Hallo allen,
Ik heb een situatie die voor mij niet altijd fijn is. Lees alsjeblieft mijn verhaal, dat betekend veel voor mij (en reageer graag).
Ik leef bij mijn ouders en zit vaak in mijn kamer om huiswerk te doen, film te kijken, etc. Dit doe ik nooit meer met mijn ouders, omdat sindsdien mijn broer uit huis is mijn ouders zichanders gedragen. Ik ben nu bijna 17 en mijn ouders doen nooit meer leuke dingen met elkaar or mij. Het is altijd van "doe iets leuks met je vrienden", wat ik ook doe, en ik heb een druk leven met werk, school, sport en hobby's maar ik mis het gezinsleven om dingen te doen met mijn ouders.
Ik zit ook haast nooit meer in de woonkamer met ze beneden. Mijn moeder is erg dominant en eist vaak om dingen en gaat vaak meteen schreeuwen als ze iets niet krijgt. Zo zorgt ze ervoor dat de woonkamer koud is, op de tv moet altijd dingen worden gekeken die zij wilt zien; alles moet volgens haar manier.
Als ik beneden kom komt er altijd ruzie, en ik denk dat dat komt door 1 factor: alcohol. Ze houden allebei van alcohol en drinken er veel van op een avond. Ik zie mijn moeder vaak dronken, zo heb ik haar een keer niet meer de trap op kunnen lopen (ze viel op de grond) omdat ze zo dronken was. Zo is mijn vader altijd erg stil, onbewust en snel geergerd als hij alcohol op heeft. Mijn moeder als ze alcohol op heeft zegt dingen tegen mijn vader en mij waarbij zij niet nadenkt, zoals tegen mijn vader: "Je bent al zo moddervet, bah. Zwijn." of tegen mij: "Je vreet de hele dag door, hou eens op!" op een onaardige toon. Nou is mijn vader wel dik maar ik totaal niet, al was ik er enorm onzeker over (nog steeds een klein beetje). Als ze zoiets zegt tegen mij dan denk ik automatisch weer dat ik dik ben. Dan krijg ik tranen in mijn ogen terwijl ik daar zit naast hun op de bank, en wat denk je? Ze kijken niet naar mij en doen niks. Na 15 minuten loop ik naar mijn kamer zoals altijd en ga zelf maar wat doen.
Mijn ouders hebben weinig sociaal contact, kijken uren achter elkaar tv in de avond en drinken excessief veel alcohol. ik heb mijn moeder geconfronteerd met die onaardige dingen zeggen en dronken zijn, en het liep uit in hevige ruzies, vooral toen ik zei dat ze vaak dronken is. Als ze dronken is schreeuwt ze, ze is gemeen, het moet op haar manier, ze is niet meer empathisch en ik heb dan echt medelijden met haar. Ze is zo in haar "plezier-wereldje" met haar verslaving dat zij blij is maar niet weet wat ze anderen aan doet.
We aten ook maanden niet aan tafel met zn allen nadat mijn broer weg was, maar na heel veel zeuren gebeurd het nu toch nog 5/7 dagen. Ik stel vaak voor om een film te kijken, een bordspel te spelen of iets uberhault te doen, maar vaak is het antwoord nee. Ik wordt zelf verdrietig van dan steeds maar alleen op mijn kamer in de avond zitten; in de middag niet want dan ben ik met vrienden maar 's avonds voel ik mij altijd erg eenzaam.
Als ik dan andere gezinnen zie die samen aan tafel eten, samen lachen, samen elkaar complimenten geven en bordspellen met elkaar doen, dan wordt ik erg verdrietig. Ik mis dat, en al heb ik het gezegd tegen mijn ouders,zeggen ze: "je bent nu 16 en je kan het nu zelf doen. Geen bordspellen, films, dingen doen met ons. " Dat maakt mij verdrietig.…
Iemand advies? :'(
Zijn er ook momenten waarop je ouders wel gezellig kunnen doen?
