Was ik echt zo bijzonder? Geef ik mensen echt geluk? Kan ik echt mensen die zelfmoord gedachtes hebben de hoop van het leven terug laten krijgen, door puur en alleen te zijn wie ik echt ben?
Tuurlijk ben je een bijzonder persoon! Ik bedoel goed-bijzonder en niet raar-bijzonder hoor:p
Ik vind het heel erg voor je dat je ouders zo zijn. Dat verdien je niet! Wel fijn dat je een plek gevonden hebt waar je in past. Ik hoop dat je wat bezoekjes daar kan brengen:D
En wat moet ik dan nu? Zonder hun? Zonder de mensen die mij overeind houden? Ik was echt gelukkig daar, ja, ik moest hard werken, ja ik had het moeilijk, maar ik was gelukkig, want het is daar echt niet perfect, maar perfect is het ergens.
@OnlyMe, ik ken jou als een heel dapper, sterk en zelfverzekerde meisje! Blijf sterk! Stay strong! Ook als het even tegenzit met je ouders:).
Als het echt niet goed gaat bij je thuis kan je altijd (Echt altijd! 24/7) met de Veilig Thuis bellen -> https://veiligthuis.nl/ of je kan met fier chatten als er bij jouw thuis geweld is en natuurlijk kan je ook chatten met de kindertelefoon. Misschien is de terugchat iets voor jou?
Liefs xxx Banaantje <3
Hoi @OnlyMe ,
het is allemaal wat...zit je op een plek waar je je het naar je zin hebt, moet je weer weg…
maar ja, kennelijk hebben ze die plek weer hard nodig om iemand anders te helpen en zijn zij er van overtuigd dat jij het nu zelf weer kan, met liefst wat mensen om je heen die jou steunen natuurlijk.
Hebben zij jou nog adviezen meegegeven of zijn er nog contactmogelijkheden?
Ik kan me voorstellen dat het nu ineens allemaal anders is, maar probeer er toch het beste van te maken. Als zij er vertrouwen in hebben dan zou dat niet onmogelijk zijn, toch?
Ook al zijn jouw beste vrienden nog daar, misschien kun je met ‘oude’ vrienden en vriendinnen de draad weer oppakken? Stuur ze een berichtje dat je weer thuis bent en vraag of ze zin hebben om iets af te spreken of iig dat jullie weer wat meer contact kunnen krijgen.
Misschien lukt het jou ook wel om nieuwe vrienden te maken waar je nu woont. Ik weet dat het nu vakantie is, dus via school zal nog even moeten wachten, maar misschien is er binnenkort een speelweek of zoiets. Andere activiteiten voor kinderen die niet op vakantie zijn bij een buurthuis ofzo.
Je zou eens op internet kunnen kijken of even langs gaan bij het buurthuis of gemeentehuis.
Vragen kan altijd, toch?
Misschien hebben ze ook nog wel gebrek aan vrijwilligers en mag je helpen bij jongere kinderen als er activiteiten zijn.
Of als er zo'n sportveldje bij jou in de buurt is zijn er misschien kinderen die het leuk vinden om samen met jou te sporten of gewoon te chillen.
Als je enkel dan tenminste weer goed is….oh ik heb wel eens bij de Action gezien dat ze van die enkelsteundingessen haha, ik weet de goeie naam niet, maar ik hoop dat je het snapt van die dingen die je om je enkel of knie of pols kan doen voor extra steun als je 'm hebt verzwikt of voordat je 'm verzwikt...die kosten geloof ik maar een paar euro, dus misschien helpt dat ook wel…
Weet je al naar welke school je na de vakantie gaat/mag?
Verder weet ik het ff niet meer en @Banaantjeeee heeft ook al veel goeie dingen opgenoemd.
En wij zijn er ook nog, maar dat is natuurlijk anders dan met jongens en meisjes irl spelen, praten en chillen.
Hé kom op hè, moed houden en nu nog een beetje beter weer en dan gaat de zon echt schijnen (letterlijk en figuurlijk).
Gr. MickeyMouse 
@MickeyMouse
Hoi, ik wil je alle steun wensen! Dit zal best heftig zijn. Maar je bent een topper, het grootste compliment is hoe ze naar je kijken en wat ze van je vinden! Ik denk ook dat dat klopt! Keep up girl ! 
Maiskolfje X
Was ik echt zo bijzonder?
Nee, je was niet bijzonder. Je Bent Bijzonder!!!
