nederland heeft ooit een dwangstoornis gehad. 1% klinkt misschien weinig, maar bedenk dat Nederland ongeveer 16 miljoen volwassenen telt (misschien wel meer, internet doet moeilijk op mijn telefoon) en een snel rekensommetje toont aan dat er ten minste 160000 volwassenen in Nederland zijn die dus ooit een dwangstoornis hebben gehad. Dat is dus exclusief alle minderjarigen met een (geschiedenis met een) dwangstoornis. Dat betekent dat er véél anderen zijn die hetzelfde doormaken / hebben doorgemaakt als jij. Je hoeft je dus alles behalve alleen te voelen.

Er was ook laatst (alweer het derde seizoen volgens mij) van "Levenslang met Dwang" op rtl 5. Dat programma kun je nog terugkijken als je even googelt (ik zou graag het linkje erbij zetten, maar zoals ik al zei, internet doet vervelend).

Je bent bang dat er iets gebeurt. Wat mij hielp was relativeren. "Denk even na Pin, deze handeling en die vervelende gebeurtenis houden in geen mogelijkheid verband met elkaar." Het is eigenlijk gewoon onzin dat je denkt dat er iets gebeurt als je iets niet doet. Dit zeg ik niet om jou rot te laten voelen, maar om je in te laten zien dat het maar gedachtes zijn en niks meer dan dat.

Dus ja, het beste is om het niet meer te doen en dan te ondervinden dat het inderdaad geen verband met elkaar houdt.

Goed dat je het er al wel even over hebt gehad met je psycholoog. Denk je dat je het er nog eens over wilt/kunt hebben, zodat je psycholoog je kan helpen?

Ik weet niet wat jij onder 'gewone dwang' verstaat. Ik weet wel dat dit alle kenmerken vertoont van een dwangstoornis. Maar een psycholoog ben ik niet, dus de diagnose kan ik je niet geven.

Gr. Pin

Zoals @Pin zei, kan het helpen om er eens over na te denken. Kan de handeling die jij van jezelf moet uitvoeren in verband staan met een gebeurtenis i.v.m. iemand om je heen? Als je er zo objectief mogelijk naar probeert te kijken, zie je vaak in dat er geen verband is.

Er nog eens met je psycholoog over praten lijkt me nuttig. Een leven zonder dwang is zo veel fijner.

Dat mensen rond je het niet snappen, kan ik me inbeelden. Als je nog nooit gehoord hebt van een dwang(stoornis), kunnen de rituelen als iets onbegrijpelijks lijken voor sommige mensen.

Je psycholoog kan je vast vertellen wat voor dwang je hebt, en wat je ertegen kan doen. Je psycholoog begrijpt dit vast, en met haar kan je erover praten.

Meer mensen dan je denkt hebben een dwang. Sommige mensen gaan bv. met hun ogen knipperen, of vaak checken of de voordeur goed afgesloten is. Het kan ook dat je dit onbewust doet, en niet beseft dat je last hebt van dwang.

Hoi

Ik heb over twee weken een afspraak met mijn psycholoog en dan kan ik het met
Hun er over praaten hoe het nu verder moet.
Ik krijg het steets meer en ik weet wel als ik het niet doe dat er niks gedeurd maar ik moet het tog doen.
Ik heb nu ook als ik wakker word dat ik 4 keer de deur moet aan tikken.

Ik zit nu ook alles op te schrijfen wat ik heb en wat de regels zijn.
En als ik het treug lees denk ik waar ben ik mee bezig.

Groentjes angelv

Goed dat je die afspraak hebt. Daar kunnen ze je vast helpen.
Dat opschrijven is een goed idee. Zowel voor jezelf als voor je hulp kan dit nuttig zijn. Als je dat wilt, kan je dat lijstje aan je hulp tonen, en er uitleg bij geven. Voor jezelf is dat lijstje handig, omdat je dan kan inzien hoeveel dwang je hebt, wat kan helpen er vaker tegenin te gaan.

Hoi

Er zit mij een ding dwas.
Ik slik al best veel medicatie.
En heb daar veel bij werkers aan.
Vooral aan de antie psychotica.
Ben net er mee gestard.
En ik ben dang dat ik ook dwang medicatie moet.

En dat wil ik niet.
En mijn psycholoog staat in contact met mijn psygiater .

Hoe moet ik dit aan pakken??
En weet iemand hoe lang de bijwerkes gaan duuren??
En of het kwaad kan??

Sorry voor de vraagen

Groetjs angelv

Je hebt last van bijwerkingen van de medicatie. Ik denk dat bijwerkingen op zich niet veel kwaad kunnen, maar ze zijn niet fijn. Als de bijwerkingen vervelend zijn, kan je je psychiater of apotheker raadplegen. Misschien is er een ander type medicatie dat beter bij jouw lichaam past.

Ik vermoed dat ze je dwang eerst gaan proberen verhelpen zonder medicatie. Jij mag aangeven of je medicatie wenst of niet, en je psycholoog en psychiater kunnen je dingen aanraden, maar niet verplichten.

Ik weet niet hoe lang de bijwerkingen gaan duren. Misschien went je lichaam aan de medicatie. Staat er op de bijsluiter nuttige informatie over de bijwerkingen?

