hi ik heb een vraagje. mijn vader heeft gister ( 20 juni 2016) zelfmoord gepleegd. ik weet niet hoe ik m'n gevoelens nu moet uiten. ik kan niet huilen ik kan niet boos zijn helemaal niks.. is dit normaal of is dit raar??
loveee Floortje
Bladzijde 1 / 1
Hoi Floortje,
Jeetje, wat heftig, gecondoleerd! Ik vind het niet raar dat het je op dit moment niet lukt om je gevoelens niet te uiten. Het zou misschien kunnen dat je nog zo in shock bent dat je onbewust je gevoelens onderdrukt. Dat zal nog wel komen. Het is in ieder geval erg goed om er nu ook al met andere mensen over te praten, dat zal de klap die er komt als je gevoelens wel boven komen hopelijk toch wat minder heftig maken. Heel veel sterkte!
Jeetje, wat heftig, gecondoleerd! Ik vind het niet raar dat het je op dit moment niet lukt om je gevoelens niet te uiten. Het zou misschien kunnen dat je nog zo in shock bent dat je onbewust je gevoelens onderdrukt. Dat zal nog wel komen. Het is in ieder geval erg goed om er nu ook al met andere mensen over te praten, dat zal de klap die er komt als je gevoelens wel boven komen hopelijk toch wat minder heftig maken. Heel veel sterkte!
- quote verwijderd door de Kindertelefoon-
bedankt ik zal het doen xx
bedankt ik zal het doen xx
Hey,
Super heftig dat je dit hebt moeten meemaken!
Gecondoleerd.
Ik dat dat t heel normaal is dat je nu niet weet wat je met je gevoelens moet, of wat je presies voelt. Wat is er gebeurd is super heftig! Gun jezelf de tijd om het langsaam te verwerken. Zijn er mensen met wie je erover kan praten? Mensen in jou omgeving zullen voor een deel met dezelfde gevoelens worstelen, en je in ieder geval begrijpen. Door te praten kan je langsaam gaan snappen wat je voelt en t een plek geven, en dat kost tijd.
Tekenen, schrijver, erover zingen, sporten, vanalles kan helpen. Kijk wat bij jou past. Iedereen verwerkt dingen op z'n eigen manier en dat is okey.
Heel veel sterkte!
Kus,
Super heftig dat je dit hebt moeten meemaken!
Gecondoleerd.
Ik dat dat t heel normaal is dat je nu niet weet wat je met je gevoelens moet, of wat je presies voelt. Wat is er gebeurd is super heftig! Gun jezelf de tijd om het langsaam te verwerken. Zijn er mensen met wie je erover kan praten? Mensen in jou omgeving zullen voor een deel met dezelfde gevoelens worstelen, en je in ieder geval begrijpen. Door te praten kan je langsaam gaan snappen wat je voelt en t een plek geven, en dat kost tijd.
Tekenen, schrijver, erover zingen, sporten, vanalles kan helpen. Kijk wat bij jou past. Iedereen verwerkt dingen op z'n eigen manier en dat is okey.
Heel veel sterkte!
Kus,
hey
ik weet dat het nu een jaar geleden is, maar k ga nu door hetzelfde heen en misschien kunnen we samen praten erover
ik weet dat het nu een jaar geleden is, maar k ga nu door hetzelfde heen en misschien kunnen we samen praten erover
Hoi Anne, sorry het is nu een jaar later, maar ik wil er nog steeds over praten..
Ik snap erg goed hoe je je voelt het is totaal niet de zelfde situatie maar wel de zelfde reactie: toen mijn opa kanker hat en ik daar achterkwam kon ik ook niet huilen niet verdrietig zijn sterker og ik voelde niks....
Het verdriet kwam Laater toen hij geopereerd werd en ik in het zieke huis mocht komen kijken maar dat wou ik niet wand het was te gevoelig voor mij.
Wat het is: het is nog niet lang gebeurd je kan ales niet goed verwerken en daardoor heb je een tijdelijke shutdown van gevoelens. Die komen laater wel weer terug naar nu voel je je even schuldig omdat je niet verdrietig bent maat dat hoeft niet dat komt nog wel maar dit verwerken is erg lastig...
Ik vind dit echt heel erg voor jou en jou gezin en famielie heel veel sterkte gewenst
Het verdriet kwam Laater toen hij geopereerd werd en ik in het zieke huis mocht komen kijken maar dat wou ik niet wand het was te gevoelig voor mij.
Wat het is: het is nog niet lang gebeurd je kan ales niet goed verwerken en daardoor heb je een tijdelijke shutdown van gevoelens. Die komen laater wel weer terug naar nu voel je je even schuldig omdat je niet verdrietig bent maat dat hoeft niet dat komt nog wel maar dit verwerken is erg lastig...
Ik vind dit echt heel erg voor jou en jou gezin en famielie heel veel sterkte gewenst
dankje
Hey,
Ik hoop dat het nu wat beter gaat met het verwerken van je vader. Ik snap dat het waarschijnlijk nooit meer echt goed gaat en dat je altijd aan hem blijft denken.
Persoonlijk heb ik nooit een sterfgeval van mijn ouders, broers of zussen meegemaakt maar mijn geliefde oppas heeft een paar jaar geleden zelfmoord gepleegd en ik zit nu op school naast haar huis en dat zijn momenten dat ik aan haar moet denken.
Als je moet praten dan kan dat met mij ook heb geen oordelen over hoe en wat..
Groetjes alphaWolf
Ik hoop dat het nu wat beter gaat met het verwerken van je vader. Ik snap dat het waarschijnlijk nooit meer echt goed gaat en dat je altijd aan hem blijft denken.
Persoonlijk heb ik nooit een sterfgeval van mijn ouders, broers of zussen meegemaakt maar mijn geliefde oppas heeft een paar jaar geleden zelfmoord gepleegd en ik zit nu op school naast haar huis en dat zijn momenten dat ik aan haar moet denken.
Als je moet praten dan kan dat met mij ook heb geen oordelen over hoe en wat..
Groetjes alphaWolf
Dankje en sterkte! 
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
