Ik probeer dit zo goed als mogelijk uit te leggen als mogelijk. Mijn ouders hebben vrienden en die vrienden hebben kennissen (die wij ook kennen en vaak spreken maar we zijn geen vrienden). Deze kennissen hebben een speciale manier van opvoeden gevonden. Ze wonen op een groot landgoed en hebben een kind (jongen) van 12. Ze zonderen hem helemaal af van de buitenwereld en alles wat verdriet of somber is bestaat niet. Hij weet niet wat oorlog is, dat je ziek kan worden, hij weet niet dat mensen dood gaan en heeft vanwege zijn privéschool geen interactie met andere kinderen. Ik heb hem 2 keer ontmoet en hij kan niet sociaal doen en had zelfs moeite met praten. Hij kon niks zelf en moest zelf met zijn moeder naar het toilet (terwijl hij al 12 is). En de moeder zegt dat ze tientallen boeken heeft gelezen over opvoeding en staat er op dat dit de beste vorm van opvoeden is.
straks gaat hij naar de middelbare en dan word het onvermijdelijk dat hij ervaart hoe de wereld echt is en ik ben bang dat dat voor hem te veel is.
Is dit een vorm van kindermishandeling en kan ik hier iets tegen doen? Ik ken deze mensen niet zo goed en hun familie zegt er vaak wat van maar dan krijgt de moeder een mentale breakdown dus de familie durft ook niks er tegen te doen.
