pfoe... dit wordt een lang verhaal?
Vorige zomervakantie ging ik op vakantie met opa, oma, papa, mama, mijn zusje en mijn hond. Iets in mij voelde niet goed, iets in mij dat dit zei dat dit de laatste keer was... mijn oma moest elke keer lopen, omdat ze conditie moest krijgen om in haar operatie te kunnen gaan. Mijn oma kon elk moment gebeld worden voor haar operatie, 2 of 4 omleidingen weet ik niet meer zo goed. In de vakantie probeerde ik zoveel mogelijk leuke herrineringen te maken met oma, ik ging mee lopen, samen woordzoekers maken...

Nadat we op vakantie waren geweest had oma 2 boekjes gekregen voor haar operaties, want na de omleidingen kon de grote operatie beginnen... ik ging nog een keer naar oma om koffie te drinken en alweer kreeg ik een raar gevoel.

Oma was inmiddels gebeld en ik werd steeds verdrietiger. Ik was bang dat het niet goed zal gaan...

Ik ging met mijn moeder en zusje nog een laatste keer voor de operatie naar oma toe, ik gaf oma mijn laatste knuffel met tranen in mijn ogen. Ik keek haar nog één keer aan en ze lachtte naar me.

Oma ging naar het ziekenhuis.
Een dag later hoorde ik dat de operatie niet goed was gegaan en dan oma aan apparaten lag om haar hart te laten kloppen... wij gingen die avond nog naar oma toe. Oma had overal veel vocht zitten, dus ze had dikkere handen, armen en haar nek en gezicht waren licht opgezwollen... oma leek niet meer op mijn kleine dunne oma.
Oma moest heel erg haar best doen om haar hart weer laten te kloppen, ik zag dat aan haar... oma was niet wakker het leek alsof ze aan het slapen was maar wakker probeerde te worden.
We waren nog een keer naar oma geweest en ik pakte haar hand beet, ze bewoog haar hand een klein beetje omhoog. Oma wist dat we er waren, ik had mijn vader voor het eerst zien huilen.

De volgende dag in de avond bracht mijn moeder mijn zusje en ik bij de vriendin van mijn moeder... we gingen pannenkoeken bakken en spelletjes spelen... maar ik wist gewoon al dat het heel slecht ging met oma... de vriendin van mijn moeders telefoon ging...

We liepen naar de auto om naar het ziekenhuis te gaan en toen...

We liepen langs een huis en twee vrouwen waren met elkaar aan het praten. De vriendin van mijn moeder maakte een gebaar naar hun en toen zei een vrouw “hé heb je het gehoord, de schoonmoeder van ... is overleden” (mijn moeder dus)
Ik ging letterlijk dood vanbinnen.
We liepen verder naar de auto en de vriendin van mijn moeder vroeg aan ons of we het hadden gehoord, ik zei ja... en ging huilen... mijn zusje wist het nog niet dus ik vertelde haar “oma is overleden”
Zij moest ook huilen...
We reden naar het ziekenhuis waar mijn ouders buiten stonden te wachten. Ik wist niet meer wie ik was ik wist niet meer wat ik moest doen... we liepen naar de kamer waar mijn oma lag en ik zag haar en moest heer hard huilen... ik gaf iedereen een handje om te condoleren, iedereen was aan het huilen... opa papa mama m’n zusje, neven nichten tantes ooms... ik ging weer naar oma toe, er waren geen machines meer aan haar, geen naalden. Ze leefde echt niet meer...

Een paar dagen daarna hadden we de begrafenis en mijn zusje en ik hadden een stukje voor haar voorgelezen... heel veel mensen hadden gezegd dat we het heel mooi gezegd hadden, ze vonden het heel knap van ons...

Ik mis mijn oma nog elke dag, we gingen deze zomervakantie ook op vakantie zonder oma... en zonder mijn moeder omdat mijn ouders nu gescheiden zijn, maar dat is een ander verhaal...

Ik mis oma?