Heyo,
Ik ben Spookyzx. Ik ben al een 1 jaar suïcidaal. Ik zie het leven gewoon helemaal niet zitten. Ik zie het nut er niet van in. Je komt op de wereld doet iets en vervolgens ga je er weer vanaf. Waarom zou ik 80 jaar op deze wereld willen rondlopen?
Waarom schrijf ik deze topic überhaupt? Ze zeggen vaak dat mensen die echt zelfmoord plegen , het meestal stil en voor zichzelf houden. En dan plotseling de stap maken.
Een kleine jaar geleden probeerde ik elke dag wel een poging te doen. Deze mislukte natuurlijk altijd. Als ook maar 1 iets niet meteen goed ging stopte ik al. Ik was dan bijvoorbeeld bezig met de voorbereidingen en toen liep er iemand in de buurt of die zag mij. Ja dan houdt het voor mij al op.
Uiteindelijk begon Ik met het maken van een plan. Eerst alles goed bekijken dan uitvoeren. En dat werkte super! Niet perfect, maar ik kwam in de buurt. Helaas werd ik opgepakt en werd ik gedwongen opgenomen voor 2 maanden. Ik mocht echt niks doen daar. Ik kreeg een hard plastic bekertje, zodat je die niet kon breken, me eten werd gemalen en kreeg ik ook in een bekertje. Ik had een bed dat leek op 2 matrassen op elkaar gestapeld. Ik mocht niet in de grote zaal komen waar mensen eten of tv kunnen kijken. Om het half uur kwam er iemand bij me kijken.
En ik had dat ook echt nodig, maar ik werd zo gek daar. Uiteindelijk kwam er elke keer 2 mensen die mij controleerde. Ik deed alles/ probeerde alles te doen om eruit te stappen. Overal zag ik een kans. Helaas werkte het niet binnen dus moest ik naar buiten zien te komen.
Dus ik begon zo normaal mogelijk te doen. De gewone rustige Spookyzx die zich weer helemaal goed voelt. Naar die 2 maanden lukte het dan eindelijk om ontslagen te worden uit de crisis. Me oma haalde mij op. Ze bezochten me in de 2 maanden maar 1x. Ik was gewoon te ver heen.
Eeenmaal thuis pakte ik me map erbij en keek erin, wat was mijn plan? Wat ga ik nu doen? Hier in Nederland is er te weinig ruimte om te verdwijnen.
Dus zit ik te denken om weg te lopen. Als ik wegloop kan niemand me vinden en heb ik tijd om na te denken wat ik ga doen. Ik ben al bezig geweest met het plannen. Ik wou eerst me kleren en andere dingen in een koffer doen, maar ik ga niet de hele tijd met een reiskoffertje rondlopen. Toen dacht ik aan me rugzak van school, maar die wordt weer te zwaar.
Maar om het verhaal niet al te lang te maken, is mijn vraag.
Is weglopen een optie? Gewoon opgaan in de menigte. Weggaan uit de huidige wereld en opzoek gaan naar een nieuwe wereld? Dat zou toch super zijn?
Wat is jullie mening daarover?
See ya!
Spookyzx
Bladzijde 2 / 2
A
Hoi
Ik denk dat het ook niet erg handig is om te gaan proberen te overleven in de natuur. Het is er niet echt veilig en het zal echt niet zo makkelijk zijn als het lijkt. Waar ga je schuilen als het regent?
Wat ga je eten als je honger hebt? Bessen? Hoe Weet je of ze eetbaar zijn? Ik denk dat het belangrijkste praten is. Dit kan erg lastig zijn maar je moet het doen. Misschien moet je ook ff aan je ouders vertellen dat je niet wilt dat je weer in zo'n opname wil zitten. Je zei dat je bang bent dat ze dan gaan denken van als dat al niet werkt...
Eerlijk gezegd denk ik dat dat niet is wat ze gaan denken. Ze zullen proberen een oplossing te vinden.
Het komt echt wel weer goed hoor.
Misschien is het goed om een nieuwe hobby te zoeken. Ff een beetje afleiding.
