Hoiii,
Ik kan echt nergens vinden dat iemand dit ook heeft dus ik weet niet wat er mis met me is, niemand begrijpt me ook. Ik zie het nut van leven gewoon niet, en dan zeggen mensen dat je gwn je "purpose" moet vinden met passies etc, maar ik zie het nut niet omdat we uiteindelijk toch dood gaan, dus waarom niet gwn nu alvast. De enige reden dat ik me geforceerd voel om hier te blijven is mijn ouders, maar eigenlijk wil ik het helemaal niet, ookal voel ik me beter, blijft die gedachte: dat het allemaal geen zin/nut heeft. Het is erg moeilijk om hiermee rond te lopen, want de wil en motivatie om beter te worden is er ook niet. Ik heb weleens met docenten gepraat (niet specifiek over dit), en altijd wordt er gezegd dat ik naar een psycholoog moet wat ik al eens heb geprobeerd trouwens (toen had ik nog de wil om beter te worden). Het is erg lastig, want ook gesprekken in de kindertelefoon chat eindigen altijd met dat ze niks weten en dat ik gwn naar de huisarts moet. De enige reden dat ik er nog ben is de mensen om me heen en dat ik niet eens weet hoe 'het' moet, maar uiteindelijk is dit heeel zwaar en die motivatie wordt steeds minder.
En ja zoals men altijd zegt "het wordt beter en het komt goed", tja ik kan me al sinds n kleuter niet herinneren dat ik ooit echt gelukkig was. En ook al wordt het beter, het leven blijft moeilijkheden hebben en dat is normaal, maar daarom wil ik nog liever weg. Ja ik kan allemaal leuke dingen meemaken en doen in de toekomst, maar als ik dood ben weet ik toch niet wat ik wel of niet heb gedaan.
