Skip to main content

Hallo iedereen!

Zoals sommige van jullie wel weten ben ik niet heel actief meer en heb ik het lastig thuis.

Ik heb meerdere topics aangemaakt over hoe ik 9 maanden op een groep heb gewoond en hoe dingen gaan en zijn gelopen.

Ik heb het ontzettend lastig gehad nadat ik weer terug naar huis moest.

In middels ben ik al 5 maanden niet meer naar school geweest en ik ben 3 kilo afgevallen. Ik zonder me af van de wereld en ik slaap met mijn bed voor de deur om me veilig te kunnen voelen in mijn eigen kamer.

Ik heb heel erg veel ontzettend hard gevochten voor mijn veiligheid, maar er is nooit acute actie ondernomen. Na die 9 maanden op die groep begonnen mijn trauma’s en ervaringen met mijn ouders echt steeds meer in te kicken, en ik besefte steeds meer dingen die niet normaal waren bij mij thuis.

Ik kon en kan simpelweg gewoon niet meer functioneren, ik kan niet voor mezelf zorgen, ik ben immers nog een kind, ondanks het feit dat ik de zorgen van een volwassene heb. Het is niet gezond, maar ik heb simpel weg niet de kracht meer om elke dag op te staan en diezelfde trap af te lopen, de zelfde plekken te zien, dezelfde mensen zien die me bewust zo ontzettend veel pijn hebben aangedaan.

Ik was gewoon langzaam aan het vervagen, doodgaan misschien wel. En de brute manier waarop er op mijn deur geklopt nadat ik 2 dagen niet uit mijn kamer was geweest, en mijn vader vroeg: “Leef je nog?” helpt ook niet mee.

Mensen zeggen zo vaak tegen me dat mijn ouders van me houden, dat ze ontzettend veel van me houden, en dat ze dat weten omdat ze dat kunnen zien, maar ik zie daar niks van terug.

Nu ben ik niet iemand om zelfmoord te plegen, of mezelf te gaan snijden. Ik heb de kracht niet om me mijn eigen toekomst af te nemen. De toekomst kan slecht zijn, maar ook goed en ik kan mezelf die kleine kans niet ontnemen.

Maar als het zo door zou gaan dan zou ik opgegeven moment te moe zijn om uit bed te komen, wat betekent niet meer eten en drinken en dat leidt uiteindelijk tot..

Nu is toneel en theater mijn alles, het was het enige wat ik wel nog deed, maar ook daar begon ik mijn motivatie voor te verliezen. En als ik mijn motivatie verlies voor toneel, dan heb ik niks meer. Dan heb ik geen dromen meer om me aan vast te houden.

Nu zit ik al 9 jaar op toneel en heb ik een geweldige theater docente, dus als laatste hoop heb ik haar een mail gestuurd over alles. Samen met haar en iemand anders hebben we een melding bij Veilig Thuis gedaan, die stuurde me door naar de Jeugdzorg en daar heb ik een gesprek gevoerd met een vrouw die al betrokken was bij mijn gezin.

Toen is er een gesprek geweest met het RET, dat is het Regionale Expertise/Exportise (ik weet niet welke van te 2) Team, er was ook een Ervaringsdeskundige bij F, ze was geweldig en het klikte meteen goed met haar. Er is 1 of 2 weken daarna een advies uitgebracht dat er inderdaad op uit kwam dat het het beste is voor mij om uit huis te gaan, waarschijnlijk word dat een pleeggezin aangezien ik denk dat dat praktischer is, maar ook omdat ik in een “echt” gezin wil leven, ik heb mensen nodig waar ik me aan kan hechten, mensen die ik kan vertrouwen, een familie.

Ik wil niet zeggen dat ik mijn eigen ouders HAAT, maar de dingen die zijn gebeurd die zijn onvergefelijk. Ik verafschuw ze. Ik ben diep teleurgesteld en in feite hebben ze naar mij toe heel erg hard gefaald in het ouderschap.

Ik zou niks terugdraaien als ik dat kon, ik ben trots op de persoon die ik ben geworden ondanks alles. En ik doe er alles aan om te zorgen dat mijn appeltje heel erg ver van de boom valt.