Doei
Ik denk dat het ook niet erg handig is om te gaan proberen te overleven in de natuur. Het is er niet echt veilig en het zal echt niet zo makkelijk zijn als het lijkt. Waar ga je schuilen als het regent?
Wat ga je eten als je honger hebt? Bessen? Hoe Weet je of ze eetbaar zijn? Ik denk dat het belangrijkste praten is. Dit kan erg lastig zijn maar je moet het doen. Misschien moet je ook ff aan je ouders vertellen dat je niet wilt dat je weer in zo'n opname wil zitten. Je zei dat je bang bent dat ze dan gaan denken van als dat al niet werkt...
Eerlijk gezegd denk ik dat dat niet is wat ze gaan denken. Ze zullen proberen een oplossing te vinden.
Het komt echt wel weer goed hoor.
Misschien is het goed om een nieuwe hobby te zoeken. Ff een beetje afleiding.
Doei
A
heey, je kunt als je wil ook opzoek gaan naar een bungalowtje goedkoop in de natuur! ik snap wat je bedoeld maar dit raad ik je echt aan!!
A
hey loop aub niet weg want dat is alleen maar de anderen om je heen pijn doen. Het wordt echt wel beter ik weet het zeker. Ik heb ook meerdere zelfmoord pogingen gedaan en ik ben ermee geholpen door fijne familie en geweldige vriendinnen! Ook was ik van plan weg te lopen en ook hun hebben dat tegengehouden omdat ze om me gaven en eerst zag ik dat niet omdat ik zo slecht ben in vertrouwen. Je familie steunt je ik wete het zeker maar je moet ze wel een kans geven hé. 🙂
A
Heey allemaal,
Thnx voor de reacties!
Ik doe het allemaal even 1 voor 1, om het wat overzichtelijker te houden.
@LI09 .
Misschien klinkt weglopen inderdaad niet de slimste of het beste om te doen. Het zwerven op straat als een zwerver klinkt niet heel leuk. Maar ik zie vaak vam die survival progamma's op tv of YT. En dat is dan ook het gene wat ik dan graag zou willen doen. Gewoon in een groot natuurgebied leven, en alle rust pakken. Om te kunnen nadenken hoe me toekomst eruit gaat zien.
__________________________________________________
@14-jarige
Ik begrijp je reactie. Maar ik zie het dan juist anders. Want als het alleen maar beter kan worden, waarom is weglopen dan geen optie? Ik bedoel als ik het dan alsnog verkloot dan maakt het niks uit, want het kan niet slechter worden toch?
Ik heb zelf ook wel gedacht van wat als het nou beter word? Maar wanneer dan? Straks loop ik dus echt nog 80 jaar hier rond en heb ik nog steeds geen idee of het beter is.
____________________________________________________
@wasneeplus
Ik heb daar over nagedacht. Daarom wil ik ook graag de natuur in. Daar is altijd eten te vinden, en ik heb wat geld over dus ik kan dan €200,- bijvoorbeeld kopen aan gear voor het overleven.
Iedereen weet al dat ik een depressie hebt. Of nu niet meer omdat ik me voor doe dat het goed gaat. Ik zie niet echt een oplossing om erover te praten. Stel dat ik mensen vertel dat ik een map heb die volstaat met tekeningen, verhalen en plannen over de dood. Die pakken meteen me map af, dan is alles waar ik een half jaar aan hebt gewerkt weg. Alle plannen alle opties, alle tijden, alle momenten... weg.
Of als ik vertel over dat ik helemaal niet beter ben geworden door die opnames? En dat ik me eruit heb gepraat? Wat moeten die mensen dan wel niet denken, of ik word opnieuw opgenomen en als het dan ooit echt beter gaat geloven ze me niet.
De gedachtes alleen al daaraan maken me banger dan het idee om weg te lopen..
____________________________________________________
@Pin
Ik kan ze ook niet vertellen dat ik weg wil lopen, want dan houden ze sws tegen. En ik kan een papiertje achterlaten en ze daarin vertellen hoe en wat.
Aan de andere kant dit is me laatste jaar school. Ik ben nu bezig met de herkansingen. Dus als ik slaag, en ik heb me vmbo diploma dan kan ik wel een tussenjaar nemen. Maar volgens mij mag je als minderjarige niet alleen met het vliegtuig of ergens alleen naartoe reizen? Dus verder dan onze buurtlanden kom ik dan niet.
