persoonlijk denk ik dat je het heel heel heel diep van binnen voor aandacht doet. begrijp me niet verkeerd.
ik heb zelf allemaal littekens op mijn linker bovenarm van dat ik mezelf sneed. ik heb daar een alternatief op gevonden door een elastiekje te dragen en die als ik me slecht voel gewoon hard aan te trekken en dan los te laten. mijn moeder wil nooit dat ik die strakke elastiekjes draag omdat ik dan mijn hand afknel maar dan wil ik graag aan haar vragen of ze liever wil dat ik terug ga naar het snijden maar dat durf ik niet. weer even terug naar mijn littekens. bij gym moeten we een t-shirt dragen. en dan zijn die littekens duidelijk zichtbaar. ik probeer het altijd zo opvallend mogelijk te verbergen zodat er iemand naar vraag en ik alles kan vertellen.
neurie ik expres depressieve nummers in de hoop dat iemand ze kent en snapt dat er iets aan de hand is? ja, misschien.
ik heb de aandacht nodig die mij door deze sh*t helpt. de aandacht die ik als kind nooit heb gehad.
ik doe het voor de aandacht. net als jij en iedereen die problemen heeft. voor mij is die aandacht een muur die mij stopt van de keuze om alles te eindigen. dat kan het voor jouw ook zijn.
geef gewoon toe dat het niet gaat en dat je hulp nodig hebt. geef gewoon toe dat je aandacht nodig hebt om niet op te geven. geeft gewoon toe dat je het niet alleen kan.
je mag aandacht zoeken zolang je het niet verkeerd gebruikt.
ik ben 13 en was sinds kort begonnen aan sh.
Eerst wist ik dat ik het deed voor de aandacht want ik had het gevoel dat niemand me mocht/ hoorde en dat iedereen tegenover me stond. ik hoopte zo dat iemand het zou opmerken, zodat die gene mijn verdriet zou zien. Nu ben ik zo boos op mezelf dat ik het doe voor aandacht dat ik mezelf ga snijden omdat ik het voor aandacht doe, terwijl er mensen zijn die er echt mee struggelen en daarom doe ik het. Maar diep van binnen denk ik dat iedereen het zoiezo een beetje voor de aandacht doet, ookal wil je het of zie je het niet.
xx b
Heyy
Ik doe ook aan sh maar ik praat er met een vriendin over die er een paar maanden clean van is. Het is kut, dat weet ik. Maar je moet er doorheen. Kijk, als die 2 “vriendinnen” je verlaten terwijl je moeite hebt met jezelf, dan moet je erover gaan nadenken ofdat het wel echt je vriendinnen zijn. Miss kan je ook bellen met de Kindertelefoon. Dan heb je je verhaal verteld tegen iemand in person. Dat lost ook al best veel op.
Je kan ook proberen om je vriendinnen er niet bij te betrekken.
Groetjes, Anonymous2011M
Heyy
Ik doe ook aan sh maar ik praat er met een vriendin over die er een paar maanden clean van is. Het is kut, dat weet ik. Maar je moet er doorheen. Kijk, als die 2 “vriendinnen” je verlaten terwijl je moeite hebt met jezelf, dan moet je erover gaan nadenken ofdat het wel echt je vriendinnen zijn. Miss kan je ook bellen met de Kindertelefoon. Dan heb je je verhaal verteld tegen iemand in person. Dat lost ook al best veel op.
Je kan ook proberen om je vriendinnen er niet bij te betrekken.
Groetjes, Anonymous1207
Hallo moedige verteller,
Ik denk niet dat je het voor het zo genoemde aandacht doet. Maar dat je er mee zit en er iets is gebeurd misschien of er iets aan de hand is, en je het daar moeilijk mee hebt of je het nou door hebt waarvan het is of niet. Ik vind het zeer knap dat je het durfte te vertellen tegen je vriendin en vindt het jammer dat ze dacht dat je het voor aandacht deed want nu is het waarschijnlijk nog moeilijker om het in de toekomst tegen iemand te zeggen. Omdat je dacht dat ze je zou steunen, helpen maar ze dat niet deed en je vertrouwen nu misschien is beschadigd.
Maar ik wil je ook advies geven. Mijn advies is ga er over praten met je ouders, vertrouwens persoon, docent die je goed vertrouwd of als je wil een psychiater of hier op dit forum.