Mijn ouders proberen vaak nog credit te nemen voor het opvoeden van zo een uitzonderlijk kind, maar het is het meeste te danken aan mezelf en ook aan de mensen van de groep waar ik leefde. Mijn ouders hebben me vooral geremd in het leren, het leren van delen, het leren van rekening houden met anderen, in het leren dat ik niet altijd het laatste woord hoef te hebben.

 

Nu heb ik binnenkort weer een gesprek (23 april 2024) en daar gaan we praten over wat er allemaal precies in het advies is gezet, en hopelijk ook al een beetje over de plek. Nu heb ik natuurlijk gezocht op het internet voor meer informatie over pleeggezinnen,

maar ik kan heel weinig vinden over de ervaringen van de kinderen die in een pleeggezin werden geplaatst en de kinderen die dus een pleegzus(je) of pleegbroer(tje) kregen, ik heb een klein beetje van ouders gelezen waarvan hun kind uit huis werd geplaatst, maar dat interesseert me niet heel veel. En ook maar een klein beetje over de pleegouders ervaring zelf.

Nu heb ik meerdere vragen:

  1. Is er een platform of website waar ik meer ervaringen kan lezen en vooral van de kinderen zelf, dus de “echte” kinderen van de pleegouders maar ook de pleegkinderen zelf?
  2. Als je een pleegkind bent, Hoe was het om uit huis geplaatst te worden? Waarom werd je uit huis geplaatst? Wat zijn je ervaringen in de pleegzorg? Heb je nog tips voor mij? Hoe gaat dat matchen met een pleegkind en een pleeggezin? Hoe was de verhuizing? Moest je ook wel eens verwisselen van pleeggezin? Hoe was dat? Om gedag te zeggen? Hoe zit het met de familie van je pleeggezin? Zie je die vaak?
  3. Als je een broer(tje) of zus(je) bent van een pleegkind, Hoe was het om een pleegkind in je gezin te krijgen? Hoe vond je het? Hoe ga jij om met het pleegkind? Praat je over de reden dat het pleegkind uit huis werd geplaatst? Word er ook nog geluisterd naar jouw behoeftes? Hoe kan een pleegkind het beste met je omgaan? Deel je dingen met het pleegkind of andersom? (als in praten) Heb je een eigen kamer of moet je een kamer delen met iemand? Hoe is dat? Wat zijn je ervaringen met de pleegzorg? Ga je weleens op vakantie? Hecht je je aan het pleegkind als een echte broer of zus? Of als beste vriend of vriendin of iets anders? Wat zijn speciale regels in jouw huis vanwege of voor het pleegkind? Op welke manier probeer jij een band te leggen met het pleegkind? Heb je tips voor mij?
  4. Ken je iemand die pleegkind is of die een pleegbroer(tje) of pleegzus(je) heeft? Hoe ga jij als vriend/vriendin daarmee om? Wat vind je ervan? En hoe ga je met het pleegkind om?

 

Zoals jullie kunnen zien heb ik ontzettend veel vragen, en ik heb daar ook echt antwoorden op nodig om mezelf een beetje rust in mijn hoofd te kunnen geven, dus als je iets weet of een antwoord op een vraag hebt, help me dan alsjeblieft!

Ik heb ontzettend veel zin om alles te gaan beleven! Stiekem hoop ik een beetje op een pleegbroer, omdat ik al 2 zussen heb en niet gemeen bedoelt, maar jongens zijn soms net wat makkelijker in de omgang. + ik ben altijd in voor een potje voetbal. Maar een pleegbroertje, pleegzusje of een pleegzus zou ook heel leuk zijn, ik heb al genoeg eisen gesteld en hierop ben ik niet zo kieskeurig.

Ik heb mijn prikbord al leeggehaald en ben langzaam aan mijn dingen aan het verzamelen en sorteren en dingen weg aan het gooien.

Met het vooruitzicht dat ik eindelijk weg ga, gaat het ook al weer stukken beter en ik heb inmiddels ook weer mijn motivatie voor toneel terug.

Alvast ontzettend veel bedankt voor je/jullie hulp!