Nee, ik heb de hulp nooit echt geaccepteerd. Misschien de eerste paar dagen tijdens me opname. Maar daarna komen al die regeltjes en dingen die ik wel en niet mag doen, voornamelijk de dingen die ik niet mocht doen.
Dat is ook het gene wat me helemaal gek maakte daar. Spookyzx mag niet alleen naar de wc, mag niet alleen in de badkamer, mag niet alleen op de ganglopen, mag niet in de grote zaal zitten tenzij alle verpleegkundige aanwezig zijn, mag niet eten met een mes, een vork, of een lepen, mag geen draden of ijzeren voorwerpen op zijn kamee zijn, mag niet zijn telefoon gebruiken als er geen verpleegkundige is. En ga zo maar door. Ik mocht helemaal niks. Stil zitten op me kamer of in een aparte ruimte.
Andere mochten gaan sporten, of in de buiten patio rondlopen, mochten 's avonds tv kijken en met andere praten. Ik niet.
Elke ochtend middag en avond naar de psychiater om te praten en te luisteren. Dat wil ik niet nog een keer. Dat is geen help. Je wordt daar gestraft omdat je suicïdaal bent.
Ik denk dat me vriend vanuit de bovenwereld naar me kijkt en erg telleurgesteld is in wie ik nu ben en alles wat ik heb gedaan. Ik weet dat hij het beter wou hebben voor mij.
Ik schaam me ook voor wat ik doe, maar hij deed hetzelfde en waarom?
Hij heeft hetzelfde gedaan als ik wil doen. Verdwijnen, opgaan in de menigte en opnieuw beginnen in een nieuwe wereld. Waarom lukt het hem wel in 1 keer en mij niet?
Ergens weet ik ook dat zelfmoord niet de oplossing is, maar waarom klinkt het toch zo aantrekkelijk zo makkelijk zo simpel? Waarom lukt het andere mensen wel om in 1 keer succesvol eruit te stappen maar mij niet?
See ya!
Spookyzx
Thnx voor de reacties!
Ik doe het allemaal even 1 voor 1, om het wat overzichtelijker te houden.
Misschien klinkt weglopen inderdaad niet de slimste of het beste om te doen. Het zwerven op straat als een zwerver klinkt niet heel leuk. Maar ik zie vaak vam die survival progamma's op tv of YT. En dat is dan ook het gene wat ik dan graag zou willen doen. Gewoon in een groot natuurgebied leven, en alle rust pakken. Om te kunnen nadenken hoe me toekomst eruit gaat zien.
__________________________________________________
Ik begrijp je reactie. Maar ik zie het dan juist anders. Want als het alleen maar beter kan worden, waarom is weglopen dan geen optie? Ik bedoel als ik het dan alsnog verkloot dan maakt het niks uit, want het kan niet slechter worden toch?
Ik heb zelf ook wel gedacht van wat als het nou beter word? Maar wanneer dan? Straks loop ik dus echt nog 80 jaar hier rond en heb ik nog steeds geen idee of het beter is.
____________________________________________________
Ik heb daar over nagedacht. Daarom wil ik ook graag de natuur in. Daar is altijd eten te vinden, en ik heb wat geld over dus ik kan dan €200,- bijvoorbeeld kopen aan gear voor het overleven.
Iedereen weet al dat ik een depressie hebt. Of nu niet meer omdat ik me voor doe dat het goed gaat. Ik zie niet echt een oplossing om erover te praten. Stel dat ik mensen vertel dat ik een map heb die volstaat met tekeningen, verhalen en plannen over de dood. Die pakken meteen me map af, dan is alles waar ik een half jaar aan hebt gewerkt weg. Alle plannen alle opties, alle tijden, alle momenten... weg.
Of als ik vertel over dat ik helemaal niet beter ben geworden door die opnames? En dat ik me eruit heb gepraat? Wat moeten die mensen dan wel niet denken, of ik word opnieuw opgenomen en als het dan ooit echt beter gaat geloven ze me niet.