Ik hoop dat je iemand vindt die je weer kan vertrouwen en het op kan lossen.
Veel sterkte succes en hoop van
De vliegende banaan,
hey je bent zeker geen aandacht zoeker
Ik ben een meisje van 13 en ik doe ook aan sh ik heb dit ook ooit tegen een vriedin gezegd die ook zei dat ik gewoon aandacht zocht en opp haar wou lijken omdat zij het ook deed maar dat wist ik niet eens ik heb me hier heel lang heel slecht over gevoeld maar toen ben ik stil aan gaan beseffel dat als ze mij niet wilt geloven dat het niet goed met mij gaat dat ze daan het niet waard is om mijn vriendin te zijn en ik kan nogsteeds wakker liggen door dingen die zei toen heeft gezegd want het heeft tijd nodig ook al zijn het maar woorde
dus jij zoekt geen aandacht zijn zei die je gewoon niet waard zijn jij verdient veel beter als hun
doe gwn geen self harm. en gooi je stenelymes weg
Hallo,
Probeer het niet te doen. Praat met je ouders, de kindertelefoon of een psycholoog om jezelf te helpen. Geef je Stanley mes aan je ouders, ze willen wel dozen openmaken 
. Er is een reden dat je het doet. Bespreek het met iemand. Het is moeilijk, maar als je eenmaal begint, dan wordt het hopelijk wat makkelijker.
Veel succes,
PeterDeLekkere
doe gwn geen self harm. en gooi je stenelymes weg
makkelijker gezegd dan gedaan
als je zelf niet denkt dat je het voor aandacht doet,
zal je dat ook niet per ongeluk voor aandacht doen.
het kan natuurlijk ook zijn dat je ooit bent begonnen voor aandacht,
en dat het toen omsloeg naar een niet voor aandacht bedoelde verslaving.
zo ben ik ook als klein kind begonnen, om er vervolgens als tiener
weer in terug te vallen, omdat het toch wel zo een fijne manier was
om met alles te dealen.
hier is niks raars aan en je bent heus niet de enige.
als het wel voor aandacht is, is dat een ander iets, er is een quote die ik daarvoor me je wil delen:
“ a healthy person wishing to be ill, was never fully healthy to begin with.”
wat ik probeer met die quote uit te leggen is dat als je hulp nodig hebt,
en dit de enige manier om hulp te krijgen is/lijkt,
heb je die hulp ook broodnodig.
als je het niet voor de aandacht doet,
en je iemand mee vraagt mee te gaan om daarnaar te kijken.
betekent dat niet dat het voor aandacht is, het kan namelijk best eng zijn,
om ernaar te kijken, omdat dat je vlink overhoop kan schoppen, met gedachten als:
‘Wat als ik erdoor getriggert door wordt om weer mezelf te bekrassen?”
“wat als het wel ontstoken is? en wat moet ik er dan mee doen?”
“ wat als het nooit heelt en het altijd littekens zijn?"
“wat als ik mijzelf voor altijd onder blijf krassen?”
en honderden van dat soort gedachten kunnen allemaal tegelijk door je hoofd schieten,
en dat gevoel is al eng opzich!
dan kan het fijn zijn om iemand bij je te hebben, die ervoor kan zorgen dat je niet weer jezelf onder
krast, of je kan troosten als je rot voelt.
succes! met het helen, mentaal en fysiek,
met school,
met je vrienden,
met je hobby
en bovenal met je toekomst, want die komt er,
geloof me, wat je ook gaat doen, je gaat het geweldig doen.
Het is heel normaal om het voor aandacht te doen. Sommige mensen zeggen misschien van niet maar je wilt gewoon aandacht zodat mensen zien dat je mentaal niet oke bent. Meeste mensen die self harm doen doen het dus voor aandacht ze willen gezien worden en ze willen hulp krijgen. Natuurlijk zijn er ook mensen die het doen voor een andere reden maar aandacht speelt altijd een grote rol. Niemand die mentaal oke is denkt hey laat ik mezelf pijn gaan doen. Er zit altijd wat achter dus iedereen die denkt dat ze een aansteller zijn omdat zij het niet erg hebben of dat ze zicht niet erg snijden. Voel je aub niet zo die gevoelens kunnen leiden tot ergere dingen.
Veel succes met je leven en als je last heb van mentale problemen dan hoop ik dat je beter wordt 