Geef ik mensen echt geluk?
jup! Mij i.i.g wel als ik al lees hoe sterk je bent! Hoe vaak heb je wel niet benoemd dat me gedichten niet lelijk zijn. Je wilt niet weten hoe speciaal dat is! Echt, je geeft mensen ontzettend veel geluk!
Kan ik echt mensen die zelfmoord gedachtes hebben de hoop van het leven terug laten krijgen, door puur en alleen te zijn wie ik echt ben?
Als ik lees hoe sterk jij bent, weet ik dat ik het ook moet kunnen! Je bent echt speciaal! Oké? Echt speciaal!
En wat moet ik dan nu?
Vechten, zoals je zo goed kan!@OnlyMe neem iets van me aan… Je bent een sterk, lief en bijzonder persoon!
Zonder hun?
Je hebt ons, de forummers, nog! En kan je niet contact met ze blijven houden?
Zonder de mensen die mij overeind houden?
Meid, je redt het wel. Ik weet het zeker. Je bent echt sterk!
Ik was echt gelukkig daar, ja, ik moest hard werken, ja ik had het moeilijk, maar ik was gelukkig, want het is daar echt niet perfect, maar perfect is het nergens.
-OnlyMe
Je kan het! Zoals al gezegd, misschien naar activiteiten in de buurt kijken? Je kan ook op een skatebaan gaan hangen. Ik heb geleerd dat je daar ook veel mensen kan ontmoeten. Mensen van je leeftijd! En echt niet alleen maar skaters hoor. Misschien proberen een beetje bij je ouders uit de buurt te blijven?
Mijn reactie verschijnt straks (hopelijk) wel!
Hoi, alles wat de anderen zeggen is helemaal top ! Ik kan er zo niks bij bedenken voor je. Heb je nog contact met die groepsleden? En ik hoop echt dat het je nu toch heel goed zal gaan en dat het zonnetje doorbreekt voor je. Misschien kun je nog ergens bij gaan ? Een leuke club ofzo of een hobby waar je samen met anderen leuke dingen doet, als dat je kan helpen 
En altijd kun je hier je gevoelens kwijt natuurlijk ! En ohja, je bent daar een topper in de groep, en hier ben je dat nog steeds !
Groetjes liefs Tartan X
Heyy @Tartan13 , sorry voor mijn extreem late reactie. Ik heb net gebeld met Ro ze heeft me alle roddels van de groep vertelt en ze heef thet behoorlijk zwaar soms, want de groep zei ze is niet ten goede veranderd, dus dat is heel vervelend. Ook heb ik met X ook iemand die daar op de groep zat geappt over onze gymdocent (lang verhaal) en we hebben veel gelachen.
Ik heb vandaag ook een berichtje van mijn mentor R ontvangen, en hij mag dus 1 of 2 keer langskomen!!! In verband met nazorg of zo. Ik heb gelijk ja gezegd, want hij is echt geweldig. Ook heb ik hem een nogal emotioneel bericht gestuurd, waar ik de privé dingen even uit ga halen en ga neerzetten hier. Dit was mijn reactie op R zijn vraag of ik het wel wilde dat hij langs zou komen.
Jaaaaa! Beter ga je langskomen! Ik heb net alle roddels van Ro weer gehoord
(Nee hoor, ik ben gewoon bij gepraat) het gaat veeeel beter nu school weer begonnen is, ik heb echt de beste school ooit! (En er zit een guy in mijn klas die probeert de gentleman uit te hangen ) Thuis is nog steeds niet mijn ding, dus ik ben gewoon op mijn kamer om (raad maar...) FANFICTION TE LEZEN!!!!!!!!!!! Jeej! Ook de logeerhuis waar we gekeken hebben was niet mijn ding, het was echt er waren alleen maar jonge kinderen of echt mensen die heel heftig het syndroom van down hadden, dus dat was totaal niet mijn niveau. Dus ik vrees dat dat echt nog heeeel lang gaat duren. Ook heb ik in mijn klas gehoord dat we ergens dit jaar naar het (inverband met privacy) ... gaan. Ik vind dat wel leuk, maar het jammere is: dan ben ik eindelijk een keer in dichtbij jullie (privacy) en nog wel zo dichtbij, dan kan ik jullie niet eens opzoeken. Ik ben gewoon bang dat ik de hele tijd aan mijn tijd op de Octopus (Nepnaam) ga denken en ik zou gewoon heel graag terug willen komen om jullie te spreken, maar ook voor Ro (ik hoorde dat ze het zwaar heeft, op school, maar ook op de groep, niet zeggen dat ik dit heb gezegd, maar ik denk dat ze echt wel wat ondersteuning kan gebruiken, ze vind het vaak minder leuk op de groep.) Verder