-OnlyMe

Hey!  Wat een indrukwekkend verhaal van jou. Ik kan je niet echt helpen met je vragen maar ik vind je sterk, dapper en wijs. Dat je dit allemaal zo vertelt en inziet. Dat je jezelf zo op de been houd en zo prachtig kunt uitleggen wat je vragen en je angst is, en je verlangen. Ik hoop echt voor je dat er veel antwoorden komen!  Voor jou een buiging van mij.  En veel liefs.😘

Tover xxx


Ik heb een broertje gehad.

Wil je advies?

Liefs @Wees Jezelf Bij Noah 


@Wees Jezelf Bij Noah Een broertje gehad? Een pleegbroertje? (Advies is altijd fijn😉)

-OnlyMe


Hey lieve @OnlyMe  ik (wij thuis) hebben al een paar maanden een pleegzusje.  Mijn ouders hebben zich daarvoor aangemeld al wat jaartjes geleden en ze gingen daarna naar een introductie avond, en kregen gesprekken thuis met een begeleider. Ook met mij. Er werd geloof ik een profiel gemaakt waardoor ze weten welk kind past in je thuis situatie. En wij werden ook eerst voorgesteld aan haar. Ze willen dan zeker weten of het klikt dus je komt nooit zomaar ergens. En regelmatig komt de pleegzorg begeleidster langs om te kijken hoe het gaat. Dat zijn altijd wel leuke gesprekken want het gaat heel goed. In elk geval wordt jij als pleegkind ook bij elke fase en beslissing betrokken. Er gebeurt niks zonder jou. Ik mag hier natuurlijk niet op details ingaan over ons en mijn zusje ( zo noem ik haar intussen) maar ik vind dat het goed wordt begeleidt en gecoacht. De introductie is natuurlijk even spannend want dan ga je zien of je bij mensen past en je je thuis zou kunnen voelen. En natuurlijk zul je moeten wennen in het begin want mensen hebben regels, gewoontes etc. Maar die zullen je ook weer niet verrassen omdat je een profiel en wensenlijstje hebt én je de mensen eerst mag ontmoeten. 

Ik denk dat je het heel fijn, bevrijdend en veilig zult gaan vinden en ik gun jou minstens dezelfde lieve sfeer als mijn zusje bij ons in kwam!  Ik vind haar een schatje en zij vind mij helemaal top als broer haha 🤭 superlief. Het verrijkt ons dat ze er mag zijn.  

Groetjes liefs Tartan X 


@OnlyMe 

Dat pleegbroertje is m'n neefje. M'n nicht heeft maar heel kort bij me gewoont.

Mijn tante kan niet voor ze zorgen. M'n oom is er niet meer hij heeft zelfmoord gepleegd een paar jaar terug.

 

Liefs @Wees Jezelf Bij Noah 


@Tartan14  Dat klinkt ontzettend fijn, en ik ben blij voor je zusje dat ze op een fijne plek terecht is gekomen. Bedankt voor je uitleg. Ik hoop ook dat het een goed ervaring gaat zijn voor me. Maar ergens ben ik natuurlijk ook bang…

Dan lees je toch van die vervelende verhalen over dat er “slechte” pleeggezinnen zijn en dat wil ik niet. Ik weet niet hoeveel van dat soort trauma’s ik nog aankan, er zullen ongetwijfeld tegenslagen zijn, dat is niet te voorkomen, maar ik wil niet meer de dingen meemaken die me mijn hele leven zullen achtervolgen.

En dan is er nog de angst voor mijn toekomst, geld, maar ook of ik de dromen die ik heb waar kan maken, ik heb al autisme, ben al 5 maanden niet naar school geweest en in de vakgebieden van schrijven en acteren is het al lastig om geld te verdienen, al helemaal als je niet in de bekende films of series speelt zoals Harry Potter, Twilight etc.

Of gewoon het feit dat ik zodanig veranderd en beschadigd ben dat ik niet meer kan functioneren en doen waar ik het meest van hou omdat het te zwaar is.

Maar @Tartan14 ik heb ook nog even de vraag of je nog wat antwoorden hebt op iets specifiekere vragen? Zoals hoe ga jij als broer ermee om als je zusje bijvoorbeeld heel verdrietig is? (Of een sterke andere emotie) En praat je bijvoorbeeld ook met haar over het verleden of iets anders? En heb je dan ook dat je ouders en jij zich hebben opgegeven voor iets permanents, of is het dan tijdelijk voor bijvoorbeeld een jaar ofzo? Is dat überhaupt een optie?

