De Kindertelefoon.nl

hey misschien moet je het aan iemand vertellen die je echt vertrouwd ik denk dat die genen wel kan helpen om het oplossen dat ga ik ook doen.



misschien heb ik een tip als je alles opschrijft en dan verscheurt of weg gooid dat helpt soms geen idee of het bij je lukt



je kan natuurlijk ook een dagboek bij houden om gevoelens op te schrijven



en positief te denken over jezel dat kan best lastig zijn maar ik zal het proberen

---

oja een vertrouwenspersoon is er voor iedereen je vriendin hoeft toch niet te weten dat je er heen gaat.

Ik zal het iemand wel vertellen

---

Hoi,

Wat vervelend voor je! Ik heb misschien iets wat je wel kan helpen. Ga praten met mensen ( hoeft er ook maar 1 te zijn) die je echt helemaal vertrouwt. Ga dingen doen die je leuk vind of lekker en kijk of je er beter van word. Als het echt heel erg is moet je naar je ouders toe stappen en het vertellen. Dan gaan zij hulp zoeken. Als hulp hebt kan je met je problemen omgaan of krijg je bepaalden medicijnen. Kijk ook bij jezelf van wat voor problemen heb ik? Ligt het bij school, vriendinnen, vriendjes, ouders, leraren. Als je daar antwoord op weet kan je misschien jezelf helpen. Hopelijk heb je hier wat aan.



Groetjes,

een persoon

---

Hey,



wat vervelend dat het zo slecht gaat.



Ik raad net zoals de mensen hierboven echt aan om met iemand erover te praten. Dit hoeft niet perse bij je ouders of je mentor, maar dit kan ook bij een vriend(in) of een ander familielid. Je zou ook gewoon naar die vertrouwenspersoon op school kunnen, het is niet voor niks een vertrouwenspersoon. Als je dat echt niet wilt kun je op school ook verder zoeken naar een ander vertrouwenspersoon, ik weet niet hoe groot jouw school is, maar de meesten scholen hebben minstens 2 vertrouwenspersonen. Daarnaast hebben ze ook nog een zorgcoördinator waar je terecht kan en bij sommigen school is er een paar dagen in de week iemand van de GGD aanwezig die je zou kunnen helpen.



Je kan ook gewoon met je dokter gaan praten, als je uitlegt hoe alles zit zoals je hier gedaan hebt zal hij/zij echt wel begrip tonen en je helpen (het is tenslotte zijn/haar werk). Ook zou ik een bloed test doen, aangezien je moeheid ook van iets anders kan komen. Ik ben geen dokter, dus ik ga geen diagnose stellen, maar de moeheid zou ook gewoon pfeiffer kunnen zijn. Het is veel voorkomend op deze leeftijd, er zijn ook gewoon kinderen die niet eens weten dat ze het gehad hebben.



Je kan natuurlijk ook bij de kindertelefoon terecht voor een gesprek, zij kunnen je vast wel helpen.



Sterkte!





Met vriendelijk groet,

---

Hey!



Jammer dat jij je zo naar voelt!



Je hebt een goede vriendin waar je eigenlijk wel terecht bij zou kunnen maar wilt er niet met haar over praten om haar niet extra te belasten. Ik vind het heel mooi van je dat je zo voor je vriendin wil zorgen!

Ik denk echter dat jullie juist zo'n sterke vrienschap hebben omdat jullie bij elkaar terechtkunnen.Jij hebt ook zeker het recht om je hart bij haar te luchten. Je kunt haar even op voorhand vragen of ze het oké vindt dat jij even met haar praat over dingen waar je mee zit, en of ze dat aankan. Ik denk dat het voor haar misschien juist heel helpend kan zijn als ze merkt dat het bij iedereen wel eens niet goed loopt, en niemand een perfect leven heeft. Jullie zouden elkaar ook kunnen stimuleren om terug blijer te worden.



Je zou wel met je mentor willen praten, maar durft niet echt iets te zeggen. Wat zou je ervan vinden als je eens een mail stuurt naar je mentor of een brief(je) maakt. Daarin kun je alles zetten waar je mee zit, of een paar kenrzinnen opschrijven zodat je weet hoe het te vertellen. Ook zou je hem jouw bericht hier kunnen laten zien.



Op jouw school is er ook een vertrouwenspersoon, maar je hebt het gevoel dat het lijkt alsof je je vriendin nadoet als je naar haar toe gaat.

Allereerst, dat is helemaal niet zo, en ook voor deze vertrouwenspersoon zal dat niet zo lijken!

Zij kijken echt niet naar zo'n soort dingen, maar zullen luisteren naar je verhaal en je proberen te helpen, ongeacht hoeveel mensen jij kent die zij ook begeleiden. Niemand komt tenslotte voor z'n plezier naar de leerlingenbegeleider.

Het komt echt wel vaker voor dat meerdere mensen uit eenzelfde vriendengroep, of eenzelfde familie, naar een vertrouwenspersoon gaan. Iedereen heeft z'n eigen verhaal, en iedereen moet gejolpen worden, ook jij!



Jammer dat je ouders voor jou ook niet zo'n goede optie lijken. Je zou samen met de leerlingenbegeleider eens met hen kunnen praten wanneer jij je daar veilig bij voelt.



Ook de dokter zal jou niet als een aansteller zien hoor! Hij/zij is er om je te helpen, als jij nu lichamelijk ziek bent of je psychisch niet goed voelt, deze persoon probeert je hoe dan ook te helpen.



Ik denk dat je zelf ook wel ergens beseft dat jezelf pijn doen echt niet goed is en ook helemaal niets oplost.

Het brengt littekens en stress, vooral in het warme weer, met zich mee. Ook word je er juist depressiever van dan voordien.

Je zou dit topic met tips om zelfbeschadiging tegen te houden eens kunnen bekijken.

Net als jezelf pijn doen is zelfmoord absoluut geen oplossing! Ik snap heel goed dat het voor jou een manier lijkt om de pijn weg te doen, maar er zijn zoveel manieren om ervoor te zorgen dat jij je wat beter gaat voelen! Wanneer je wat ouder zult zijn zal je waarschijnlijk juist een heel mooi leven hebben, laat die kans niet liggen.

Weet dat je ook steeds terechtkunt bij de Kindertelefoon en de zelfmoordlijn.



Groetjes

Lot

---