De gedachtes alleen al daaraan maken me banger dan het idee om weg te lopen..
____________________________________________________
Ik kan ze ook niet vertellen dat ik weg wil lopen, want dan houden ze sws tegen. En ik kan een papiertje achterlaten en ze daarin vertellen hoe en wat.
Aan de andere kant dit is me laatste jaar school. Ik ben nu bezig met de herkansingen. Dus als ik slaag, en ik heb me vmbo diploma dan kan ik wel een tussenjaar nemen. Maar volgens mij mag je als minderjarige niet alleen met het vliegtuig of ergens alleen naartoe reizen? Dus verder dan onze buurtlanden kom ik dan niet.
Nee, ik heb de hulp nooit echt geaccepteerd. Misschien de eerste paar dagen tijdens me opname. Maar daarna komen al die regeltjes en dingen die ik wel en niet mag doen, voornamelijk de dingen die ik niet mocht doen.
Dat is ook het gene wat me helemaal gek maakte daar. Spookyzx mag niet alleen naar de wc, mag niet alleen in de badkamer, mag niet alleen op de ganglopen, mag niet in de grote zaal zitten tenzij alle verpleegkundige aanwezig zijn, mag niet eten met een mes, een vork, of een lepen, mag geen draden of ijzeren voorwerpen op zijn kamee zijn, mag niet zijn telefoon gebruiken als er geen verpleegkundige is. En ga zo maar door. Ik mocht helemaal niks. Stil zitten op me kamer of in een aparte ruimte.
Andere mochten gaan sporten, of in de buiten patio rondlopen, mochten 's avonds tv kijken en met andere praten. Ik niet.
Elke ochtend middag en avond naar de psychiater om te praten en te luisteren. Dat wil ik niet nog een keer. Dat is geen help. Je wordt daar gestraft omdat je suicïdaal bent.
Ik denk dat me vriend vanuit de bovenwereld naar me kijkt en erg telleurgesteld is in wie ik nu ben en alles wat ik heb gedaan. Ik weet dat hij het beter wou hebben voor mij.
Ik schaam me ook voor wat ik doe, maar hij deed hetzelfde en waarom?
Hij heeft hetzelfde gedaan als ik wil doen. Verdwijnen, opgaan in de menigte en opnieuw beginnen in een nieuwe wereld. Waarom lukt het hem wel in 1 keer en mij niet?
Ergens weet ik ook dat zelfmoord niet de oplossing is, maar waarom klinkt het toch zo aantrekkelijk zo makkelijk zo simpel? Waarom lukt het andere mensen wel om in 1 keer succesvol eruit te stappen maar mij niet?
See ya!
Spookyzx
A
Hey Spookyzx,
Ik vind het best wel heftig wat je hier allemaal vertelt!
Je hebt een flink verleden met suïcidaliteit en zelfmoordpogingen. Ik vind het echt super rot dat je dat allemaal hebt moeten meemaken en dat je je nog steeds zo rot voelt.
Je zou nu willen weglopen en ergens anders opnieuw willen beginnen waar niemand je kent.
In principe denk ik, sure, klinkt prima. Je kiest zelfs voor het leven. Er is te veel in dit leven, in deze omgeving, wat jou ervan weerhoudt om vrolijk te zijn. Om je verleden écht te kunnen loslaten, heb je misschien een nieuw begin nodig.
Alleen niet op deze manier.
Loop niet weg van je familie. Loop niet weg van je familie. Doe dit al helemaal niet zonder het hen te vertellen. Doe het niet nu je minderjarig bent. Doe het niet uit nood, niet uit wanhoop. En doe het al helemaal niet om zelfmoord te kunnen plegen!
Kijk, het idee van een reis, van een nieuwe start, ik denk dat dat echt iets waar je voor moet gaan! Maak na je middelbare schooltijd een lange reis. Neem een tussenjaar. Trek erop uit om jezelf te leren kennen, om de wereld te ontdekken. Neem afstand van alles wat hier en nu moeilijk is en gun jezelf rust.
Je hebt veel gedwongen hulp gehad, maar je bent eigenlijk altijd bezig geweest om dit te negeren en alsnog om zelfmoord te plegen. Heb je ooit geprobeerd om de hulp binnen te laten? Om te kijken of het je daadwerkelijk kan helpen?
