Hey,

Ik weet het niet uit eigen ervaring, maar mijn broertje heeft AuDHD (autisme en ADHD) en toen ben ik ook ‘getest’, maar ik ben niet autistisch. In het begin was het wel een vervelende gedachte, want dat ik daar gesprekken over moest hebben, zorgde er wel voor dat ik wist dat de kans bestond. Het kan dus een aanpassing zijn voor jou en voor jouw familie als je er net achter bent, maar onthoud vooral dat het niets verandert aan hoe jij bent. Je bent nog steeds dezelfde persoon als voor dat je het wist en de diagnose is er enkel om jou te helpen.

Het lijkt me in elk geval een goed idee om te praten over jouw gevoelens en een oorzaak en een oplossing te vinden.

Het is normaal dat je het wat tijd moet geven om het te accepteren, maar ja je bent dus nog steeds dezelfde persoon, dat moet je echt onthouden. Ik denk dat de diagnose er ook juist voor kunt zorgen dat je jezelf beter begrijpt en dat je je minder ‘eenzaam’ voelt, want als je er een naam op kunt plakken, weet je dat je niet de enige bent.

Het lijkt mij erg vervelend als je familie je opeens anders bekijkt ofzo, maar ze gaan jou waarschijnlijk alleen maar willen helpen. Je moet het ook niet vertellen aan je klas. Je ouders kunnen het wel best met je leerkrachten bespreken (als je zeker bent dat je autistisch bent), maar je kunt ook aangeven dat je liever niet wilt dat andere leerlingen het weten.

Ik hoop echt dat pesten of uitschelden niet het geval is, want dat verdien je zeker niet! Je moet ook niet meteen het ergste denken, misschien zullen anderen juist meer rekening met je willen houden en stoppen met het gebruik van ‘autist’ als scheldwoord. (dat vind ik trouwens ook echt vervelend)

Ik hoop dat het goedkomt met jouw situatie!

Liefs, Salaam

Hoi, 

Ik was nog iets belangrijk vergeten: je bent niet minder waard omdat je autisme hebt of juist niet. Je blijft gewoon even belangrijk, hoor! Daar kun je ook aan denken om het te accepteren. En anderen hun reacties, daar kun jij niets aan doen, dus als anderen gemeen zijn, is dat niet jouw schuld en dan moet je je daar niets van aantrekken!

Hey! 

Ik heb zelf autisme (officieel vastgesteld) en ik herken wat je schrijft, het intens aanvoelen van emoties en die punten enzo. Als autist uitgescholden worden ben ik nooit, maar lijkt me wel heel vervelend terwijl autisme niet perse negatief is. Zou het fijn zijn denk je om je te laten testen, voor wat meer duidelijkheid? 

De vragen: 

1) Ik had het zelf verwacht toen ik getest werd dus voor mij was het eigelijk een opluchting. Ik heb nu ook ondersteuning op school en een autisme coach/psycholoog. Nu ben ik vooral aan het leren hoe ik moet omgaan met alle prikkels en stress en mezelf leren kennen zonder masker. 

2) De mensen die dicht bij mij stonden, ik spreek even over vriendinnen, die gingen er goed mee om. Hun reactie was meestal 'Voor mij ben je nogsteeds hetzelfde of je nu autisme hebt of niet'. Ik heb ook wel geleerd als je dat mensen zegt, hoe vlotter jij dat zegt en hoe minder jij daar een punt van maakt hoe vlotter de ander daar op reageert. 

3) Ik ben vroeger wel gepest en uitgescholden geweest. Maar daar vind je ook weer een weg in! 

Groetjes 

Anoniem789

Hoiiii,

Ikzelf ben gediagnoseerd met autisme een paar jaar geleden. Zelf vond ik het wel fijn, ik wist eindelijk wat er '’anders'’ aan mij was en kreeg hier ook hulp voor. 

Ik heb er nog steeds vaak moeite mee, en nee, ik accepteer mezelf eigenlijk niet. De mensen om mij heen gingen hier heel chill mee om,  veel van mijn vrienden hebben ook autisme. 

Ik ben er niet mee gepest, maar ik zat ook op een fijne school. Op de middelbaar nu wordt er wel veel mee gescholden, ik heb ook al een keer ruzie gehad met iemand, dat liep uit op een gevecht :).

Ik hoop dat dit heeft kunnen helpen!

Groetjes J.