Hey, ik heb het goed maar op het zelfde moment ook zo pijnlijk 

ik heb sinds een tijd een relatie met iemand waar ik heel veel van hou. En nu na n tijd beginnen we heel hecht te worden. Best extreem. Ik bezoek haar vaak en we spreken af wanneer het maar kan. 
mij ben heel blij met de mogelijkheden die ik heb, en dat ik dus zeer regelmatig langs kan komen om haar te zien. 
alleen is het zo zwaar als ik niet bij haar ben. Alsof er een stuk mist in mijn hart. Terwijl ik weet dat ik ook gelukkig kan zijn als ik even niet bij haar ben, want zo heb ik het altijd al gedaan. 
maar het lukt me niet. Ik ben leeg van binnen en het enige wat ik kan voelen is verlangen om haar weer vast te houden. Om over haar gezichtje te strelen. Haar in de ogen aan te kijken en om te zeggen dat ik van haar hou. 
maar als ik alleen in de avond ben, wil ik niet slapen. Het lukt me zo slecht bij de gedachte dat k alleen ben. 
mij voel liefde maar ook verdriet als ik niet bij haar ben. 
Ook heb ik een constante angst voor het feit dat een mens ieder moment kan overlijden. En ik wil haar echt niet missen. 
ik huil mezelf in slaap en blijf tot laat op. 
ook heb ik een tijd geleden aan selfharm gedaan, daar ben ik gelukkig vanaf gekomen. Zij heeft me geholpen het te overkomen. Maar in de avonden wil ik zo graag. Gewoon om het feit dat ik me zo voel. Waarom zou ik zo debiel doen? K zie haar over een paar dagen weer etc….

heeft iemand anders ook moeite met dit soort gevoelens? Heeft iemand tips? 
iets om me beter te laten voelen, of het wat me zou kunnen helpen beter te slapen en om om te gaan met mijn gevoel? Of om de gedachtes te laten verdwijnen van sh?

alvast bedankt, en anders bedankt voor het lezen.

groetjes, 

ik