Hey, ik sneed mezelf 4 jaar lang.. sinds de eerste en ik ben na die 4 jaar 1 jaar clean geweest e  erg mijn best gedaan.. maar nu krijg ik nog ergere neigingen en ik denk dat ik er dus ook verslaafd aan ben, dat ik het fijn vind of iets? Ik voel de oijn namelijk nietmeer.. en het word ook steeds meer en erger.. 

je moet stoppen met snijden want het is niet goed voor je

je kan proberen om het vlinder ding te doen, dat houdt in dat als je je zo voelt dat je dan een vlinder tekend en die vernoemd naar iemand van wie je houd of erg belangrijk voor je is. Als je toch gaat snijden gaat een vlinder dood en moet je hem afwassen. 
je kan ook proberen om je mes vol te tapen met heel veel plakband en dan kost het veel moeite om de plakband eraf te halen.

ik weet niet of dit werkt maar probeer het maar

Hallo Anoniempje1910

Ik begrijp heel goed hoe je je voelt!

Ik zit er zelf ook mee en weet niet precies hoe ik ermee moet stoppen.

Maar misschien helpen mijn dingetjes jou wel!

1. Zoals @anoniempjex13 al aangaf kan je het vlinder dingetje doen.

2. Wat mij heel goed helpt is is regelmatig in gesprek gaan met de kindertelefoon ( als afleiding ) je kan kiezen of je wlt bellen of chatten!

3. Er zijn meerdere sites die je professionele hulp aanbieden, vraag eventueel een medewerker van de Kindertelefoon welke verschillende sites erzijn voor professionele hulp.

4 doe vooral iets wat je afleid en je leuk vind! Bijvoorbeeld voer een hobby uit

5. Je kan ook met een vertrouwings persoon praten als je dat liever doet. Zorg wel dat het iemand is die er echt voor je is en niet oordeeld!

Ik hoop dat ik je hiermee voldoende heb geïnformeerd.

Heel erg veel geluk

Groetjes, Ciroceca

Hey, 

Er zijn veel oplossingen zoals the butterfly project wat inhoud dat je een vlinder tekent op je arm of waar je normaal snijd/ self harm doet. Ook heb je ijs ef een elastiekje op je huid laten Knappen. Maar vooral praat erover. (als dat kan ik weet je situatie natuurlijk niet)

Heel veel succes

Hey

Ik heb mezelf ook gesneden en heb dit een lange tijd geheim weten te houden. Tot dat een meisje uit mijn klas het zag. Ik zij dat ik gekapt was door een kat. Dat meisje geloofde me niet en is dus naar mijn mentor gegaan. Uiteindelijk heb ik mijn sneeën aan mijn mentor laten zien. Ze schok er best wel van. Gelukkig had ik een hele aardige mentor. Mijn mentor heeft me nog een keer apart uit de klas gehaald en heeft toen nog al lang met me zitten praten. Uiteindelijk heeft ze niet mijn ouders gebeld maar hebben we besloten dat ik elke week ga praten met een psycholoog en dat ik ook elke week een gesprek met haar heb.

Dit heeft mij enorm geholpen. Misschien kan jij ook met je mentor in gesprek gaan.

Xx mij 

Hey,

Ik heb dit zelf ook gehad ik ben er over begon en met praten tegen me pescigoloog en nu doe ik het zo'n jaar niet meer maar denk er wel nog veel aan maar dat hoor bij het verwerkings proces waar je door moet 

Hopelijk helpt dit

Groetjes