Dat je moeder boos is, is natuurlijk niet zo mooi, maar je vader probeert je te helpen. Probeer je dan ook open te stellen voor die hulp, want zm is echt niet de beste optie om uit deze situatie - wat die ook is - te komen.

Je mentor schijnt voor jou echt een vertrouwenspersoon te zijn. Dat is goed om te horen. Ik denk dat je je niet te schuldig hoeft te voelen om de hulp en aandacht die je van haar vraagt. Anderzijds is het nu natuurlijk wel vakantie dus contact zal misschien iets lastiger gaan.

Mocht je je wel nog schuldig blijven voelen, dan kan je dat misschien een keer aan haar voorleggen, opdat zij zelf aan kan geven wat zij wel en niet wil. Succes!