Lieve lieve lieve persoon die dit leest,
Als eerst bedankt dat je op mijn topic klikt, super lief:). Nu even over mezelf, de laatste periode is zwaar geweest, ik ben veel vrienden verloren om mee te beginnen. Eigenlijk iedereen en ook mensen om wie ik echt geef. Verder is er nog school daar gaat het slecht en heb ik enorm veel stress van, mn hoofd maakt overuren door al dat huiswerk en die toetsweken en ik word er gek van. Ook zie ik steeds meer wat mensen van mij denken, bijna niemand mag me en die mensen die me wel mogen praten weinig met me. Ik wordt erg onzeker door dit en begin met minder plezier naar school te gaan. Alles is eigenlijk kut behalve 1 ding. Dat ene meisje, ik vind dr al bijna 2 jaar leuk en dat is aan de ene kant mooi en de andere zwaar kut. Ik ken dr nu goed en weet dat wat ik wil voor de toekomst is wat zij ook wil en wat ik leuk vind zij ook leuk vind en dat we dezelfde muzieksmaak hebben. Maar toch wees ze me af, en dan denk je waarom? Nou mn uiterlijk, ik ben lelijk heeeeeeeeeeel lelijk. Met de dag begin ik mezelf eigenlijk steeds meer en meer te haten en mn hart steeds meer te dragen terwijl hij eigenlijk wel in duizenden stukjes kan barsten. Nu komen er weer vaak gedachtes op, gevaarlijke gedachtes die je eigenlijk niemand gunt. Maar toch vind ik het goed zo, ik heb nu echt wel gezien dat ik niks waard ben dus dat hoeft iedereen me niet nogsteeds elke dag te zeggen. Hun zijn gewoon niet goed, of ligt het toch aan mij? Ben ik echt zo anders en wordt ik daarom behandeld alsof ik niks ben? Waarom vind ik dat meisje anders en is ze speciaal maar ben ik anders maar niet speciaal? Waarom is dit zo oneerlijk? Waarom?