Hoi,
Ik heb een zusje van 9 jaar die (klassiek) autistisch is, en die af en toe er op mijn zenuwen werkt. Zelf ben ik 14, maar zet ze vaak een grote op naar mij en mijn ouders. Dit vind ik niet kunnen (vooral naar mijn ouders toe). Er zijn momenten dat we heel leuk doen, met veel gelag, maar als het dan te veel wordt, krijgt ze een soort van woede aanval. Vroeger smeet ze ook dingen door de kamer, dat is nu gelukkig wat minder, maar ze slaat of schopt je wel. Ook als je bijvoorbeeld een grapje maakt, dan begrijpt ze dat verkeerd. Ik snap best dat het voor haar erg lastig is, maar ik kan me af en toe niet inhouden. Ik weet dat ik rekening moet houden met haar autisme en dat ik haar (bij negatieve handelingen) moet negeren, maar dat vind ik erg lastig en ik verwacht ook meewerking van haar kant. Ik heb dit al meerdere keren met mijn ouders besproken, maar het lukt ons niet om geschikte hulp te vinden. Vroeger zaten we bij Lucretia, maar dat was niet echt een succes...Het raarste vind ikzelf dat mijn zusje bij andere mensen / familie en op school hartstikke lief is, en thuis vaak zo gemeen en egoïstisch.
Heeft iemand tips hoe ik beter met het gedrag van mijn zusje om kan gaan? En hoe zij haar gedrag kan verbeteren? Zijn mijn ouders misschien te streng of niet consequent genoeg? Ze liep een tijd regelmatig weg van huis zonder wat te zeggen, terwijl de afspraak was dat ze dat doet als ze naar buiten gaat... Ze is vaak hondsbrutaal. Ze vind het lastig om regels te onthouden (of ze is te koppig(?))
Alvast bedankt!
E.
Bladzijde 1 / 1
Lucretia moet Lucertis zijn. (Autocorrectie?)
Hey, ik weet eigelijk geen tips maar ik heb zelf een gedrags stoornis dus ik kan je wel uitleggen waarom je zusje bij andere wel zo lief is. Bij autistische mensen is verrandering heel moeilijk en daar moeten ze heel lang aan wennen. Ze kent jou al heel haar leven en ze weet dus dat ze bij jou zich zelf kan zijn. Want dat is moeilijk voor veel autisten. Bij mensen uit haar klas of school kan ze nog niet haar zelf zijn en is ze waarschijnlijk nog steeds aan het "wennen" aan de groep maar die groep is volgend jaar weer anders dus dat blijft zo door gaan.
Hoihoi,
Ik heb zelf Asperger, dus ook autisme. Ik snap heel goed dat dit vervelend voor jou is!
Je ziet best vaak bij mensen met autisme en hoogsensitiviteit dat ze op school ''normaal'' lijken en doen en dan thuis helemaal los gaan. Dus dan worden ze thuis super boos, agressief of extreem moe. Mijn verklaring hiervoor is, is dat school best een hele opgave is. Veel prikkels, veel mensen. Thuis komt alles er dan gewoon uit. Hier kan ze oprecht niks aan doen. Dit is vervelend voor jou, maar nog vervelender voor haar. Zij kampt met deze gevoelens en weet er geen raad mee.
Grapjes zijn soms best lastig, omdat er vaak sarcasme in verwerkt zit. Mensen met autisme zijn geneigd dingen letterlijk op te vatten en snappen die grapjes dan vaak niet. Ik heb ook echt al een aantal keer knallende ruzie thuis gehad, omdat ik een sarcastisch grapje serieus nam en m'n vader dat niet door had. Onbegrip is een grote boosdoener.
Mensen met autisme lijken vaak egoïstisch, terwijl ze dat helemaal niet hoeven te zijn. Egoïsten zijn met zichzelf bezig, autisten zijn vooral niet met anderen bezig. (Daar zit een wezenlijk verschil in.) Daarom lijken we egoïstisch. Het komt niet echt in ons op om een ander aan het woord te laten, even te helpen of iemand een knuffel te geven. We missen die sociale schakeling. Ook daar kunnen wij helaas niks aan doen.
Het is voor jou lastig om jou aan te passen. Dat snap ik helemaal, dat is ook lastig. Wat je wel moet bedenken, is dat jouw zusje, zich al veeeeeel meer aanpast dan jij om überhaupt te kunnen functioneren. Veel dingen waar jij niet over nadenkt, zijn niet normaal voor mensen met autisme en vereisen aanpassing van onze kant. Deze wereld is niet autisme vriendelijk en dat is heel vermoeiend.
