Hoi

ik ben 17 jaar en als kind had mijn moeder een burn-out, waar ze als ze gestresst was of een slechte dag had alleen maar boos is op ons en alleen maar zit te zeuren dat we alles verkeerd doen en dat we nooit helpen in huis. En wanneer we dan iets van zeggen wordt ze emotioneel en gaat ze in de slachtoffer rol. En wanneer ruzie heb met mijn moeder zegt ze altijd dat ik het ben die het verkeerd doe maar zelf ziet ze niet dat ze ook verkeerd kan zitten. En dit gebeurd nog steeds. De ruzies zijn minder omdat ik niet meer reageer omdat ik niet weet hoe. 
ik denk ook dat het komt omdat de stiefmoeder van mijn moeder heel gemeen was. Ze stal van mijn moeder en liet haar allemaal klusjes doen. Nu wanneer we iets niet doen gaat ze ook in de slachtoffer rol en zegt ze dat zij het vroeger allemaal zo slecht had. 
En ik ben gewoon bang van mijn moeder. En als ze dan een slechte dag heeft dan is het hele gezin in een slechte bui. En het liefst wil ik zo snel mogelijk uit huis. Weg van deze situatie maar dat kan gewoon nog niet. 
Maar ze kan wel gewoon heel aardig zijn. En daarom wil ik ook niet persé weg omdat het niet altijd is. Maar meestal wanneer ze een slechte dag heeft en dat gebeurd af en toe. Ongeveer 1 keer in de maand. 
En een keer ging het gewoon echt niet meer goed met me ik was depressief en wilde hulp. Dus zei ik dat tegen mijn ouders maar ze zeiden dat ik dat niet nodig had. Nu ben ik al uit de depressie maar de problemen zijn er nog wel en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik probeer er niet echt mee te zitten maar vermijden kan ik het niet. 
 

Hebben  jullie nog tips met wat ik eventueel kan doen, want ik durf het ook niet te zeggen.