ga ik proberen elke Zaterdag ochtend te zwemmen, om nog een beetje iets van te sporten, en ik heb het nu al 2x gedaan en de 1e keer was met M mijn zus, en de 2e keer alleen, en die 2e keer kwam mijn (extraverte) zelf weer baar buiten, want ik heb met een random man gepraat over autisme en mijn school (hij heeft gewerkt op veel scholen, en hij kent iemand van mijn leeftijd die autisme heeft) en het was echt een leuk gesprek, ik heb er echt wat van geleerd, en hij was heel open. Ik denk dat dat soort dingen heel veel uitmaken voor mij, omdat dat me iets geeft om me aan vast te houden, want ook al voel ik me thuis dan zo bedrukt, dan kan ik het huis ontvluchten en zelf nieuwe dingen leren en ervaren, en voelen hoe het is om écht vrij te zijn. Ooit was ik 1 keer weggelopen van huis, en ik heb de hele nacht over straat gezworven, en ik was vrij, echt vrij, het was niet eng, en ik weet alle veilige plekjes in mijn leefomgeving (privacy), het was niet enger dan thuis een nachtmerrie hebben over mijn ouders. (Ik ga daar nu niet in detail op in, want dat is niet zo smakelijk.) Thuis weegt alles op mijn schouders, maar zodra ik het huis ontvlucht, dan doet dat er niet meer toe. Ik ben dan mijn gestoorde autistische zelf. In de zomer vakantie toen ik net weg was, ging ik fietsen in de regen zonder jas, ik heb letterlijk gedanst in de regen (met muziek op) en gefietst totdat ik erbij neer viel. Ook nu weer ik was de zondag voor school begon was ik ergens bij een plek waar van die fonteintjes uit de straat omhoog komen spuiten (die waar kinderen in spelen als het warm is) en daar ben ik door heen gefietst, iedereen keek me eerst raar aan, maar ik was gelúkkig, ik begon hardop te lachen, en de mensen die diep in hun telefoon verscholen zaten die keken op en glimlachten, en sommigen gingen zelf hardop mee lachen. Ik geniet van die aandacht, want mij maakt het geen reet uit of ik kou vat, want ik blijf het toch wel doen. Want ook al voel ik het zelf niet altijd zo, maar ik zie en hoor overal om me heen dat ik mensen hun dag of zelfs leven een beetje beter maak. Ik begin steeds meer te beseffen hoeveel ik waard ben. Ik ben niet zoals andere mensen, op een goede manier. Ik ben zoveel meer bewust van mezelf, van de beste momenten die ik beleef, ook al zijn ze maar klein, ondanks dat ik die niet meer heb met mijn ouders, ondanks dat ik zo klein wordt gemaakt. Ik moet niet alleen opboksen tegen mijn fysieke lengte, maar ook tegen mijn mentale lengte. En ik voel daarom zo de druk om íéts te doen, Ro steunen, mensen aan het lachen maken, praten, huilen omdat ik jullie echt ontzettend veel mis, als ik in mijn kamer ben, als ik buiten ben, dan is dat allemaal mogelijk omdat het toch niet uitmaakt of mensen mij kennen, of ze denken dat ik gestoord ben, of dat soort dingen, want dan ben ik maar één ding en dat is: mezelf. Ik wil niet arrogant of vervelend overkomen, maar dit is wat ik bedoel, zo wil ik de rest van mijn leven doorbrengen, dit is een van de redenen waarom ik zo graag weg wil van mijn ouders. Ik denk dat ik in mijn hele leven me meer thuis heb gevoeld op de Octopus, dan dat ik me echt voel thuis. En om dat te beseffen doet heel veel pijn, omdat ik diep van binnen weet dat dat eigenlijk niet hoort.
Dit was hem. En elk woord wat ik hier zeg is waar. Nog steeds moet ik echt wel huilen, omdat mijn tijd daar tot nu toe de beste tijd van mijn leven was. Ik heb die plek echt in mijn hart gesloten, en ik laat hem ook nooit meer los, want het is me simpel weg teveel waard. Ik denk oprecht dat ik daar zo onbeschrijfelijk veel geleerd heb, en ik heb de beste mensen ontmoet die ik ooit zal ontmoeten, ze betekenen stuk voor stuk zoveel voor mij. Dit was even mijn update, want zonder hun weet ik nog steeds niet hoe ik verder moet.
-OnlyMe
@OnlyMe wat een mooi en gevoelig bericht! Ik ben echt onder de indruk! Komt echt uit je ziel. Thumbs up voor jou!