Ik had een ander topic van je gelezen waarin je vgm vertelde over de zelfmoord van je vriend. Dit lijkt me super moeilijk om mee te maken! Wat denk je dat hij zou willen? Zou hij niet willen dat jij ongelukkig bent? Dat jij meteen probeert om een eind aan je leven te maken?
Ik hoop dat je inziet dat zelfmoord niet de oplossing is, net als weglopen. Probeer naar andere opties te kijken. Opties die je daadwerkelijk kunnen helpen. Die zijn er namelijk, al moet je daar soms even naar zoeken.
Gr. Pin
Ik vind het best wel heftig wat je hier allemaal vertelt!
Je hebt een flink verleden met suïcidaliteit en zelfmoordpogingen. Ik vind het echt super rot dat je dat allemaal hebt moeten meemaken en dat je je nog steeds zo rot voelt.
Je zou nu willen weglopen en ergens anders opnieuw willen beginnen waar niemand je kent.
In principe denk ik, sure, klinkt prima. Je kiest zelfs voor het leven. Er is te veel in dit leven, in deze omgeving, wat jou ervan weerhoudt om vrolijk te zijn. Om je verleden écht te kunnen loslaten, heb je misschien een nieuw begin nodig.
Alleen niet op deze manier.
Loop niet weg van je familie. Loop niet weg van je familie. Doe dit al helemaal niet zonder het hen te vertellen. Doe het niet nu je minderjarig bent. Doe het niet uit nood, niet uit wanhoop. En doe het al helemaal niet om zelfmoord te kunnen plegen!
Kijk, het idee van een reis, van een nieuwe start, ik denk dat dat echt iets waar je voor moet gaan! Maak na je middelbare schooltijd een lange reis. Neem een tussenjaar. Trek erop uit om jezelf te leren kennen, om de wereld te ontdekken. Neem afstand van alles wat hier en nu moeilijk is en gun jezelf rust.
Je hebt veel gedwongen hulp gehad, maar je bent eigenlijk altijd bezig geweest om dit te negeren en alsnog om zelfmoord te plegen. Heb je ooit geprobeerd om de hulp binnen te laten? Om te kijken of het je daadwerkelijk kan helpen?
Ik had een ander topic van je gelezen waarin je vgm vertelde over de zelfmoord van je vriend. Dit lijkt me super moeilijk om mee te maken! Wat denk je dat hij zou willen? Zou hij niet willen dat jij ongelukkig bent? Dat jij meteen probeert om een eind aan je leven te maken?
Ik hoop dat je inziet dat zelfmoord niet de oplossing is, net als weglopen. Probeer naar andere opties te kijken. Opties die je daadwerkelijk kunnen helpen. Die zijn er namelijk, al moet je daar soms even naar zoeken.
Gr. Pin
A
Als je gaat weglopen kan het alleen maar nog erger worden. Je komt op straat en hebt geen dak boven je hoofd. Je moet zelf eten en drinken kopen en hoe wil je dat betalen?
Nee het is beter als je praat met je ouders of iemand anders die je vertrouwt en samen met diegene een oplossing te vinden.
Nee het is beter als je praat met je ouders of iemand anders die je vertrouwt en samen met diegene een oplossing te vinden.
A
Ik zou niet weglopen, want de kans is groot dat je dan terugvalt. Het leven heeft inderdaad geen nut, maar omdat het geen nut heeft boeit het ook niet als je het verkloot. Dat is altijd hoe ik erover denk tenminste. Het kan eigelijk alleen maar beter worden toch? En elke keer als ik me echt zwaar klote voel denk ik daaraan en hoop ik dat het snel beter wordt. Wacht gewoon nog af en probeer er iets beters van te maken want slechter kan het niet worden.
A
nee, weglopen is zekerweten geen optie ik snap je verhaal maar je moet nooit weggaan uit je vertrouwde omgeving. De kans dat je weer depressief word van het straatleven is erg groot. Super trouwens dat je je verhaal zo deelt, vind ik echt stoer van je!
xx LI09
xx LI09
Bladzijde 2 / 2
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