Hoi,

Fijn dat je een afspraak hebt staan!

Het opschrijven is niet fout. Dat helpt juist voor je psycholoog om het beter te kunnen begrijpen. Ik moest juist als opdracht een keer alles opschrijven wat ik had en in welke volgorde e.d. Zo hadden we ook een lijstje waar we langzaam dingen van konden wegstrepen.

Mij wordt altijd verteld dat de ggz er naar streeft eerst zonder medicatie een oplossing te zoeken en als zij denken dat het nodig is / je er veel baadt van kan hebben, dan pas beginnen ze over medicatie. Daarnaast is ook altijd behandeling nodig.
Jij kunt gewoon aangeven of je wel of niet die medicatie wilt. Ze kunnen je echt niet zomaar dwingen.
Ik weiger al jaren medicatie en daar zijn ze niet zo blij mee, maar ze hebben het er maar mee te doen :8

Bijwerkingen zitten eigenlijk altijd samen in het rugzakje met medicatie. Sommige bijwerkingen verdwijnen, andere blijven. Het is goed om met je psychiater te blijven communiceren over welke bijwerkingen jij hebt en of die normaal zijn en hoe lang ze er al zijn. Ik heb er zelf echt niet genoeg verstand van om nu te kunnen zeggen wanneer ze weg gaan e.d. Dat zal je echt even aan je psychiater moeten vragen.

Gr. Pin

Hoi
Ik heb zelf paar stappjes voor uit ge gaan in mijn dwang.
Maar nog niet heel veel en nu hangen we weer stil het gaat voor mij niet snel genoeg.
En ik voel me echt niet fijn soms denk ik waarom zit het tegen wat zit ik te doen.
Alles wat ik zeg is niet goed voor mij.
Er kan niet iemand stomer zijn dan ik.
Ik ben gewoon niet goed in mijn hooft.
En ik wil hier geen aandacht mee terkken


Gr angelv

Je hebt zelf een paar stappen gezet in je dwang. Heel goed dat je tegen de dwang vecht. Ook al zijn het kleine stapjes, zijn ze het bewonderen waard.

Nu sta je weer even stil. Dat kan gebeuren. Je mag trots zijn dat je stappen vooruit hebt gezet, ook al gaat het momenteel naar jouw gevoel niet snel genoeg.

Heb je professionele hulp voor de dwang?

Hey, niet zo streng voor jezelf. Die negatieve gedachten waar je mee zit, zorgen ervoor dat je je kwaliteiten over het hoofd ziet. Heb je deze negatieve gedachten al eens met je hulp besproken?

Jij trekt helemaal geen aandacht. Aandacht vragen wanneer je die nodig hebt, is net verstandig.

Wauw! Super goed dat je al wat stappen hebt gezet! Daar mag je echt trots op zijn! Soms is het net dat kleine duwtje wat de hele kettingreactie op gang kan brengen.

Je vindt het niet snel genoeg gaan. Dat snap ik. Je wilt er gewoon vanaf zijn. Maar zoals ik al zei, misschien is dit wel het begin van je verdere herstel.

Maar zoiets kost sowieso tijd. Je dwang was er ook niet floep in één keer. Dat heeft zich langzaam opgebouwd tot hoe het nu is. Dat betekent dat je het ook weer langzaam moet afbouwen. Het is een proces met goede en slechte momenten. Jij hebt eerder wat goede momenten ervaren en nu weer een wat slechtere. Als je nu doorzet, weet ik zeker dat je er wel komt!

Belangrijk is om dit slechte moment kenbaar te maken bij je hulp. Zij kunnen je helpen en zorgen dat je er weer overheen komt.

Jij bent niet dom en trekt geen aandacht. Je hebt het gewoon moeilijk en vraagt hulp. Dat is juist hardstikke sterk!

Gr. Pin

Hoi
Ik hed het wel met mijn psycholoog over ge had.
Ook om dat ik Mij altijd schuldig voeld.
Ook om dat al zo veel heb geestelijk.
En ik krijg er nu wel hulp voor

Gr angelv

Goed dat je het er met je psycholoog over hebt gehad. Ik hoop dat je je geholpen voelt met de hulp daar.

Hey,

Wat knap dat je het hier met je psycholoog over hebt gehad! Fijn dat je nu hulp krijgt. Hoe vind je dat?

Je wel fijn fat ik hulp krijg .


Met de dwang zeg ik wel alles maar de rest bespreek ik het niet.
Wand er zitten mij best wel veel dwars.
Maar ik heb er ook een reden voor dat ik het niet meer verteld.
Ik wil het allen kunnen dragen.
Al die zorgen.
De vraagen

Gr

Je vertelt over je dwang, wat heel goed is, maar andere dingen bespreek je niet. Je wilt het alleen kunnen dragen. Dat alleen dragen lijkt me best zwaar. Zou je kunnen proberen er toch over te praten? Misschien kan je beginnen het er al eens met de KinderTelefoon over te hebben.

Juist om het alleen te kunnen dragen, moet je het soms eerst met iemand delen. Daardoor kun je leren het alleen te dragen, omdat je leert het te verdragen/aan te kunnen.

Daarbij hoef je het helemaal niet alleen te dragen. Daar heb je juist hulp voor!