Groetjes liefs Tartan X
Hey @OnlyMe!
Kan je pls een update geven? Ik ben benieuwd hoe het nu gaat!
Ik weet zeker dat je niet alleen een belangrijk persoon bent voor de kinderen daar, maar ook hier op het forum! Ik voel me erg gesteund door jou!
Groetjes M.
Op verzoek van @Natureflower Hier is mijn update:
Het gaat opzichte wel goed net me, ik ben bezig met mijn kamer opruimen aangezien die vol gestampt is met spullen van de verhuizing van de Octopus (nep naam) naar huis. Ook komt mijn mentor R op bezoek binnenkort in verband met nazorg, dus daar ben ik heel blij mee, verder heb ik veel contact met 2 kinderen daar en dat is heel fijn. Thuis is het niet zo best, er word naar me geschreeuwd en ik merk dat ik gewoon niks goed kán doen. Soms lijkt het wel even leuk en gezellig, maar als een zus dan iets snauwend aan mij vraagt dan zeg ik wel gewoon op een rustige toon terug: “P, ik wil best stoppen met (bv) neuriën, maar dan zou ik het fijn vinden als je je grens de volgende keer op een normale manier aangeeft.” dit heb ik letterlijk gezegd en dan kwam mijn moeder er tussen: “Ja maar OnlyMe, het is niet meer dan terecht dat P dat vraagt.” en dan denk ook zo van, maar weet je niet hoe f*cking knap dat van mij is dat ik dat zo kalm kan aangeven. Want een jaar geleden was ik gewoon gemeen gaan lachen en harder gaan neuriën. Hiervoor was ik naar de Octopus gestuurd en gegaan, maar doe ik het dan een keertje goed is het nog niet goed, dat voelt wel echt alsof alles voor niks is geweest. School is prima en heb binnenkort een intake voor een logeer weekend 1 keer in de maand, maar dat is pas 20 september, dat was mijn update!
-OnlyMe
Wat vervelend dat het zo slecht gaat thuis, hopelijk gaat het gauw beter met je!
Ik hoop het ook @Natureflower , lief dat je het vraagt trouwens. Ik wou dat ik er iets tegen kon doen, ik voel me zo machteloos. Nu is er ook weer iets we zaten te eten (ik ben zo juist naar boven gerend) en mijn moeder begon opeens te praten over dat ik nooit aan dingen begin als ik ze niet kan, maar dat was dus vroeger en ze ziet dus blijkbaar niet dat ik nu wel juist die strijd met mezelf aan ga, het klonk echt gemeen en toen zei ik: “Mam, het klinkt niet zo aardig dus kan je er mee ophouden?” en toen ging ze dus nog door en toen zei ik: “Mam, ik gaf net wel iets aan.” maar toen zei ze: “ja maar, als ik dit of dit zeg luister jij ook niet blablabla.” en ze bleef maar door ratelen en toen ik er probeerde tussen te komen werd ik afgesnauwd, ik heb toen maar gezegd: “Het eten was heel lekker.” en ben naar boven gegaan, en ik weet dat het niet goed is van mij, maar ik heb er een punt achter gezet door de deur met een oorverdovende klap dicht te gooien. Een jaar geleden was ik het gevecht met haar aangegaan (figuurlijk én letterlijk) en nu moet ik me maar inhouden terwijl ze me steeds laat voelen alsof ik niks waard ben en alsof ik niks doe om dingen goed te maken. Sorry voor mijn depressieve humeur, maar ik voel me echt slecht op dit moment.
-OnlyMe
Hoi @OnlyMe ,
Ik vind het echt heel rot voor je!
Misschien een slechte tip, maar ik probeer soms mijn vader gewoon te ontwijken. Als ik pas laat naar school hoef ofzo sta ik echt pas op als hij weg is, en bijvoorbeeld vorig jaar toen zijn humeur echt heel slecht was, ging ik gewoon lang in de tuin of in mijn kamer zitten en wat voor mezelf doen. Nu ook best vaak nog eigenlijk, maar toen was het echt zo erg dat ik eigenlijk niet eens naar binnen/beneden durfde. Dat kan je bij jou ouders ook proberen. Niet zoals het hoort, en ik had je graag een betere tip gegeven maar die weet ik echt niet. Sorry!
Je moet dit wel aangeven woensdag hoor! Ik leef met je mee meid!
Ik wou dat ik wat voor je kon doen, maar ik heb geen ervaring, maar blijf volhouden! Ik vind het heel knap van je!
