ik ben een 14 jarig meisje met allerlei problemen.

als eerst hoor ik nergens bij op school, ik heb geen vrienden en ik hoor regelmatig kinderen roddelen over mij. mijn mentor wil wel echt iets aan het pesten doen maar er worden meer kinderen gepest in onze klas en er zijn ook Pesters en meelopers in ons klas maar volgens mij heeft ze niet door dat het met mij ook niet helemaal goed gaat.

ik heb wel 1 vriendin over van de basisschool maar die zie ik maar 2 keer in het jaar ongeveer. ik schrok heel erg toen ze een jaar geleden tegen mij zij dat ze vreselijk gepest word en ze wist zelfs al hoe en waar ze eventueel zelfmoord zou willen plegen. ik heb toen belooft dat ik haar altijd zal helpen waar nodig maar ik weet niet of ik dat wel waar zou kunnen maken. en ze is ook nog homoseksueel, niet dat het erg is maar dat maakt het voor mij ook niet bepaald makkelijker. 

mijn ouders zijn gescheiden maar daar heb ik nooit last van gehad, wel heb ik er echt last van dat mijn moeder een extra opleiding heet gedaan en ze daarom bijna nooit tijd voor mij had.

ik lieg over dat ik graag naar kickboksen ga. elke week hang ik buiten anderhalf uur op 1 plek zodat ik niet opval. als ik dan weer thuiskom zeg ik dat het leuk was bij kickboksen en meer zeg ik er dan eigenlijk ook niet over. de reden dat ik niet graag naar kickboksen ga is omdat er 3 meiden bij mijn training zitten waar ik wel eens mee moest oefenen maar hun doen me echt pijn en dat wil ik niet. ik ben bang voor de reactie van mijn ouders als ik ze dit vertel.

ik ben natuurlijk een puber en heb weleens ruzie met mijn ouders. maar de ruzies met mijn moeder stapelen zich steeds op en volgens mij hebben we wel erg vaak ruzie. soms wil ik gewoon even een dag eerder naar mijn vader maar dat kan niet. soms denk ik eraan hoe het zou zijn om 1 schooldag in de week even bij een  ander gezin te zijn. eigenlijk lijkt me dat wel heel fijn. misschien word de band met mijn moeder dan ook weer wat beter.