Heyy ik wilde gewoon even iets delen en vragen of iemand zich erin herkent :) 

Een tijdje geleden ben ik met school op cultuurreis naar Engeland geweest. Ik struggle met eten en dat ging daar dus ook niet goed. Toen heeft een bepaalde docent me heel erg geholpen. Ze praatte elke avond even met me, gaf me een knuffel toen ik in paniek was en wilde echt begrijpen hoe ik me voelde. Nu zie ik haar alleen soms nog op de gangen op school, omdat ze niet mijn docent is. Elke keer als ik haar tegen kom of aan haar denk ik weer terug aan die reis en dan mis ik het best wel ofzo om gesprekjes met haar te hebben en ik word ook helemaal ongemakkelijk ofzo. Hier kan echt niemand iets mee, maar ik vind het soms gewoon lastig om mee om te gaan en het voelt ook gek om dit soort gedachten te hebben. Heeft iemand tips of herkent iemand dit? <3