Hoi,  ja dat is best begrijpelijk en nee hoor dat is niet raar. Het heeft toen veel impact op je gehad, meer dan je destijds zelf merkte en later komt het terug. Daar is niks raars aan, het kan je zelfs wel helpen met verwerken. Pesten kan, hoe klein het ook lijkt, lang invloed hebben op je. Zelf heb ik in de brugklas een keer een half uurtje in de hoek van een sportzaal moeten staan als straf en dat op zich was niet fijn maar wat op mij nog veel meer impact had was een groepje van 3 "poche" meiden uit mijn klas die me daarna gedurende een paar maand elke keer aan de situatie herinnerden en er op terug kwamen. Opmerkingen maakten over hoe ik er bij stond en er uitzag, hoe ik naar de muur staarde daar en "braaf kindje"  omdat ik handjes op de rug had etc.etc.  Beetje de pesterij zoals jij ook kreeg. Ik negeerde dat maar het kwam wel binnen en maakte mij toch onzeker en knaagde aan mijn zelfbeeld. Terwijl ik zelf vond dat ik er wel tegen kon, maar het was er toch van binnen. Het bleef dus ergens knagen. Pas vorig jaar kon ik dat echt afsluiten tegelijk met wat therapie voor wat anders. Dus ongeveer net zo lang na de tijd als jij nu! 

Ik noem dit voorbeeld om je te laten zien dat jouw gevoelens echt heel begrijpelijk zijn en je niet de enige bent die dit ervaart. Mijn tip zou zijn, praat er over, schrijven is ook fijn. Schrijf en/of teken het van je af en wees niet bang om hulp te vragen als het je in de weg zit. En praat dus met iemand die je vertrouwt. Dat kan echt goed zijn en zo leer je het hanteren. Mij lukte dat ook, ik gun je dat jij het ook kunt. En je mag hier natuurlijk ook altijd erover schrijven!  Sterkte er mee in elk geval, je kunt het en je mag trouwens ook trots op jezelf zijn ! 

Groetjes liefs Tartan X