-
Is niet erg @Jesse_6567 , het is ergens wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben in dit soort situaties. Ik ben al bezig met je tip, ik kan het even allemaal niet aan, ik heb ook geweigerd om naar school te gaan vandaag, (niet door jouw reactie, die heb ik pas net gelezen) ik weet dat het inderdaad niet hoort, maar hoort schreeuwen naar je bloed eigen kind wel? Hoort het buitensluiten van je eigen kind wel? Nee, dus ik hoef me echt niet áltijd aan alle regeltjes te houden.
-OnlyMe
Bij mij is het echt minder erg @OnlyMe , maar ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt.
Met '’dat het niet hoort'’ bedoel ik dat het niet zo zou moeten gaan. Een kind moet zich gewoon veilig kunnen voelen en niet ouders daarom willen vermijden.
Sterkte vandaag, ik hoop dat het snel beter gaat. Misschien kun je een vriend/vriendin bellen om even alles kwijt te kunnen of om afleiding te hebben.
Hey,
@OnlyMe hoe is het mogelijk dat je nog bij je ouders mag wonen? Na alles wat ze bij jou doen? Naja, not my business! Ik ben het er mee eens, dat je misschien je ouders moet ontwijken.
Sterkte! Ik hoop echt dat het beter met je zal gaan!
Adios!
Hallo iedereen,
de afgelopen zijn behoorlijk zwaar geweest voor me, ik ben niet naar school geweest, mijn mentor is langs geweest, en ook nog iemand van school. Ik heb met mijn bed voor de deur geslapen, tot laat opgebleven, ik heb heel wat afgehuild. Ik voel me nog steeds niet goed en iedereen zei maar: ‘Je hebt geen toekomst meer.’ Het bezoek van mijn mentor R was fijn, maar mijn ouders zetten dus de hele tijd een act op als er therapeuten of dingen langs komen. Ik ga maandag weer beginnen met school, maar dat wordt totaal anders, ik ga 2 dagen naar school en de andere 3 werk ik thuis, ook hoef ik geen toetsen meer te maken en op school hoef ik nauwelijks te luisteren naar de uitleg. Het lijkt misschien heel chill, maar ik sta nog steeds onder hoge druk, en ik voel me alsof ik in stukken gebroken ben en over de hele wereld verspreid lig. Ik leef weliswaar nog, maar ik ben letterlijk Dead on my feet. Ik weet nog steeds niet hoe ik nu verder moet, maar ik denk ook niet dat ik dat ooit ga uitvinden, het leven, het verleden, het heden, de toekomst het is allemaal een zwart gat, een toneelstukje. Maar ik weet dat er meer wegen naar Rome leiden.
-OnlyMe
Lieve @OnlyMe ik heb geen idee welke woorden ik moet vinden om jou moed te geven en zin om sterk te blijven en ergens licht te blijven zien. Toch hoop ik en wens ik jou dat! Hoe je het schrijft is indrukwekkend en ik geneer mij soms om de dingen waar ik me druk om maak. Ik heb serieus een lichtje voor je aan en wie weet komt er iets van bij je.
Veel liefs en kracht
Groetjes liefs Tartan X
Veel sterkte!!! Jeetje wat vervelend voor je ik leef mee en 
aan jou !
Knuf Tover X
Hoi lieve @OnlyMe ,
Heel veel sterkte! Ik hoop echt dat je ouders zich bedenken en dat je weer naar een woongroep of pleeggezin mag.
Liefs,
Jesse
Hou vol @OnlyMe!
Ik schaam me soms als ik me ergens druk om maak, omdat jij het zoveel erger hebt. Ik wou dat ik je kon helpen. Hou vol meid!
-
-onnodige quote verwijderd-
Dat gevoel heb ik ook! Maar zoals gezegd het maakt jouw dingen voor jou niet minder erg. Maar ik snap je helemaal. Nogmaals veel sterkte en liefde! Iedereen eig. 
Tover xx
Hoi moderator:) bij mijn laatste reactie vind ik de quote niet onnodig. Omdat je nu niet kunt zien waar ik op reageer. Nu lijkt het net of ik hetzelfde gevoel heb als het topic en dat is niet zo . Ik heb hetzelfde gevoel als @Natureflower . Wou ik toch even verduidelijken als het mag 
Groetjes Tover
Verder ga ik met 2 kinderen van de groep een keer afspreken. En ik hoop dat ik niet te veel in tranen uitbarst als ik aan ze terug denk, want blijkbaar betekende ik echt veel voor de groep…
