Hoi,
School had mijn ouders dus uitgenodigd voor een gesprek over mijn snijden, eetstoornis en zelfmoordgedachtes. Nu doet iedereen thuis dus heel raar tegen me. Mijn vader probeert ineens over mijn gevoelens enzo te praten, terwijl we al een halfjaar eigenlijk niets tegen elkaar gezegd hebben. Mijn moeder is heel boos en wil niet meer tegen me praten.
Ze zorgen er alleen maar voor dat ik nog meer dood wil. Ik ga vanmiddag naar een of andere noodhulp, maar ik denk niet dat het gaat helpen. Ik wil nu alleen mijn mentor zien, maar ik voel me ook schuldig dat ik haar lastig val met al dit gedoe.
Dankjewel voor het lezen,
liefs SirA
