persoonlijk denk ik dat je het heel heel heel diep van binnen voor aandacht doet. begrijp me niet verkeerd.

ik heb zelf allemaal littekens op mijn linker bovenarm van dat ik mezelf sneed. ik heb daar een alternatief op gevonden door een elastiekje te dragen en die als ik me slecht voel gewoon hard aan te trekken en dan los te laten. mijn moeder wil nooit dat ik die strakke elastiekjes draag omdat ik dan mijn hand afknel maar dan wil ik graag aan haar vragen of ze liever wil dat ik terug ga naar het snijden maar dat durf ik niet. weer even terug naar mijn littekens. bij gym moeten we een t-shirt dragen. en dan zijn die littekens duidelijk zichtbaar. ik probeer het altijd zo opvallend mogelijk te verbergen zodat er iemand naar vraag en ik alles kan vertellen.

neurie ik expres depressieve nummers in de hoop dat iemand ze kent en snapt dat er iets aan de hand is? ja, misschien.

ik heb de aandacht nodig die mij door deze sh*t helpt. de aandacht die ik als kind nooit heb gehad.

ik doe het voor de aandacht. net als jij en iedereen die problemen heeft. voor mij is die aandacht een muur die mij stopt van de keuze om alles te eindigen. dat kan het voor jouw ook zijn. 

geef gewoon toe dat het niet gaat en dat je hulp nodig hebt. geef gewoon toe dat je aandacht nodig hebt om niet op te geven. geeft gewoon toe dat je het niet alleen kan.

je mag aandacht zoeken zolang je het niet verkeerd gebruikt.

Heyy

Ik doe ook aan sh maar ik praat er met een vriendin over die er een paar maanden clean van is. Het is kut, dat weet ik. Maar je moet er doorheen. Kijk, als die 2 “vriendinnen” je verlaten terwijl je moeite hebt met jezelf, dan moet je erover gaan nadenken ofdat het wel echt je vriendinnen zijn. Miss kan je ook bellen met de Kindertelefoon. Dan heb je je verhaal verteld tegen iemand in person. Dat lost ook al best veel op.

Je kan ook proberen om je vriendinnen er niet bij te betrekken.

Groetjes, Anonymous2011M

Hallo moedige verteller,

Ik denk niet dat je het voor het zo genoemde aandacht doet. Maar dat je er mee zit en er iets is gebeurd misschien of er iets aan de hand is, en je het daar moeilijk mee hebt of je het nou door hebt waarvan het is of niet. Ik vind het zeer knap dat je het durfte te vertellen tegen je vriendin en vindt het jammer dat ze dacht dat je het voor aandacht deed want nu is het waarschijnlijk nog moeilijker om het in de toekomst tegen iemand te zeggen. Omdat je dacht dat ze je zou steunen, helpen maar ze dat niet deed en je vertrouwen nu misschien is beschadigd. 

Maar ik wil je ook advies geven. Mijn advies is ga er over praten met je ouders, vertrouwens persoon,  docent die je goed vertrouwd of als je wil een psychiater of hier op dit forum. 

Ik hoop dat je iemand vindt die je weer kan vertrouwen en het op kan lossen.

Veel sterkte succes en hoop van

De vliegende banaan,

doe gwn geen self harm. en gooi je stenelymes weg👍