Natuurlijk kan therapie wel helpen. Ik denk wel dat mensen jouw zusje kunnen helpen. Je kunt zeker leren om je woede beter te controleren. Dat heb ik ook geleerd. (Al zal dit altijd een gevoelig puntje blijven.) De hulpinstellingen (of hoe je dat ook noemt) verschillen meestal per provincie. Ik zit zelf bij een hulpinstelling die bekend is in mijn provincie. Er bestaan tegenwoordig ook best veel autismecentra is Nederland waar ze gespecialiseerd zijn in autisme. Je hebt vast al eens gegoogeld, maar misschien nog eens googelen terwijl je je provincie vernoemd? Anders kun je ook naar de huisarts van je zusje gaan. Zij hebben mij ook doorgestuurd naar zo'n hulpinstantie.
Ik denk niet dat je zusje het lastig vindt regels te onthouden, dat lijkt me raar. Mensen met autisme zijn vaak juist heel erg gesteld op regels, maar ja, niet iedereen. Ik kan niet voor je zusje spreken. Het kan ook zijn dat de regels gewoon niet aansluiten bij wat zij kan door haar autisme en dat ze ze daarom negeert. Maar wederom kan ik niet voor haar spreken.
Iedereen is anders, dus ook iedereen met autisme. Wat ik heb uitgelegd klopt voor de meeste autisten, misschien dus niet voor je zusje. Ik zou het altijd nog even bij haar navragen, maar ik hoop dat dit in ieder geval heeft geholpen!
Gr. Pin
Ik heb zelf Asperger, dus ook autisme. Ik snap heel goed dat dit vervelend voor jou is!
Je ziet best vaak bij mensen met autisme en hoogsensitiviteit dat ze op school ''normaal'' lijken en doen en dan thuis helemaal los gaan. Dus dan worden ze thuis super boos, agressief of extreem moe. Mijn verklaring hiervoor is, is dat school best een hele opgave is. Veel prikkels, veel mensen. Thuis komt alles er dan gewoon uit. Hier kan ze oprecht niks aan doen. Dit is vervelend voor jou, maar nog vervelender voor haar. Zij kampt met deze gevoelens en weet er geen raad mee.
Grapjes zijn soms best lastig, omdat er vaak sarcasme in verwerkt zit. Mensen met autisme zijn geneigd dingen letterlijk op te vatten en snappen die grapjes dan vaak niet. Ik heb ook echt al een aantal keer knallende ruzie thuis gehad, omdat ik een sarcastisch grapje serieus nam en m'n vader dat niet door had. Onbegrip is een grote boosdoener.
Mensen met autisme lijken vaak egoïstisch, terwijl ze dat helemaal niet hoeven te zijn. Egoïsten zijn met zichzelf bezig, autisten zijn vooral niet met anderen bezig. (Daar zit een wezenlijk verschil in.) Daarom lijken we egoïstisch. Het komt niet echt in ons op om een ander aan het woord te laten, even te helpen of iemand een knuffel te geven. We missen die sociale schakeling. Ook daar kunnen wij helaas niks aan doen.
Het is voor jou lastig om jou aan te passen. Dat snap ik helemaal, dat is ook lastig. Wat je wel moet bedenken, is dat jouw zusje, zich al veeeeeel meer aanpast dan jij om überhaupt te kunnen functioneren. Veel dingen waar jij niet over nadenkt, zijn niet normaal voor mensen met autisme en vereisen aanpassing van onze kant. Deze wereld is niet autisme vriendelijk en dat is heel vermoeiend.
Natuurlijk kan therapie wel helpen. Ik denk wel dat mensen jouw zusje kunnen helpen. Je kunt zeker leren om je woede beter te controleren. Dat heb ik ook geleerd. (Al zal dit altijd een gevoelig puntje blijven.) De hulpinstellingen (of hoe je dat ook noemt) verschillen meestal per provincie. Ik zit zelf bij een hulpinstelling die bekend is in mijn provincie. Er bestaan tegenwoordig ook best veel autismecentra is Nederland waar ze gespecialiseerd zijn in autisme. Je hebt vast al eens gegoogeld, maar misschien nog eens googelen terwijl je je provincie vernoemd? Anders kun je ook naar de huisarts van je zusje gaan. Zij hebben mij ook doorgestuurd naar zo'n hulpinstantie.
Ik denk niet dat je zusje het lastig vindt regels te onthouden, dat lijkt me raar. Mensen met autisme zijn vaak juist heel erg gesteld op regels, maar ja, niet iedereen. Ik kan niet voor je zusje spreken. Het kan ook zijn dat de regels gewoon niet aansluiten bij wat zij kan door haar autisme en dat ze ze daarom negeert. Maar wederom kan ik niet voor haar spreken.
Iedereen is anders, dus ook iedereen met autisme. Wat ik heb uitgelegd klopt voor de meeste autisten, misschien dus niet voor je zusje. Ik zou het altijd nog even bij haar navragen, maar ik hoop dat dit in ieder geval heeft geholpen!
Gr. Pin
Hoi! Even een korte toevoeging: Ik denk dat je zusje thuis zo doet, omdat ze daar meer zichzelf kan zijn en zich juist veilig voelt. Ze kan zich bij jullie thuis laten gaan, maar bij haar vriendinnen speelt ze een 'toneelstukje'.
Groetjes,
J.
Groetjes,
J.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
