Bedankt om dit te lezen

Hallo ik ben Arno, 15, en ik heb er zowat genoeg van. Iedere dag irriteert hij mij juist genoeg om elke dag voor mij te verpesten. Het mag de beste dag van mijn leven zijn( beste punten op een examen, gekust met het lief van mijn dromen) maakt niet uit wat er die dag gebeurt, hij ziet altijd de kans om mijn dag te verpesten. Ik woon al bijna 8 jaar bij hem en zelfs bij onze eerste ontmoeting klikte het al totaal niet. Ik snap niet waarom mijn moeder bij hem blijft wanneer ze zo veel beter kan krijgen. Ze zegt omdat hij "eerlijk" is. Komaan, er zijn toch nog zo veel mannen die ook eerlijk zijn. Maar ja ze heeft hem gewoon gezien op het werk. Ik kan hem gewoon niet uitstaan. Ik speel mijn games meestal op mijn slaapkamer, en ze vragen zich af waarom ik er zo veel zit. Niet omdat ik verslaafd ben, dat is zeker! Maar mijn moeder is de beste, dat wel, maar haar smaak in mannen, laten we daar maar niet meer over beginnen. En nu vandaag heeft hij zomaar beslist om mij een week zonder apparaten te zetten(gsm, ps4,...) omdat ik er teveel op zit, terwijl hij zelf niets anders doet. Ik doet het al voor zowat 8 jaar met hem en voor mij is het 8 jaar teveel. Op dit moment zou ik gewoon liever wensen dat ik niet geboren was en dat wenste ik al een paar jaar geleden ook. Ik ben vroeger speciaal naar de winkel geweest om een klein notitieboekje om erin te schrijven hoe en waar zelfmoord te plegen. Heb er dingen over opgezocht, korte en lange pijn, snelle en korte dood. Maar ik durfde het niet. Nu ik 15 ben, zou ik het misschien wel doen. En voor je het vraagt, ja ik heb met die stiefvader situatie met mijn moeder gesproken(niet de hele zelfmoordsituatie) en ze zei dat het met tijd zal beteren. Maar hoe lang nog?! Ik kan het echt niet meer aan.