Hey,
ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Ik begin in mijn verleden….
Ik ben nu 13 en zit in de 2e op de middelbare
Vroeg…
In groep 1 en 2 was alles wel normaal alleen ze hadden het vemmoede al naar dyslexie! Ik haat dyslexie zo er! Mijn moeder, opa, oma, broertje en oom hebben het allemaal.
Mijn vader is ziek en mag nooit meer WERKEN!
In groep 3 en 4. Het was zo vreselijk ik werd gepest door mijn bff. Ze was mijn beste vriendin maar ook de pester. De juf schreeuwde altijd naar mij en zei dat ik het niet kon en die herinneringen zijn zo ENG!
Mijn broertje heeft een schissis. Voor de mensen die niet weten wat het is. Het is een hazelip maar dat is een scheldwoord dus gebruik ik dat woord liever niet.
Nog wat grote ruzie in mijn familie. Ik kan daar nog steeds zo kwaad om worden. Want waarom IK altijd??????
in groep 5 gingen 2 bassischolen bij elkaar en werdt ik nog steeds gepest. Ik weet niet of ik het pesten kan noemen want ik vindt dat zo zielig klinken en ik wil niet meer als dat kleine meisje worden gezien.
In groep 6 ging de meester vreemd met de moeder van een vriendin! Ik was de 2e die het wist. Ik speelde er echt een hele grote rol in. En was de gene die het bekent maakte aan de wereld.
In groep 7 kreeg ik een lieve juf en eindelijk een normaal jaar. Het was het enige normale jaar in mijn leven. BEHALVE CORONA DAN!!!!!!!!!!
In groep 8 nou leuk toch weer. Die juf van groep 7 ging mee naar groep 8. Iedereen was super blij want met 7 kids met dyslexie ,1 dyscalculie ,2 ADHD, 2 autististen dat is lastig les te geven. NOU DAAR komt het de juf raakte overspannen en daar heb ik zo erg onder geleiden. Ik vertrouw niemand meer en ik wilde nooit meer gehecht raken aan een docent echt nooit meer!!!!!!!
Toen kwam ik op de beste middelbare vindt ik zelf 
. Toen kwam die STOMME FRANS DOCENT. ik huil nu ik dit typ…. Alleen toen kwam het zelfde verhaal weer van groep 8 maar nog heftiger.
Ik begin even vanaf het jaar:::::::::::::::;;;
Ik was best een lief rustig en vrolijk meisje. Ik liet alleen dat zien dan. Alleen ik heb ook dingen die ik echt nooit meer wil. Ik laat NOOIT MEER mijn hart open en bloot zien als je snapt wat ik bedoel. IK laat die masker weer op en als ik zelfmoordpleeg doe ik dat en laat mij nooit meer om praten echt nooit meer. Maar nu even terug….
Ik had heel veel last van dyslexie en de frans docent was ook de dyslexie coach dus ik raakte heel erg gehecht aan haar. Ze snapte mij altijd en deed ook dingen waardoor de rest van de klas mij het lievelingtje gingen noemen. Het was ook wel overduidelijk alleen zelf geeft ze dat niet toe maar ik zag hoorde altijd wat ze zei en het was echt meer moeder dochter dan docent leerling. ze kwam altijd dicht bij mij zitten en als ik het niet meer leuk vond dan trok ze een grappig gezicht.
Maar toen kwam het nieuws ze komt niet meer terug op school. De eerste keer dat ik dat hoorde begon ik te huilen wat ik elke dag doe. Ze had het niet tegen mij verteld maar wel tegen de rest van de school. Waarom zei zij het niet toen ze zo naar mij keek en ze bijna moest huilen… Het is echt zowat dit
When I hear your voice, I know I'm finally free
Every single word is perfect as it can be
And I need you here with me
When you lift me up, I know that I'll never fall
I can speak to you by saying nothing at all
Every single time, I find it harder to breathe
'Cause I need you here with me
Every day
You're saying the words that I want you to say
There's a pain in my heart and it won't go away
Now I know I'm falling in deep
'Cause I need you here with me
Every day
Toen heb ik gemaild van fijne vakantie en dat…
En toen typte zij terug van ik kom nog wel voor de vakantie nog even op school. Toen kwam alles. Ik raakte in paniek. Ze kwam het klas lokaal binnen en ik rende weg want ik raakte voor het eerst zo erg in paniek. Dat is al vakar gebeurt maar alsnog. Lange dag was het toen veel emoties veel gehuild en de frans docent heeft ook gehuild en gaf mij haar prive mail. ondertussen haat ze mij!!
Ik heb in de vakantie alles verteld. ik snij mijzelf. IK wil dood.
Ik haat het als mensen zeggen dat ik niet zoals de meeste meisjes ben!!! IK wil zo graag op kick boxen alleen mijn moeder. Ik ben zo vranderd ik zit dan wel op ballet maar daarnaast. Ik ben bi maar soms vraag ik mij af of ik niet een beetje jongen ben. Maar ik voel mij goed wanneer ik er uit zie als een zwarte koningin. zo´n stoere look weet je wel…. leren jas, hoge paardenstaart. Vandaag ga ik mijn haar paars maken!!!
Mijn ouders geloven mij niet maar ik heb al 4 maanden zelfmoordgedachtes snij mijzelf. Ik ben zo verandert dat zelfs de pester haar mond open trok omdat ik opeens van bloemetjes naar ja…
2 docenten zijn boos op mij maar heb nu even geen zin om dat verhaal ook nog erbij te halen. Ik ben mentorloos soort van. De oud-frans docent haat mij terwijl ik haar iedere dag nog mis. ( ik ben weggelopen )
Ik ben verdwaalt in het donker!!!!!
Ik wil geen hulp. ik wil niet meer mensen kwetsen. IK heb niemand meer nodig en ik wil nooit meer iemand nodig moeten hebben. IK ben nu de gene die mag schreeuwen en mag zeggen dat het haar niet boeit.
Hoe
wat
waar
wanneer
en waarom
IK SNAP ER echt helemaal niets meer van.
IK wil gewoon vluchten.
IS het normaal dat ik steeds denk van: ik lieg, ik bedrieg en vlucht. Is het normaal dat ik mijzelf heel hard aan het puchen ben? Hoe kan ik ooit laten zien dat ik niet meer ben zoals ik vroeger was.
