De Kindertelefoon.nl

Hee,



Het zit dus zo, ik ben 15 jaar oud en heb sinds een jaartje absoluut geen behoefte meer om op vakantie te gaan.

Ik vind het veel fijner om gewoon lekker thuis mijn eigen dingetje te doen.

Als ik op vakantie ben, zie ik alleen maar nadelen; vaak slaap ik slecht, ik moet mijn binder zo'n beetje de hele dag aan terwijl het f*ing heet is buiten en een binder ook nog eens heel strak zit.

Vliegen hou ik al helemaal niet van en de douane is iets dat ik het liefste vermijd.

Ik vind het vaak wel gezellig om er te zijn en om alles te zien, maar uiteindelijk word ik er toch ongelukkig van, ik merk gewoon dat ik het liefst thuis wil zijn.

Als ik dan naar huis wil en er dus ongelukkig van word, ga ik naar de hotelkamer en ga ik mezelf snijden, omdat ik weet dat ik niet weg kan.

Vaak kan mijn hond mij wel opvrolijken, maar die gaat natuurlijk niet mee op vakantie.



Nu begon mijn vader de laatste paar dagen over vakantie te praten en waar ik naartoe wil. Ik zei tegen hem dat ik er het vrolijkst van word, als ze gewoon met z'n 2en op vakantie gaan en dat ik thuis blijf met de hond.

Ik vond het nog best redelijk klinken, aangezien zij dan lekker op vakantie konden gaan en ik thuis kon blijven, iedereen blij toch?

Nou niet dus.

Vanochtend zei mijn moeder dat mijn vader gisteravond een vlucht had geboekt, dus dat ik mijn koffers in kon pakken.

5 minuten later ging mijn moeder werken en barstte ik in tranen uit.

Ik liep naar de computer om te kijken hoelang we weggingen en waarheen.

We gaan van zaterdag tot en met donderdag! Mijn hele vakantie naar de klote.

Ik ben naar boven gelopen en heb mezelf gesneden.

Waarom luisteren mijn ouders niet naar mij?!

Als ze mij te jong vinden om alleen thuis te blijven, waarom zeggen ze dat dan niet gewoon? Dan zouden we er toch over kunnen praten?

Hier word ik gewoon doodsongelukkig van.

Ik ben nu oprecht heel boos, verdrietig en gefrustreerd, omdat ze gewoon niet van tevoren zeggen dat ze van plan zijn om echt wat te boeken. Ik heb gewoon heel erg de neiging om heel bot tegen ze te doen en absoluut te weigeren om mee te gaan. Het liefst doe ik dat niet, omdat ik het ook zonde vind van het geld, maar dan moeten ze maar een keer naar mij luisteren. Misschien als het om geld gaat, dat ze dan wel een keer naar me luisteren.