Altijd probeer ik er te zijn, ik probeer te helpen als het nodig is en ik probeer zo veel mogelijk positieve energie uit te stralen. Ook als ik er zelf even doorheen zit doe ik dat nog, het maakt mij niet uit hoe ik mijzelf voel, als andere maar blij zijn!
Zo doe ik het al ongeveer 1,5 jaar, maar het werkt dus niet. Ik geef alle hulp en liefde aan mijn zus (18) die ik in mij heb. En ik weet dat heel veel mensen om haar heen dat ook doen en zich heel veel zorgen om haar maken. En toch wil ze niet meer leven, wat ik ook zeg of doe. Ze heeft niet eens door hoeveel mensen om haar geven en hoeveel ze voor haar doen.
Je hoeft maar 1 dingetje verkeerd te zeggen en het gaat al fout, begint ze weer met die verschrikkelijke dingen te zeggen. Ik zal even een paar voorbeelden geven wat ze dan zegt (ALS JE DIT NIET WILT LEZEN MOET JE EVEN DOOR TOT DE WITREGEL!!!)
- Ik spring morgen voor de trein
- Ik spring de auto uit
- Ik had voor die auto moeten springen
- Ik vermoord mijzelf en het is jou schuld (tegen mij of mijn moeder)
- Ik steek in mes in mijn keel
- Ik steek mijzelf neer, hoe zal ik het doen, in mijn keel, pols of borst?
- Ik steek mijzelf neer voor Beau’s ogen en dat is jou schuld (mijn moeder)
- Ik vermoord mijzelf en ik stuur daar foto’s en video´s van naar Beau
- Als je 113 belt of als je hulp zoekt voor mij (mijn zus dus) is mijn leven sowieso voorbij.
Ga zo maar door….
Ik heb letterlijk geen idee meer wat ik moet doen, altijd vrolijk doen lukt mij nog maar net. (Altijd als ik moet huilen hou ik mij in totdat ik alleen ben)
Ik hoop dat ik zo een beetje genoeg heb verteld. Heeft iemand een idee wat ik kan doen??
Beauuutje