Inbreken lijkt me stelen. Ik wilde dit eigenlijk niet vertellen omdat ik vond dat dit niets met mij te maken had, maar ik denk dat mijn tante weleens van mijn oma gestolen heeft. Ze biedt om de zoveel maanden aan om op te ruimen, en iedere keer geeft mijn oma daarna aan dat er dingen weg zijn die ze niet weg wilde hebben. De laatste keer (twee maanden geleden) was het een gouden ring en bijpassende oorbellen, de keer daarvoor een boekenlegger die ze op haar nachtkastje had gelegd.

Ik weet nog dat ik er een keer bij was en dat mijn tante een bakje met zeepjes pakte die mijn oma van hotels had gekregen en een aantal zeepjes die ik uit Corfu mee had genomen (die herkende ik aan de blauwe verpakking waar ze in zaten). Ze wilde die weg gooien, maar mijn oma wilde die houden. Vervolgens waren ze wel weg. Een week of twee later zag ik dat in blauw verpakte zeepje op de wastafel in het toilet bij haar thuis. Toen ik haar daarover confronteerde werd ze heel boos en dreigde ze met mij uit het huis zetten als ik het tegen oma zou zeggen. 'Dan hoef je niet meer terug te komen', zei ze daarbij.

Dat hierboven is het enige concrete bewijs dat ik heb, maar ik heb het vermoeden dat het wel vaker gebeurd is.

Mijn tante heeft mij nooit echt gemogen. Ik ben geadopteerd toen ik 11 maanden was en weet dus niet anders dan dat mijn oma mijn oma is. Mijn tante kreeg pas wat met mijn oom toen ik 5 of 6 was. Ik weet nog dat mijn tante meteen al liet weten dat ze niets van mij wilde weten. Zo negeerde ze me in het begin veel en praatte ze over me heen door bijvoorbeeld mijn ouders te vragen wat ik voor drinken wilde ipv het aan mij vragen. Later begon het over te gaan in een duidelijkere vorm van afgunst. Voor haar verjaardag vorig jaar nodigde ze mijn ouders uit, maar mij niet. Ze beweerde dat ze uberhaupt geen kinderen uit ging nodigen omdat dat te druk zou worden, maar de andere nichtjes en zelfs vrienden van haar eigen kinderen mochten wel komen. Mijn ouders zijn toen ook meteen naar terug naar huis gegaan omdat ze dat niet vonden kunnen. In datzelfde jaar nodigde ze weer mijn ouders uit maar mij niet. Ze zeiden dat ze alleen zouden komen als ik ook mocht komen, en uiteindelijk stemde mijn tante daarmee in. Maar toch dekte ze de tafel voor 9 (haar gezin van vier, mijn grootouders aan die kant en mijn ouders). Toen ik ook mee kwam zei ze dat ze dacht dat ik wel wat anders te doen had. Ze had "niet op mij gerekend". Met duidelijke tegenzin zette ze er een bord bij.

Doet het me wat? Nee. Maar ik vind het wel vervelend. Ik ga intussen niet meer naar verjaardagen van mijn tante. Bij verjaardagen van mijn oom en nichtjes kom ik altijd wel even langs voor een kopje thee en als mijn nichtjes jarig zijn krijgen ze altijd een kleinigheidje. Maar ook dan kan mijn tante het niet laten om te zeggen dat ze niet op me gerekend had. Ook zegt ze dan weleens dingen als "We redden het ook wel zonder jou, hoor' of 'als je wat anders te doen hebt, ga dat vooral doen.'