Wilt iemand mij helpen? Zeggen dat ik niet de enige ben? Mijn aller, aller, aller beste vriendin is dood. Ik heb letterlijk de dag ervoor met haar gelogeerd. En de dag daarna voelde ze zich grieperig zei ze, dus ik ging eerder weg. En ik moest zoiezo naar huis. En toen die volgende morgen, rond 23 uur daarna was ze dood. Ik dacht aan griep. Maar het was die enorm stomme meningokokken. Die stomme ziekte die heel haar leven heeft verpest. Ik kan niks, lig in bed. Te slapen. Als ik wakker ben kijk ik Netflix. Het lukt me niet om te praten. Ik haat mijn leven opeens. Omdat ik haar niet goed genoeg heb verzorgd. Ik had moeten laten zien dat ik er voor haar was. Al is het voor een laatste keer. Ik wil niks eten en heb nergens zin in. Ik haat alles. Ik wil hier vanaf. Van dat vreselijke gevoel dat ik meer moest doen. Willen jullie ervaringen delen? Laten zien dat ik niet alleen ben. Mensen zeggen dat ze het begrijpen. Maar als je niet zoiets heb meegemaakt, kan je zeggen wat je wilt. Maar ik kan je niet geloven.
Dood vriendin aan meningokokken
+1
+2
Hoi,
We lezen dat je in een lastige situatie zit. Wat goed dat je hierover een topic hebt geplaatst op het forum.
Als je hierover wilt praten kun je ook elke dag tussen 11:00 en 21:00 gratis bellen met De Kindertelefoon (0800-0432) of op https:// https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/ chatten met De Kindertelefoon. Misschien vind je dit ook prettig.
Hartelijke groet en veel sterkte,
Elena
De Kindertelefoon
+1
Ik heb al vaker geprobeerd om te chatten, maar telkens was het te druk
+2
Beste Cleo,
Wat ontzettend vervelend dat je nog niemand aan de chat hebt kunnen bereiken. We zitten tussen 11.00 en 21.00 voor je klaar elke dag, ook aan de telefoon. Hopelijk lukt het snel om iemand te spreken.
Veel sterkte,
Willemijn, De Kindertelefoon
Hey Cleo
Wat naar dat je een goede vriendin verloor. Afscheid moeten nemen van iemand die plots overlijdt aan een ziekte, kan diep kwetsen. Het was verstandig van je om dit verhaal op het forum te delen.
Zelf heb ik reeds afscheid moeten nemen van familieleden en vrienden, die we overwegend wegens ziekte hebben moeten laten gaan. Erg moedeloos voelde ik me, om vrijwel enkel te kunnen toekijken en het leven van een naaste te moeten toevertrouwen aan een arts die ik niet kende. Na het overlijden van een vriend of familielid vroeg ik me af en toe af of ik niet meer gedaan zou kunnen hebben, of ik er niet vaker voor hen had kunnen geweest zijn.
Het gebeurt regelmatig dat ik wat tegenkom of hoor, waarvan ik denk het zo graag met de overleden naaste te kunnen delen. Soms gaat het over een quote of film, soms gaat het over een plek of event. Samen nieuwe ervaringen opdoen kan niet meer, maar een mooie herinnering ophalen aan iemand waar je afscheid van hebt moeten nemen, kan op elk moment.
Het lijkt me nuttig om je verlies met iemand te bespreken. Dat kan, zoals hierboven voorgesteld werd, met de Kindertelefoon. Ook zou je samen kunnen komen met gemeenschappelijke vrienden van dit meisje, of zou je je gevoelens kunnen bespreken met familie of een begeleider op school.
Ten slotte zou ik je graag op het hart drukken dat het niet ongewoon is om je na een zwaar verlies moedeloos en diep ongelukkig te voelen. Spendeer gerust tijd op jezelf, doende wat je graag doet. Laat jezelf toe om even op te gaan in een serie op Netflix, maak eventueel een wandeling voor wat frisse lucht, en denk op jouw tempo terug aan de mooie momenten met je vriendin.
Groetjes
Kenshin
Hoi
Ik snap je probleem volledig. Een goede vriendin van mij is ook overleden. Het is nu al een tijd geleden, maar nog steeds mis ik haar elke dag. Ze was niet overleden aan de meningkokken maar aan kanker. Ook een nare ziekte. Ik wilde haar zo graag helpen, maar het lukte niet. Ik heb nog een foto van haar op mijn kamer hangen. Misschien helpt jou dit ook?
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
