Heyhey!

Even een klein stukje  vooraf:

Ik ben een meisje van 15, en ik zit op de middelbare school in klas 4. Op de basisschool werd ik altijd gepest en had ik nooit vrienden. Dit heeft mij taaier en agressiever (op een positieve manier) gemaakt. Nu gaat  het goed met vrienden etc. Op de basisschool kreeg ik vwo(+) advies.  Omdat ik,  als ik dat niveau wilde doen, naar een school moest gaan waar mijn klasgenoten ook heen gingen (maar dan ander niveau) en ik dat niet wilde, ben ik naar een Havo school gegaan. Echter blijkt dit later dus een specialere route te zijn dat ik deels leer op havo niveau, en deels op vmbo gt niveau. Ook doe ik examen in vmbo gt.

Nu is het soms te makkelijk. Ik ben in de eerste en tweede klas vaak een nerd genoemd, waar ik dan gewoon nonchalant op ging reageren, want mij boeide dat vrij weinig. Maar ik doe sinds dit jaar extra werk, zo doe ik ipv 6 vakken, 7 vakken. Ook doe ik in wiskunde, economie en duits een hoger niveau, soms al MBO stof. Alleen kunnen soms klasgenoten daar vreemd op reageren. Zo van ja waarom zit je hier, ga naar een hoger niveau etc etc. Ook is het heeeel raar en onacceptabel als ik een x een 6 haal ofzo, en worden er soms grapjes gemaakt over van ja zij moet altijd een 8 of hoger anders is het niet goed. Tuurlijk mijn doel is cum laude slagen, maar ik ben ook geen tarzan. Tuurlijk gaat er wel iets wat minder,  of heb ik een x wat minder tijd/zin gehad om voor een toets te leren. Maar voor mijn gevoel mag dit gewoon niet van hun. 

Ook heb ik in  de afgelopen jaren een soort angst daarvoor opgebouwd. Nou ja, angst? Voor mijn gevoel moet het altijd goed zijn, mag het niet fout gaan en moet het ook in een keer goed zijn. Als ik niet het hoogste heb, heb ik gefaald. Op de een of andere manier werkt mijn brein zo, maar dat is best irritant. Ik probeer het af te leren, door af en toe te zeggen van hey een 6/7 is ook goed! Maar toch voel ik weer wat knagen van ja dit kan echt niet, je bent een mislukkeling, straks krijg je geen baan, wat nou als je niet slaagt, ohhh stel dit, stel dat. Wordt ik gewoon gek van, maar ik kan er voor mijn gevoel niets aan doen. Wel probeer ik vaker leuke dingen te gaan doen, maar toch blijf ik altijd denken aan school en cijfers en huiswerk. Het verlaat mijn brein gewoon niet.  

Volgens mij heb ik alles nu wel benoemd, mocht er wat bij komen staat het in de reacties. 

(ps mijn docenten zijn ofc wel heel blij met mij, krijg alles voor elkaar maar dat brengt ook weer slechte dingen met zich mee, bijvoorbeeld jaloezie etc)

Bedankt voor het lezen!  Hebben jullie hier ook last van? Wat zijn jullie tips? Wat denken jullie dat ik kan  doen om deze gedachten te laten gaan?  Wat kan ik doen voor de ontspanning?

Alvast bedankt <3