Uit het advies bij mij is uitgekomen dat ik niet een einddatum krijg, maar dat het ook niet voor altijd zal zijn, en nu heb ik morgen een gesprek over het advies, ik vind het idee dat ik daar geen zekerheid over heb erg storend, zeker als ik na een paar jaar me gehecht heb aan die mensen en eindelijk wat meer rust in mijn kop heb gekregen over de trauma’s, dan zou ik denk ik niet goed worden als ik dan opeens terug zou moeten, ik denk dat als iemand het ook maar zou vragen dat ik dan heel angstig zou kunnen worden. Ik ben van plan om een familie te hebben, ik heb het nodig om me aan mensen te kunnen hechten, maar ik kan me niet hechten als die onzekerheid er is. (dat ga ik dus morgen ook aangeven)

Heb je ook nog iets van een tip voor me ofzo?

 

@Wees Jezelf Bij Noah dat klinkt ontzettend vervelend voor je neefje en nichtje.. zeg, zou jij dan ook een paar (of alle) specifiekere vragen van punt 3 willen beantwoorden? Of me nog advies of tips geven?

-OnlyMe


Ik had 2 pleegzusjes. (tweeling). Ik heb nu even geen tijd, ik vertel er morgen ofzo wel over.


Hoi lieve @OnlyMe  ,

Wat heftig! Ik ben wel heel blij dat eindelijk iemand je serieus nam en je nu weg kan bij je ouders!! 

 

Weet je al wel of dat in de buurt is waar je nu woont, of dat het misschien ook ver weg is? Of is dat ook een eis van je zodat je op dezelfde toneelvereniging kan blijven?

 


Hey @OnlyMe 

Dat was best lastig. Omdat het op de basisschool zo slecht ging hielp het niet echt. M'n nicht had er ook voor gezorgd dat ik een paar van m'n 'vrienden' had verloren.

Nu over m'n neefje. Laten we hem even max noemen. 

Hij was hier gekomen met allemaal gedragsproblemen. Dat was niet heel prettig voor ons. Hij is soms zo druk. Hij heeft bij ons denk ik 3 jaar gewoond. Hij gaat daardoor ook naar speciaal onderwijs. Max was eigenlijk gewoon een onderdeel van ons gezin. Waarom het nooit echt een gezin is geworden is omdat hij m'n ouders wel altijd oom of tante heeft genoemd.

En nu je vraag: wat was jouw ervaring?

Nou ik vond het best lastig. Toen m'n nicht weer uit huis ging was het voor mij weer wat prettiger. Ik was weer de oudste. Het is wel altijd geweest dat Max met m'n broertje had gespeeld. Nu zijn ze allebij uit huis. Dat is wel prettig.

 

Hopelijk helpt dit!

Liefs @Wees Jezelf Bij Noah 


Hoi Lieve @OnlyMe  sorry ik zag je vragen nu pas, ik mag tijdelijk niet zo vaak op internet maar ik wil je heel graag antwoord geven en helpen. 

Ja hoor ik praat eig over alles wat zij zelf kwijt wil en ze mag altijd bij mij komen. Ik vraag niet te ver door maar wel gewoon gesprek voeren en ook als ze verdrietig is ben ik er. Eigenlijk gewoon als een oudere broer zeg maar. Ik heb natuurlijk mijn ouders wel beloofd om niks gevoeligs over haar aan anderen door te vertellen, dat vind ik ook normaal. Maar verder thuis is ze gewoon deel van ons inmiddels. Heel vertrouwd en veilig. Ze vindt het fijn om met mij te praten. Ook ik vind het lief en leuk. Ik moet nu even tijdelijk in een disciplinair schema leven zeg maar (meer info topic stand van zaken maar dat terzijde) en ze probeert mij ook te steunen en op te beuren, heel lief.  Mijn ouders hebben zich voor 1 kind beschikbaar gesteld vlgs mij en geen termijn erbij. Dus waarschijnlijk blijft mn zusje bij ons. Ik hoop het.  Ik ben blij dat we dit kunnen doen!  Ik gun jou ook zulke liefde en warmte!! 

Groetjes liefs Tartan X 


Reageer